Τι κι αν ο ουρανός ήταν γκρίζος, τι κι αν την προηγούμενη ήταν στρεσαρισμένοι πίσω από ένα γραφείο ή και ακόμη άνεργοι για μήνες. Στην καρδιά κάθε πόλης, μεγάλης και μικρής, το χαμόγελο και το κέφι ήταν σε θέση πρωταγωνιστή.
Το μπάσο του dj ηχούσε μέσα σε κάθε τσιμεντένια γειτονιά και άνθρωποι με διαφορετικά προβλήματα, ενδιαφέροντα ή απόψεις, άνθρωποι τυχεροί και λίγοτερο τυχεροί, άνθρωποι από κάθε οικογένεια, άνθρωποι σαν και μας … χόρευαν για να δείξουν ότι πάνω από κάθε Χρέος και Οικονομική Δυσκολία, ο άνθρωπος είναι πάνω από όλα !!!
Και μέσα στην έξαψη και την ενέργεια του Καρναβαλιού, μέσα στη βροχή και στο χιόνι, χορεύαμε !!!
Κάποιοι συχνά αποκαλούν όλους εμας που γεννηθήκαμε back @80ies και πέρα, Χαμένη Γενιά, που ίσως έχασε λίγο χρόνο για να φανεί. Χωρίς καμία ευθύνη γι’αυτό, η γενιά μας κουβαλάει ένα τεράστιο κοινωνικό και οικονομικό χρέος. Από την πρώτη μέρα στο σχολείο μαθαίναμε ότι πρέπει να διαβάζουμε για να περάσουμε στις εξετάσεις και να μαζεύουμε πτυχία και διπλώματα, δίχως ποτέ καμία Αρχή να αναρωτηθεί ποιός θα μας δώσει δουλειά μια μέρα. Κι αν οι φρενήρεις ρυθμοί που όλοι γεμίζαμε κάποτε χαρτιά εξειδίκευσης (ξένες γλώσσες, μουσική, υπολογιστές κα) έχουν παγώσει από την παράνοια του Χρέους και του Μνημονίου, είναι γιατί πλέον συνειδητοποιήσαμε με πίκρα μεγάλη ότι τα χρήματα που τόσο καιρό μετράγαμε επιδεικτικά τώρα ξαφνικά είναι χρωστούμενα. Δημιουργώντας μία κατάσταση μιζέριας και απαισιοδοξίας, και έναν διογκώμενο κυνισμό που τρέπεται σταθερά σε μηδενιστική καρικατούρα έτοιμη να ξεσπάσει σαν καταιγίδα σε κάθε κόμμα και πολιτικό. Και αναρωτιέσαι, που πήγε το Χρυσό Μέλλον μας !!!
Και κάπου ανάμεσα στο χορό και στο γέλιο όλα αλλάζουν.
Από τη στιγμή που καταλαβαίνεις ότι όλα αυτά τα χρόνια που είχες επενδύσει σε χαρτιά και εξειδίκευση πάνε άδικα, αφού ο τρόπος για να εργαστείς κάπου είναι ίδιος με την εποχή των παππούδων μας, connections και μόνο connections … Αρχίζεις και αναρωτιέσαι μήπως το να κάνω κάτι δεν ειναι μόνο πιθανό, αλλά και απαραίτητο !!! Τα πάντα έχουν αλλάξει και έχουν αλλάξει προς το χειρότερο. Δεν αρκεί ούτε να εργαστείς περισσότερο, ούτε καλύτερα, γιατί απλά δεν φτάνει !
Δεν υπάρχει άλλος χρόνος για να σου βρούνε λύσεις οι “-νταρηδες “.
Η Χαμένη Γενιά συνειδητοποιεί πως πρέπει να εκμεταλλευτεί την ενέργεια της νιότης της, χωρίς εμπειρία, μόνο με το ένστικτο και το θράσος. Είναι ώρα να οργανωθούμε και να βγούμε μπροστά !!!
Χορεύαμε μέσα σε δρόμους με πολύ κίνηση, κίνηση ευχάριστη, ανθρώπινη. Κι αυτό μας έκανε να συνειδητοποιήσουμε το πόσο απελευθερωτικός είναι ο χορός, διώχνει όλο τον θυμό και φέρνει κέφι. Αλλάζαμε μορφές … τη μία ήσουν χαριτωμένο γουρουνάκι την άλλη εξωτική βραζιλιάνα, και η πιο αστεία μάσκα ή στολή σου έδινε άλλη μορφή. Χωρίς να είσαι στημένος σε δήθεν bars-clubs, αυθόρμητα χορεύεις, διασκεδάζεις. Και παρά το κρύο και τον αέρα … ιδρώνεις. Αισθάνεσαι τα πόδια σχεδόν πέτρινα και βαριά, αλλά συνεχίζεις. Και σε κοιτάνε απορημένοι οι “-ντάρηδες” και λένε:
“μα αφού είσαι κουρασμένος γιατι συνεχίζεις ?” …
Γιατί μπορώ και θα το πάω μέχρι τέλους !!!
“Και χορεύοντας πιστεύεις ότι αλλάζει τίποτα, αντί να διασκεδάζεις δεν πας να βρεις καμιά δουλειά ?”
Το έκανα !!! Αλλά ξέρεις τί … δεν βρήκα, γιατί εσείς που με πρότρεπετε έτσι απλά, εσείς οι ίδιοι με απορρίπτετε …
Για τους περισσότερους από εμάς η διασκέδαση ήταν ή είναι το stepping stone της ανεργίας και της μερικής απασχόλησης.
Αυτό που χρειάζεται η γενιά μας δεν είναι μια ατελειώτη Λιτότητα, δεν είναι μια επανάληψη των ευθυνών μας, δεν είναι παχνιδάκια ενοχής. Αυτό που χρειάζεται κάθε νέος άνθρωπος είναι ενέργεια, έμπνευση, μία αίσθηση ότι δεν θα χάσει την δυνατότητά του για Αλλαγή. Και αυτό που χρειαζόμαστε όλοι ανεξαιρέτως είναι μία νέα αίσθηση χαράς και διασκέδασης.
Μέσα στις μεγάλες λεωφόρους ο ρυθμός του dj άλλαζε συνεχώς μέσα στον παγωμένο αέρα. Χιλιάδες αγόρια και κορίτσια τραγουδούσαν, ούρλιαζαν, αγκαλιάζονταν και χόρευαν για ένα Μέλλον δίχως Φόβο.
Πριν όλα αυτά ξεκινήσουν, ο μεγαλύτερος φόβος για μένα και τους φίλους μου ήταν ότι ωριμάζουμε για να κληρονομήσουμε ένα πιο δύσκολο κόσμο από τους γονείς μας, χωρίς ποτέ να έχουμε το θάρρος να αμφισβητήσουμε όλα αυτά που μας έφεραν εδώ.
Δεν φοβάμαι πια !
Με φόντο την κυνική απάθεια μιας Χαμένης Γενιάς στο να εκπαιδεύεται για να δει ο ένας στο πρόσωπο του άλλου έναν ακόμη ανταγωνιστή σε ένα πραγματικά άσχημο κόσμο, το νέο πνεύμα της Αλληλεγγύης και της Συνεργασίας θα τυφλώσει με τη σαφήνεια των στόχων του. Δεν είμαστε πια μια Χαμένη Γενιά !!!
Ό,τι και να έρθει από δω και πέρα, η Πολιτική της Δημιουργίας έχει
επιστρέψει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου