Σε μια Ελλάδα παγωμένη από το χιονιά, χιλιάδες φοιτητές, μαθητές και νέοι κάθε ηλικίας βγήκαν στους δρόμους της χώρας και απόλαυσαν το τελευταίο τριήμερο της Αποκριάς με χορό … πολύ χορό ! Τι κι αν ο ουρανός ήταν γκρίζος, στην καρδιά κάθε πόλης, μεγάλης και μικρής, το χαμόγελο και το κέφι ήταν σε θέση πρωταγωνιστή.
Το μπάσο του dj ηχούσε μέσα σε κάθε τσιμεντένια γειτονιά και άνθρωποι με διαφορετικά προβλήματα, ενδιαφέροντα ή απόψεις, άνθρωποι τυχεροί και λίγοτερο τυχεροί, άνθρωποι από κάθε οικογένεια, άνθρωποι σαν και μας … χόρευαν για να δείξουν ότι πάνω από κάθε Χρέος και Οικονομική Δυσκολία, ο άνθρωπος είναι πάνω από όλα !!!
Κάποιοι συχνά αποκαλούν όλους εμας που γεννηθήκαμε από τα 80ies και πέρα, Χαμένη Γενιά, που ίσως έχασε λίγο χρόνο για να φανεί. Χωρίς καμία ευθύνη γι’αυτό, η γενιά μας κουβαλάει ένα τεράστιο κοινωνικό και οικονομικό χρέος. Από την πρώτη μέρα στο σχολείο μαθαίναμε ότι πρέπει να διαβάζουμε για να περάσουμε στις εξετάσεις και να μαζεύουμε πτυχία και διπλώματα, δίχως ποτέ καμία Αρχή να αναρωτηθεί ποιός θα μας δώσει δουλειά μια μέρα. Κι αν οι φρενήρεις ρυθμοί που όλοι γεμίζαμε κάποτε χαρτιά εξειδίκευσης (ξένες γλώσσες, μουσική, υπολογιστές κα) έχουν παγώσει από την παράνοια του Χρέους και του Μνημονίου, είναι γιατί πλέον συνειδητοποιήσαμε με πίκρα μεγάλη ότι τα χρήματα που τόσο καιρό μετράγαμε επιδεικτικά τώρα ξαφνικά είναι χρωστούμενα. Δημιουργώντας μία κατάσταση μιζέριας και απαισιοδοξίας έτοιμη να ξεσπάσει σαν καταιγίδα σε κάθε κόμμα και πολιτικό.
Και κάπου ανάμεσα στο χορό και στο γέλιο όλα αλλάζουν.
Από τη στιγμή που καταλαβαίνεις ότι όλα αυτά τα χρόνια που είχες επενδύσει σε χαρτιά και εξειδίκευση πάνε άδικα, αρχίζεις και αναρωτιέσαι μήπως το να κάνω κάτι δεν είναι μόνο πιθανό, αλλά και απαραίτητο ! Τα πάντα έχουν αλλάξει και έχουν αλλάξει προς το χειρότερο. Δεν υπάρχει άλλος χρόνος για να σου βρούνε λύσεις οι “αλλοι“. Είναι ώρα να οργανωθούμε και να βγούμε μπροστά. Έτσι δίχως καμία εμπειρία, μόνο με το ένστικτο και το θράσος! Σε πείσμα όλων, με Αλληλεγγύη και Συνεργασία να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε πια μια Χαμένη Γενιά !
Χορεύαμε μέσα σε δρόμους με πολύ κίνηση, κίνηση ευχάριστη, ανθρώπινη. Κι αυτό μας έκανε να συνειδητοποιήσουμε το πόσο απελευθερωτικός είναι ο χορός, διώχνει όλο τον θυμό και φέρνει κέφι. Χωρίς να είσαι στημένος σε δήθεν bars-clubs, αυθόρμητα χορεύεις, διασκεδάζεις. Και παρά το κρύο και τον αέρα … ιδρώνεις. Αισθάνεσαι τα πόδια σχεδόν πέτρινα και βαριά, αλλά συνεχίζεις.
Για τους περισσότερους από εμάς η διασκέδαση ήταν ή είναι το stepping stone της ανεργίας και της μερικής απασχόλησης.
Μέσα στις μεγάλες λεωφόρους ο ρυθμός του dj άλλαζε συνεχώς μέσα στον παγωμένο αέρα. Χιλιάδες αγόρια και κορίτσια τραγουδούσαν, ούρλιαζαν, αγκαλιάζονταν και χόρευαν για ένα Μέλλον δίχως Φόβο.
Πριν όλα αυτά ξεκινήσουν, ο μεγαλύτερος φόβος για μένα και τους φίλους μου ήταν ότι ωριμάζουμε για να κληρονομήσουμε ένα πιο δύσκολο κόσμο από τους γονείς μας, χωρίς ποτέ να έχουμε το θάρρος να αμφισβητήσουμε όλα αυτά που μας έφεραν εδώ.
Δεν φοβάμαι πια ! Ό,τι και να έρθει από δω και πέρα, η Πολιτική της Δημιουργίας έχει επιστρέψει...!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου