Glorius Spartan and The Promethian View

Την Παρασκευή η μεγάλη αμερικανική εφημερίδα, επικαλούμενη Αμερικανούς αξιωματούχους, αποκάλυψε ότι το Ισραήλ διεξήγαγε μεγάλη στρατιωτική άσκηση με τη συμμετοχή περισσότερων από 100 F-16 και F-15, «η οποία εμφανίζεται σαν προσπάθεια για την ανάπτυξη της στρατιωτικής δυνατότητας για υλοποίηση μεγάλης ακτίνας αεροπορικών επιθέσεων και για να διακηρυχθεί η σοβαρότητα με την οποία το Ισραήλ αντιμετωπίζει το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα».
Μια κοινή άσκηση που ανησύχησε πολλούς

Απανωτές αντιδράσεις
Η εφημερίδα ανέφερε ότι η άσκηση έγινε στην Ανατολική Μεσόγειο και στην Ελλάδα και εξηγώντας την επιλογή της χώρας μας, ανέφερε ότι η απόσταση του Ισραήλ από την Νατάνζ, όπου βρίσκονται οι πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν, είναι περίπου 900 μίλια, η ίδια δηλαδή με αυτήν του Ισραήλ από την Ελλάδα.

Λίγη ώρα αργότερα και αφού η είδηση είχε κάνει τον γύρο του κόσμου και είχε προκαλέσει, σύμφωνα με το δίκτυο Bloomberg, άνοδο της τιμής του πετρελαίου, με ανακοίνωσή του το ΓΕΑ στην Αθήνα ανακοίνωσε ότι η άσκηση ήταν «κοινή» των Πολεμικών Αεροποριών της Ελλάδας και του Ισραήλ, είχε την ονομασία «Glorious Spartan»-«Ενδοξος Σπαρτιάτης» (σ.σ. με σαφή υπαινιγμό για τους... αντίπαλους Πέρσες) και διεξήχθη από 28 Μαϊου έως 12 Ιουνίου.

Στην άσκηση συμμετείχαν τα 100 ισραηλινά μαχητικά, τα οποία επιχειρούσαν από τα ισραηλινά αεροδρόμια και ανεφοδιάζονταν στον αέρα από το ειδικό αεροσκάφος Β707 και περίπου 80 ελληνικά μαχητικά, καθώς και ελικόπτερα.

Τα σχέδια της άσκησης περιελάμβαναν αποστολές εναέριας μάχης (υπήρξαν και περιπτώσεις εικονικών αερομαχιών όπου ενεπλάκησαν σύμφωνα με τον σχεδιασμό περισσότερα από σαράντα αεροσκάφη), εικονικές προσβολές επίγειων στόχων, εναέριου ανεφοδιασμού και επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης για πιλότους που σύμφωνα με το «σενάριο» είχαν εγκλωβιστεί σε εχθρική περιοχή.

Στο πεδίο βολής της Κρανέας έγιναν εικονικές προσβολές επίγειων στόχων, νοτίως της Κρήτης έγινε εναέριος ανεφοδιασμός ισραηλινών μαχητικών, ενώ οι εναέριες ασκήσεις επεκτάθηκαν μέχρι την Κεντρική Ελλάδα.

4εθνής άξονας στη Μεσόγειο
Η Αθήνα επιμένει ότι επρόκειτο για «συνήθη» στρατιωτική άσκηση, που δεν είχε καμία σχέση με τα σενάρια που είδαν το φως της δημοσιότητας. Ελληνικές πηγές, πάντως, χαρακτήριζαν πολύ θετική εξέλιξη την πραγματοποίηση της άσκησης η οποία θα μπορούσε να αποτελέσει την αφετηρία μιας συνεργασίας επωφελούς και κρίσιμης τόσο για το Ισραήλ όσο και για την Ελλάδα.

Η συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας Ελλάδας - Ισραήλ (που είχε υπογραφεί από τον Γ. Αρσένη πριν από δεκατέσσερα χρόνια) έμεινε πρακτικά ανενεργή, ενώ αντίθετα την τελευταία δεκαετία αναπτύχθηκε δυσανάλογα η αντίστοιχη συνεργασία του Ισραήλ με την Τουρκία. Η διεξαγωγή της άσκησης, ο τρόπος με τον οποίο οι Ελληνες επιτελείς τήρησαν την υποχρέωση που επέβαλαν οι Ισραηλινοί για να κρατηθεί απολύτως μυστική η άσκηση και ο επαγγελματικός τρόπος με τον οποίο οι Ελληνες πιλότοι ανταποκρίθηκαν στα σκληρά και επικίνδυνα παίγνια της άσκησης, προσφέρουν μια νέα βάση για τη συνεργασία των δύο χωρών.

Διπλωματικά, παρά τον σοβαρό κίνδυνο που υπάρχει για ακόμη μεγαλύτερη ψυχρότητα στις (πάλαι ποτέ άριστες) σχέσεις της χώρας μας με την Τεχεράνη και για αντιδράσεις από πλευράς του αραβικού και ισλαμικού κόσμου, η Αθήνα αντιμετωπίζει θετικά τη συγκρότηση μεσοπρόθεσμα ενός σταθεροποιητικού «άξονα» στη Μεσόγειο με συνιστώσες τη Γαλλία, την Ελλάδα και το Ισραήλ με τη σύμπραξη και της Κύπρου.

Η ελληνική πλευρά αποδίδει μείζονα σημασία και στην ενεργοποίηση της συνεργασίας των δύο χωρών στην αμυντική τεχνογνωσία, τομέα στον οποίο το Ισραήλ κατέχει μια από τις κορυφαίες θέσεις παγκοσμίως και θα προσέφερε στην Ελλάδα τη δυνατότητα απεξάρτησης από άλλα «κέντρα». Σε ό,τι αφορά στο σενάριο της άσκησης, πάντως, ελληνικές πηγές τόνιζαν ότι δεν μπορεί να αποτελεί «προσομοίωση» επίθεσης στο Ιράν, καθώς το τερέν του Αιγαίου είναι εντελώς διαφορετικό από την περιοχή της Νατάνζ και συγχρόνως δεν υπήρχε σενάριο ενεργοποίησης αντιαεροπορικού συστήματος, το οποίο αποτελεί βασικό στοιχείο της άμυνας του Ιράν.

ΝΙΚΟΣ ΜΕΛΕΤΗΣ

ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΛΟΙΟ …

Η΄ Η ΑΝΑΓΚΗ ΜΙΑΣ ΕΛΛΗΝΟ-ΙΣΡΑΗΛΙΝΗΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗΣ

Ζούμε σε έναν κλοιό. Ολοένα αυξανόμενο. Ένα ρεύμα άκρως εξισλαμιστικό έχει εδραιωθεί τα τελευταία χρόνια στην καρδιά της Ευρώπης (Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία), καθιστώντας τον Ισλαμισμό την πλέον δυναμική θρησκεία της Γηραιάς Ηπείρου.

Μία εκ των έσω εκπόρθηση, μία ειρηνική πολιτισμική «Σταυροφορία», θα μπορούσε κάποιος να πει, πως επιχειρείται στην Ευρώπη από την μουσουλμανική ΟΥΜΑ, το ισλαμικό πνευματικό διευθυντήριο. Γεγονός που έχει προκαλέσει πλείστες αντιδράσεις, καθώς και ένα κλίμα ανασφάλειας σ’όλους τους λαούς της ηπείρου. Οι μεγαλύτεροι πλέον θεωρητικοί βλέπουν αρνητικά την ολοένα αυξανόμενη δυναμική των Ισλαμιστών στην περιοχή τους, επισημαίνοντες τον κοινό φόβο της επικράτησης και υπερίσχυσής τους τόσο πολιτισμικά, όσο και βιολογικά μέσα στην επόμενη 25ετία. Πώς προέκυψε όμως αυτή η ευρωπαϊκή δυναμική του Ισλαμισμού; Η συσσώρευση μεταναστών ασιατικής και βορειοαφρικανικής προέλευσης μουσουλμανικού θρησκεύματος την τελευταία 10ετία στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπήρξε η αιτία των μεγαλύτερων ανησυχιών για το μέλλον της Ευρώπης.

