Τι σημαίνουν όλα αυτά; Καταρχήν, η ελληνική κοινωνία θα αποκτήσει σε ένα πολύ ορατό μέλλον έναν χαρακτήρα πολυπολιτισμικό και πολύ διαφορετικό από αυτόν που έχει σήμερα. Και κάθε άλλο παρά προετοιμασμένη είναι για μια τέτοια εξέλιξη. Μπορεί να αντέξει κοινωνικά, οικονομικά, πολιτισμικά μια τέτοια μετανάστευση και αλλοίωση των πληθυσμιακών της χαρακτηριστικών; Ο νομπελίστας οικονομολόγος εξ ΗΠΑ Γκάρι Μπέκερ, που αναφέρεται στο άρθρο του κ. Παπανδρόπουλου, θεωρεί ότι η μετανάστευση ενισχύει στις χώρες υποδοχής τη δημογραφική τους άνοδο και ανανέωση, ισχυροποιεί τον κοινωνικό ιστό και στηρίζει από εργασιακής πλευράς τομείς οι οποίοι, υπό άλλες συνθήκες, θα κατέρρεαν. Σύμφωνα με τον ίδιο οι μετανάστες είναι και τολμηροί επιχειρηματίες επειδή αρνούνται να εγκλιματιστούν με την φτώχεια και τελικά στις χώρες υποδοχής γίνονται συντελεστές ανάληψης σημαντικών επιχειρηματικών πρωτοβουλιών.
Βλέπετε όμως εσείς καμιά προοπτική, ισχνή έστω, οικονομικής ανάπτυξης στην Ελλάδα. Εγώ δεν βλέπω πάντως, έτσι που πάμε και εμείς και η διεθνής οικονομία. Μόνον αν γίνει κάποιο θαύμα και μας έρθει μια θεία επιφώτηση θα μπορούσε κάτι να γίνει. Κατά συνέπεια μόνο η κοινωνική κρίση είναι ορατή και μαζί της τα τεράστια κέρδη των Ευρωπαίων και εγχώριων πλουτοκρατών που ποντάρουν στην παγκοσμιοποίηση, την από – εθνικοποίηση και την κατάργηση των συνόρων για την διεύρυνση και της αγοράς εργασίας και της αγοράς για τα προϊόντα τους.
Εν πάσει περιπτώσει το άρθρο του κ. Παπανδρόπουλου είναι ενδιαφέρον και διαβάστε το αφού με αφορμή τις πρωτοβουλίες του κ. Τσίπρα καταπιαστήκαμε με την μετανάστευση, ένα τεράστιο πρόβλημα που κανείς αρμόδιος δεν σκέφτεται καν πως θα αντιμετωπισθεί.
http://www.naftemporiki.gr/news/static/08/07/26/1544289.htm
http://www.antinews.gr/?p=2871
Μια ανεκτική κοινωνία…
Πόσους νόμιμους μετανάστες μπορεί να δεχτεί η χώρα, πού φυσικά να έχουν ίδια και απαράλλακτα δικαιώματα με τούς ντόπιους; Πώς διαμορφώνεται ένα πρόγραμμα κοινωνικής πολιτικής, πού να αποδέχεται και να προστατεύει τον εργαζόμενο μετανάστη, αλλά και τον Έλληνα κάτοικο αυτής τής χώρας, χωρίς να ενισχύεται η ανεργία; Με ανόητες επικοινωνιακές κινήσεις στις επίσημες δεξιώσεις και «αντιρατσιστικές διακηρύξεις» του συρμού που τσουβαλιάζουν και τούς φτωχούς και άνεργους Έλληνες; Αυτά είναι τα πραγματικά ερωτήματα για το μεταναστευτικό πρόβλημα και σε αυτά περιμέναμε απάντηση από τον ΣΥΝ, που δεν έρχεται. Κι αυτός ήταν κυρίως ο λόγος που λοιδορήσαμε την παρουσία του κ. Τσίπρα μετά της δεσποινίδος Σανκό στη δεξίωση. Επειδή θεωρούμε ότι τέτοιες αψυχολόγητες και επιπόλαιες πολιτικά κινήσεις ρίχνουν στην πραγματικότητα νερό στον μύλο των διαφόρων εθνικοφρόνων τύπου ΛΑΟΣ. Το μόνο που επιτυγχάνεται έτσι είναι να δημιουργείται μια πιο αμυντική και συντηρητική κοινωνία. Και να γιατί:
Στην Ελλάδα υπάρχουν πάνω από 1.000.000 μετανάστες, Ίσως πολύ περισσότεροι, δεν μας ενδιαφέρει τώρα ο ακριβής αριθμός. Ποιο είναι το γενικό και αναμφισβήτητο συμπέρασμα; Η Ελλάδα είναι ίσως η ανεκτικότερη χώρα και κοινωνία της Ευρώπης. Χωρίς πολλές τυμπανοκρουσίες και πολλά παρατράγουδα συγκριτικά, καταφέραμε να ενσωματώσουμε σε γενικές γραμμές τους μετανάστες. Σε αντίθεση με ότι συμβαίνει αλλού. Όπως γράφει και ο αναγνώστης μας «aionios» αλλού, οι Έλληνες φύγανε από τις αγροτικές δουλειές και μάλιστα με την ταμπέλα του τεμπέλη καλοπερασάκια. «Ποτέ όμως δεν σημειώθηκε κρούσμα βίας για να εμποδίσουν την έλευση του νέου εργάτη. Οι Αλβανοί το έκαναν σε πολλές περιπτώσεις και εναντίον ομοεθνών τους. Κανένας (όμως)αριστερός δεν φώναξε για το ποιος επωφελήθηκε από τις εξευτελιστικές τιμές που προέκυψαν». Τα ίδια συμβαίνουν και σε άλλους κλάδους, προς όφελος κυρίως των εργοδοτών που βρίσκουν μεν φτηνά εργατικά χέρια, αλλά απονευρώνουν ταυτόχρονα το εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα, απαλλασσόμενοι από τους γκρινιάρηδες Έλληνες εργάτες.
Ποιες είναι οι συνέπειες αυτής της κατάστασης και ποιες θα είναι στο μέλλον, αν συνεχισθεί η μαζική είσοδος μεταναστών δεν μπορώ να ξέρω και προσωπικά προβληματίζομαι πολύ, ιδιαίτερα με τα γκέτο που συναντώ στην περιφέρεια της Αθήνας, με την εγκληματικότητα και όλα τα συνακόλουθα. Είναι όμως γεγονός ότι σε σύγκριση με άλλες, η ελληνική κοινωνία καταφέρνει μέχρι στιγμής να αντιμετωπίσει ικανοποιητικά το πρόβλημα, από πλευράς «ρατσισμού» και τα παρόμοια. Επειδή είναι μια ανεκτική κοινωνία. Τι κάνει όμως ο κ. Τσίπρας; Με κινήσεις του σαν την προχθεσινή το διογκώνει και το κάνει θέμα πρώτης γραμμής, ενώ γνωρίζει ότι δεν υπάρχουν άλλες δυνατότητες. Τι επιτυγχάνει έτσι; Μόνο να δίνει τροφή στον αντίποδα, στους ρατσιστές και στους υπερπατριώτες. Όπως άλλωστε έχουμε γράψει κι άλλη φορά αυτή η εποχή είναι η καλύτερη για να είναι κανείς επιχειρηματίας. Επειδή οι αριστεροί πλακώνονται με τους ακροδεξιούς τσακώνονται για το πόσους ξένους ακόμη θα φέρουν που θα εργασθούν για λογαριασμό του.
5 σχόλια:
Η θέση της Ελλάδας
Η χώρα μας μετά από εφαρμογή μίας 15ετούς πολιτικής ανοιχτών συνόρων κατέληξε από χώρα αποστολής μεταναστών σε χώρα υποδοχής κάτω από ένα βίαιο και ανεξέλεγκτο καθεστώς , δίχως τη σύμφωνη γνώμη του άμεσα πληττόμενου ελληνικού λαού.
Ο υπ. Δημοσίας Τάξης κ. Πολύδωρας πρόσφατα αποδέχτηκε το γεγονός ότι καθημερινά η Ελλάδα δέχεται περίπου 500 λαθρομετανάστες από την πλευρά της Τουρκίας εκ των οποίων μόνο 10-15% δύναται να εντοπίζουν οι Αρχές. Ενώ υποστήριξε ακόμη ότι 1.000.000 λαθρομετανάστες έχουν εισέλθει στην χώρα τα τελευταία 10 χρόνια. Σίγουρα ο αριθμός αυτός είναι κατά πολύ μεγαλύτερος, ιδίως αν συνυπολογίσει κανείς και εκείνους που περνούν σε άλλες χώρες της ΕΕ. Οι Αρχές ενδεχομένως συστηματικά μειωμένα νούμερα γιανα μην υπάρξει κοιωνική "έκρηξη". Παρ'όλα αυτά ανεπίσημες πηγές ανεβάζουν αυτά τα νούμερα σε 2,6 εκατ μονίμως διαβιούντες αλλοδαπούς στη χώρα μας.
Μία πραγματικά ενδιαφέρουσα θέση έχει πάρει ανοικτά για τη λαθρομετανάστευση ο κ. Κων/νος Ρωμανός, καθηγητής στο παν/μιο Αιγαίου:
"... Η φράση «ομαλή ένταξη» ή «ενσωμάτωση» των μεταναστών χρησιμοποιείται κατά κόρον σε όλες τις διαβουλεύσεις των υπευθύνων όπως και τις κινητοποιήσεις των ακτιβιστών. Πολλοί ερμηνεύουν την «ομαλή ένταξη» ως πολιτιστική αφομοίωση των μεταναστών στον Ελληνισμό! Δεν είναι καθόλου έτσι τα πράγματα: «Το άρθρο 66 του νέου μεταναστευτικού νόμου θεωρεί ως γνώμονα της κοινωνικής ένταξης των υπηκόων τρίτων χωρών που διαμένουν στην Ελλάδα τη διατήρηση της διαφορετικότητας και της πολιτισμικής τους ιδιαιτερότητας (!)». «Αποποιείται η Ελλάδα της ενσωμάτωσης και στοχεύει πανηγυρικά στην κοινωνική ένταξη ως συνύπαρξη και αρμονική συμπόρευση πολιτισμικών ετεροτήτων». Η επιστροφή, έστω και αποσπασματική, στην αντίληψη του Ελληνισμού ως εξωστρεφούς κοσμοπολιτισμού δεν μπορεί παρά να δημιουργεί αισθήματα αισιοδοξίας»..."
"... Στο ως άνω άρθρο αναφέρεται ότι το 2015 κατά εκτίμηση του ΟΗΕ ο πληθυσμός της Ελλάδας θα φθάσει τα 14.2 εκατομμύρια. Κατά τις εκτιμήσεις μας τον αριθμό αυτό θα τον έχουμε προσεγγίσει πολύ κοντύτερα στο παρόν μας..."
"...Εδώ θα καταθέσουμε μία άλλη σκέψη. Οι ΗΠΑ επιδοτούν το Μεξικό προκειμένου να συντηρεί στα βόρεια σύνορά του μία ζώνη-φίλτρο που συγκεντρώνει τους μετανάστες που πορεύονται προς τις ΗΠΑ έτσι ώστε να μειωθεί η πίεση του μεταναστευτικού ρεύματος προς αυτές. Ομοίως, η Ευρωπαϊκή Ένωση επιχορηγεί, κατά πρόταση του γερμανού Υπουργού Εσωτερικών Schilly, το Μαρόκο ως φίλτρο της αφρικανικής μετανάστευσης προς βορράν. Μήπως η Ελλάδα επιδοτείται κάτω από το τραπέζι για να παίζει ρόλο φίλτρου της μετανάστευσης στα ανατολικά σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Σε συνάρτηση με την τελευταία σκέψη υπάρχει ένα αξιοπρόσεκτο στοιχείο. Η Ελλάδα έχει συνυπογράψει με άλλες ευρωπαϊκές χώρες τη συνθήκη Σέγκεν. Το ένα σκέλος αυτής αφορά την αστυνόμευση και την αντιτρομοκρατική νομοθεσία στο εσωτερικό των χωρών της Ευρώπης, το άλλο την προστασία των ευρωπαϊκών συνόρων από την λαθρομετανάστευση και τους όρους που πρέπει να πληρούνται προκειμένου να χορηγείται βίζα εισόδου στους αλλοδαπούς. Είναι παρά ταύτα γνωστό και δεδηλωμένο ότι το μεγαλύτερο μέρος των μεταναστών εισήλθαν και εισέρχονται παράνομα στην Ελλάδα, όπου όχι μόνο δεν διώκονται ή απελαύνονται, αλλά νομιμοποιούνται. Γιατί ανέχεται η Ευρώπη αυτήν την κατάφορη παραβίαση της συνθήκης Σέγκεν εκ μέρους της Ελλάδας, αν δεν υπάρχει ειδική μυστική πρόβλεψη που να εξαιρεί την Ελλάδα από αυτό το σκέλος της συνθήκης;..."
Την ώρα που σε ολόκληρη την Ευρώπη και τις ΗΠΑ η λαθρομετανάστευση κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, μάλλον πως ήρθε η ώρα και για την Ελλάδα να λάβει ανάλογες δράσεις. Να αντιμετωπίσει ώριμα το ζήτημα και με καθαρό μυαλό να θέσει τα όρια πουμπορεί να αντέξει η κοινωνία της, πριν η μετανάστευση μεταληθεί σε θρυαλλίδα που προβλέπουν τα δυστοπικά σενάρια για το μέλλον της ...
http://promethians.blogspot.com/2006/11/blog-post.html
Τι πιστεύουν οι Έλληνες για το μεταναστευτικό;
του Γιάννη Κολοβού
Μία πολύ ενδιαφέρουσα πανελλαδική δημοσκόπηση διεξήγαγε η εταιρεία ΚΑΠΑ Research για λογαριασμό του «Βήματος Ιδεών», το οποίο είναι ένθετο στο «Βήμα» την πρώτη Παρασκευή κάθε μήνα. Αξιοσημείωτο είναι το πολύ μεγάλο δείγμα της έρευνας (10.000 άτομα), το οποίο ρωτήθηκε για τα σημαντικά και επίκαιρα θέματα της χώρας. Ένα από αυτά ήταν και το μεταναστευτικό. Τόσο οι απαντήσεις που δόθηκαν όσο και το προφίλ εκείνων που τις έδωσαν παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Την παρουσία ξένων μεταναστών στην χώρα θεωρεί ως πιο σημαντικό πρόβλημα το 5,3% των Ελλήνων. Έτσι το μεταναστευτικό τοποθετείται στην έκτη θέση μεταξύ των πιο σημαντικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα (πρώτο πρόβλημα είναι η ανεργία με 29,2%). Ως δεύτερο πιο σημαντικό πρόβλημα το θεωρεί το 5% και ως τρίτο πιο σημαντικό το 5,6% των Ελλήνων. Από τα στοιχεία αυτά φαίνεται ότι ένα 16% της κοινής γνώμης θεωρεί ότι το μεταναστευτικό είναι μεταξύ των τριών σημαντικότερων προβλημάτων που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα μας.
Σύμφωνα με την ίδια έρευνα το 70% των Ελλήνων πιστεύει ότι οι μετανάστες στην χώρα μας «είναι πάρα πολλοί, περισσότεροι από ό,τι θα έπρεπε να είναι», το 26,4% θεωρεί ότι «είναι πολλοί, αλλά όχι περισσότεροι από ό,τι θα έπρεπε να είναι», ενώ ένα 1,8% θεωρεί ότι «δεν είναι πολλοί, χρειάζεται να έρθουν περισσότεροι». Με την πρώτη άποψη («είναι πάρα πολλοί, περισσότεροι από ό,τι θα έπρεπε να είναι») συμφωνεί το 86,6% των ψηφοφόρων του ΛΑΟΣ, το 81,4% των ψηφοφόρων της ΝΔ, το 65,3% των ψηφοφόρων του ΚΚΕ, το 60,6% των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, αλλά και σχεδόν οι μισοί (47,4%) ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ.
Ως λύση του προβλήματος το 48,5% της κοινής γνώμης προτείνει «να παρθούν αστυνομικά μέτρα, ώστε αρκετοί να αναγκαστούν να φύγουν από την Ελλάδα», ενώ το 48,4% θεωρεί ότι πρέπει «να γίνουν προσπάθειες, ώστε να ενταχθούν καλύτερα στην ελληνική κοινωνία». Υπέρ της λήψης αστυνομικών μέτρων τάσσεται το 73,5% των ψηφοφόρων του ΛΑΟΣ, το 53,6% των ψηφοφόρων της ΝΔ, το 41,6% των ψηφοφόρων του ΚΚΕ, το 41,2% των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ και το 35,9% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ. Εδώ θα πρέπει να υπογραμμισθεί ότι οι δύο «λύσεις» που παρουσιάζονται από την έρευνα δεν είναι «ισοβαρείς». Η πρώτη (λήψη αστυνομικών μέτρων) είναι σχετικά σαφής για τον ερωτώμενο, ενώ η δεύτερη (ένταξη στην κοινωνία) είναι αρκετά πιο ασαφής τόσο ως προς το περιεχόμενο, όσο και ως προς το κόστος και τις συνέπειές της για την κοινωνία. Τι εννοούν οι δημοσκόποι ως «ένταξη» και ως τι την αντιλαμβάνονται οι ερωτώμενοι (αφομοίωση ή ενσωμάτωση); Είναι εφικτή η «ένταξη» για το σύνολο του μεταναστευτικού πληθυσμού που βρίσκεται στην χώρα ή μόνο για ένα μέρος του; Τι κόστος συνεπάγονται αυτές οι προσπάθειες ένταξης; Με αυτό το σκεπτικό το 48,5% που κάνει λόγο για λήψη αστυνομικών μέτρων στέλνει ένα πολύ σαφές μήνυμα, ενώ το 48,4% που μιλά για «ένταξη» θα πρέπει να διερευνηθεί περισσότερο ως προς το τι εννοεί με τον όρο αυτό αλλά και αν είναι διατεθειμένο να επωμισθεί το σχετικό κοινωνικό και οικονομικό κόστος.
Αναφορικά με τις συνέπειες του μεταναστευτικού προβλήματος στην χώρα μας το 58,9% των Ελλήνων θεωρεί ότι η μετανάστευση «έχει συμπιέσει τους μισθούς και αυξάνει την ανεργία», ενώ το 34,6% ότι «βελτιώνει την οικονομική κατάσταση και την ποιότητα ζωής των Ελλήνων». Την πρώτη άποψη υποστηρίζει το 82,1% των ψηφοφόρων του ΛΑΟΣ, το 66,8% των ψηφοφόρων της ΝΔ, το 55,9% των ψηφοφόρων του ΚΚΕ, το 52,1% των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ και το 40,4% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ.
Η έρευνα μέτρησε και τα αισθήματα συμπάθειας που δείχνουν οι Έλληνες για τις διάφορες εθνότητες που βρίσκονται στην χώρα. Σύμφωνα με τα ευρήματα, στην κλίμακα 1 ως 10 (όπου 1 σημαίνει «καμμία απολύτως συμπάθεια» και 10 σημαίνει «πολύ μεγάλη συμπάθεια»), οι Αλβανοί τοποθετούνται στο 3,51, οι Ρουμάνοι στο 4,18, οι Βούλγαροι στο 4,27, οι Ρώσοι στο 4,99, οι Κινέζοι και οι Πακιστανοί στο 5,25, οι Κούρδοι στο 5,39, οι Πολωνοί στο 5,43 και οι Φιλιππινέζοι στο 5,90.
Πολύ ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα ευρήματα που προέκυψαν από τους Έλληνες που έχουν εισοδήματα κάτω από το όριο της φτώχειας (ήταν 2.082 άτομα από τα 10.000 του συνόλου του δείγματος). Την παρουσία ξένων μεταναστών στην χώρα θεωρεί ως πιο σημαντικό πρόβλημα το 9,3% των φτωχών Ελλήνων. Έτσι το μεταναστευτικό τοποθετείται στην τέταρτη θέση μεταξύ των πιο σημαντικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα (πρώτο πρόβλημα είναι η ανεργία με 34,5%). Ως δεύτερο πιο σημαντικό πρόβλημα το θεωρεί το 7,4% και ως τρίτο πιο σημαντικό το 6,3% των φτωχών Ελλήνων. Από τα στοιχεία αυτά φαίνεται ότι το 23% των φτωχότερων συμπατριωτών μας θεωρεί ότι το μεταναστευτικό είναι μεταξύ των τριών σημαντικότερων προβλημάτων που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα μας.
Σύμφωνα με τα ίδια ευρήματα το 79,3% των φτωχών Ελλήνων πιστεύει ότι οι μετανάστες στην χώρα μας «είναι πάρα πολλοί, περισσότεροι από ό,τι θα έπρεπε να είναι», το 18,5% θεωρεί ότι «είναι πολλοί, αλλά όχι περισσότεροι από ό,τι θα έπρεπε να είναι» ενώ ένα 1,3% θεωρεί ότι «δεν είναι πολλοί, χρειάζεται να έρθουν περισσότεροι». Ως λύση του προβλήματος το 52,4% των φτωχών Ελλήνων προτείνει «να παρθούν αστυνομικά μέτρα, ώστε αρκετοί να αναγκαστούν να φύγουν από την Ελλάδα» ενώ το 42% θεωρεί ότι πρέπει «να γίνουν προσπάθειες, ώστε να ενταχθούν καλύτερα στην ελληνική κοινωνία». Τέλος, το 68% των φτωχών Ελλήνων θεωρεί ότι η μετανάστευση «έχει συμπιέσει τους μισθούς και αυξάνει την ανεργία», ενώ το 27% ότι «βελτιώνει την οικονομική κατάσταση και την ποιότητα ζωής των Ελλήνων».
Όσον αφορά τα αισθήματα συμπάθειας που δείχνουν οι φτωχοί Έλληνες για τις διάφορες εθνότητες που βρίσκονται στην χώρα, τα ευρήματα είναι τα εξής: οι Αλβανοί τοποθετούνται στο 3,33, οι Ρουμάνοι στο 3,99, οι Βούλγαροι στο 4,02, οι Πακιστανοί στο 4,51, οι Κούρδοι στο 4,59, οι Ρώσοι στο 4,62, οι Πολωνοί στο 4,84, οι Κινέζοι στο 4,97 και οι Φιλιππινέζοι στο 5,27.
Από τα προαναφερθέντα προκύπτει ότι τα κατώτερα εισοδηματικά στρώματα αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της μετανάστευσης προς την χώρα μας ως πιο σημαντικό από ότι η κοινή γνώμη γενικά και οι στάσεις των φτωχότερων Ελλήνων απέναντι στους μετανάστες είναι πιο αρνητικές. Αυτό προφανώς συμβαίνει γιατί οι τάξεις αυτές βιώνουν τις συνέπειες του προβλήματος στην καθημερινότητά τους σε μεγαλύτερο βαθμό από ότι οι υπόλοιπες τάξεις (στον εργασιακό ανταγωνισμό, στις γειτονιές που πλήττονται από την εγκληματικότητα, στα «πολυπολιτισμικά» σχολεία και αλλού). Η κοινή γνώμη σε συντριπτικό ποσοστό θεωρεί ότι ο αριθμός των μεταναστών στην χώρα είναι πολύ μεγάλος και ότι κάτι πρέπει να γίνει, είτε με την λήψη αστυνομικών μέτρων, είτε με την «ένταξη» των μεταναστών (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό).