Η Ελλάς αποτελεί προκεχωρημένο σταθμό της ΕΕ και ως τέτοιος είναι φυσικό να έρχεται πρώτη σε επαφή με τα μεταναστευτικά «καραβάνια» της Ασίας κυρίως, τα οποία στην συντριπτική τους πλειοψηφία αποτελούν μουσουλμανικούς πληθυσμούς. Σήμερα 1 στους 3 εν Ελλάδι αλλοδαπούς δηλώνει μουσουλμάνος στο θρήσκευμα, ενώ αν συνυπολογίσουμε και τη μόνιμη ισλαμική απειλή της Τουρκίας θα μπορούσε να πει κανείς ότι η Ελλάς βρίσκεται σε μουσουλμανικό κλοιό.

Η μόνη χώρα ίσως που βρίσκεται στην ευρύτερη περιοχή και αντιμετωπίζει εξίσου, αν όχι ισχυρότερο, τον ίδιο «κίνδυνο» είναι το Ισραήλ. Ένα δυτικού τύπου μονοθεϊστικό κράτος το οποίο προσπαθεί να επιβιώσει εν μέσω μίας μουσουλμανικής πλημμυρίδας. Ο Ισλαμικός κίνδυνος αποτελεί κοινή απειλή για Ελλάδα και Ισραήλ και ως τέτοιος θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί μόνο μέσω μίας αμφίδρομης προσπάθειας των δύο χωρών υιοθέτησης ενός κοινού σχεδίου δράσης.

Μία ευρεία Ελληνο-Ισραηλινή προσέγγιση ανασκόπησης των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι δύο χώρες σε Βαλκάνια, Ανατολική Μεσόγειο και Μείζονα Μέση Ανατολή και συντονισμού δράσεων και ενεργειών θα αποτελούσε ενδεχομένως μία άνευ προηγουμένου γεωπολιτική συμμαχία στην ευρύτερη περιοχή της Μ.Μ.Α, λειτουργώντας ευνοϊκά στην προώθηση των εθνικών προβλημάτων των δύο λαών στα διεθνή φόρουμ και οργανισμούς. Είναι γεγονός ότι και οι δύο χώρες τον τελευταίο καιρό δέχονται έντονες πιέσεις της Διεθνούς Κοινότητας για σημαντικές υποχωρήσεις σε κρίσιμα εθνικά τους ζητήματα, όπως το «Μακεδονικό», το «Αιγαίο» και το «Παλαιστινιακό».

Όταν τα άκρα ενώνονται...

Όπως είναι τα τελευταία χρόνια, εν μέσω της διαδικασίας υλοποίησης της παγκοσμιοποίησης, παρατηρείται το φαινόμενο της σύγκλισης, της συσπείρωσης και της συνεργασίας μεταξύ των δυνάμεων που έχουν κοινές ανησυχίες αναφορικά με το μέλλον αυτού του τόπου. Άνθρωποι με διαφορετική μεταξύ τους πολιτική τοποθέτηση, ιδεολογική αφετηρία και διαδρομή, αγωνίζονται από κοινού για μία σειρά ζητημάτων που άπτονται του λαού και της πατρίδας μας και του Ελληνισμού γενικότερα. Οι πατριωτικές φωνές δεν έχουν κάποιο συγκεκριμένο πολιτικό χρώμα, αλλά διαχέονται σε ολόκληρο σχεδόν το πολιτικό φάσμα. Έχει διαμορφωθεί λοιπόν ένας νέος σχετικά πόλος γύρω από τα εθνικά ζητήματα ως αντίβαρο στη λαίλαπα της παγκοσμιοποίησης. Αυτού του είδους η εθνική αφύπνιση -ιδίως της πατριωτικής αριστεράς- ενοχλεί σφόδρα τους εδώ τοποτηρητές της υπερατλαντικής υπερδύναμης. Η σταδιακή σύμπηξη ενός μετώπου που συνδυάζει και συνδέει τον εθνικό / πατριωτικό αγώνα με τον κοινωνικό / ταξικό έχει θορυβήσει το πολιτικό-οικονομικό και πνευματικό κατεστημένο του τόπου. Μπορεί η συμμαχία αυτή προς το παρόν να περιορίζεται σε επίπεδο κοινών δράσεων αναφορικά με συγκεκριμένα πολιτικά ζητήματα (π.χ. σχέδιο Ανάν, απόσυρση βιβλίου Στ΄ Δημοτικού), ωστόσο σε μία δεδομένη στιγμή, όταν οι συγκυρίες το επιτρέψουν, θα είναι σε θέση να δραστηριοποιηθεί ευρύτερα και να προσεταιριστεί τις μάζες, κάτι που θεωρείται ιδιαίτερα επικίνδυνο για τα συμφέροντά των θιασωτών της Νέας Τάξης. Έτσι κάποιοι έχουν επιδοθεί σε μία προσπάθεια απαξίωσης του «νέου πατριωτικού χώρου»[i]. Πολλοί μάλιστα ανήκοντες στο ξενόδουλο πολιτικό κατεστημένο θα μας πουν, θέλοντας να λοιδορήσουν το πατριωτικό κίνημα, ότι «τα άκρα ενώνονται» και ότι έχουμε να κάνουμε με μία συμμαχία «δύο φασισμών», «του μαύρου και του κόκκινου φασισμού».

Πράγματι σήμερα στην Ελλάδα, τα άκρα ενώνονται, αλλά με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο: το φιλοατλαντικό ΠΑΣΟΚ του Γιωργάκη, η επίσης φιλοατλαντική ΝΔ της Ντόρας, η «Φιλελεύθερη Συμμαχία» της νεοφιλελεύθερης σχολής Μάνου, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι προστατευόμενοί του και συνοδοιπόροι του «αντιεξουσιαστές» και «αντιρατσιστές» τύπου "antifa" έχουν όλοι ταυτόσημες σχεδόν μεταξύ τους θέσεις: εθνοφοβία, «αντιρατσιστική» υστερία, ατομικισμός, αντιχριστιανισμός, «μεταμοντερνισμός», αντιπατριωτισμός, αντιρωσικές και αντισερβικές θέσεις, συγκεκαλυμμένος φιλοϊμπεριαλισμός. Έτσι όλοι οι παραπάνω ακολουθούν μία κοινή και ενιαία γραμμή αναφορικά με πολλά και καίρια ζητήματα: υπέρ του σχεδίου Ανάν, υπέρ των νέων σχολικών βιβλίων του CDRSEE, υπέρ της ελληνοτουρκικής «φιλίας», υπέρ της «πολυπολιτισμικής» κοινωνίας, κατά του «ρατσισμού», κατά του δικαιώματος της Εκκλησίας να έχει λόγο ως προς τα εθνικά θέματα και τα κοινωνικά προβλήματα.

Στα «έγκριτα» τηλεοπτικά κανάλια υπερπροβάλλονται συνεχώς και «όλως τυχαίως» βουλευτές των δύο μεγάλων κομμάτων που πρόσκεινται στην «φιλοαμερικανική πτέρυγα» του χώρου τους (π.χ. η Άννα Διαμαντοπούλου από το ΠΑΣΟΚ και η Ντόρα και ο αδελφός της Κυριάκος Μητσοτάκης από τη ΝΔ), καθώς και στελέχη του αγαπημένου κόμματος του συστήματος, του Συνασπισμού, με πρώτο απ' όλους, τον συνεχώς προωθούμενο «φερέλπιδα» νέο πολιτικό, Αλέξη Τσίπρα. Η ταύτιση απόψεων μεταξύ όλων των παραπάνω ασφαλώς και δεν είναι τυχαία. Η άτυπη σύμπλευση δυνάμεων που κινούνται από τον ακραίο νεοφιλελευθερισμό μέχρι τον «αντιεξουσιαστικό» χώρο καταδεικνύει την κοινή πηγή προέλευσής τους[ii].

Continue - http://www.resaltomag.gr/214.mag

Γράφει: Ο Κ. Αθανασίου
ΡΕΣΑΛΤΟ. Τεύχος-26

Check the Promethian View -
http://promethians.blogspot.com/2006/07/blog-post_27.html