Παρ’ όλα αυτά το μεταναστευτικό πρόβλημα βρίσκεται ακόμα χαμηλά όσον αφορά την σημασία του για την κοινή γνώμη, γι’ αυτό και ακόμα δεν αποτελεί κριτήριο ψήφου για σημαντικό τμήμα των ψηφοφόρων. Όμως απασχολεί σημαντικό κομμάτι τους το οποίο διαχέεται σε όλα τα κόμματα. Η θέση της κοινής γνώμης επί του θέματος θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπ’ όψιν από όλα τα κόμματα. Η διατύπωση προτάσεων αντίθετων με την οπτική που έχει η κοινή γνώμη για το θέμα μπορεί να αποβεί εκλογικά ριψοκίνδυνη σε περίπτωση που το θέμα αυτό καταστεί πιο σημαντικό για τους ψηφοφόρους και μετατραπεί σε κριτήριο ψήφου. Στην περίπτωση αυτή, εκείνοι οι ψηφοφόροι ενδέχεται να στραφούν μαζικά προς το κόμμα (ή τα κόμματα) που θα προτείνει λύσεις για το πρόβλημα οι οποίες θα πλησιάζουν την δική τους οπτική επί του θέματος.
Οι «καλές προθέσεις» περί το μεταναστευτικό και η σκληρή πραγματικότητα
του Γιάννη Κολοβού
Και την πίτα ολάκερη και τον σκύλο χορτάτο προσπαθεί να έχει ο κ. Καραμπελιάς στο πρόσφατο άρθρο του για το μεταναστευτικό (Το Παρόν, 27/4/2008). Η πρότασή του συνοπτικά συνίσταται «στην ενσωμάτωση στην ελληνική κοινωνία των μεταναστών που επιθυμούν κάτι τέτοιο ... και παράλληλα τον περιορισμό στο μάξιμουμ της λαθρομετανάστευσης». Η πρόταση αυτή είναι εξαιρετικά προβληματική γιατί:
1) Δεν διευκρινίζει το περιεχόμενο της έννοιας «ενσωμάτωση» (η οποία σε άλλο σημείο του κειμένου αναφέρεται ως «ένταξη»). Μιλάμε για «ενσωμάτωση» (integration), για «αφομοίωση» (assimilation) ή για κάτι άλλο; Πόσο χρονικό περιθώριο θα δοθεί στους μετανάστες για να ενσωματωθούν; Πώς θα διαπιστωθεί η «ενσωμάτωσή» τους στην κοινωνία; Και αν τελικά δεν επιτευχθεί η (ομιχλώδης) «ενσωμάτωση» τι θα γίνει; θα επαναπατρισθούν ξαφνικά;
2) Η φράση «των μεταναστών που επιθυμούν κάτι τέτοιο» θέτει στην διακριτική ευχέρεια των μεταναστών το αν τελικώς θα παραμείνουν στην χώρα μας, αφαιρώντας έτσι από τους Έλληνες ένα σημαντικό κομμάτι της εθνικής τους κυριαρχίας: αυτό της δυνατότητας να επιλέγουν πόσοι και ποιοί θα εισέρχονται και θα διαμένουν στην χώρα! Γενικά, η συντριπτική πλειονότητα των μεταναστών στην χώρα μας θα ήθελε να παραμείνει εδώ – παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει – γιατί η κατάστασή τους στην Ελλάδα είναι πολύ καλύτερη από αυτήν στις χώρες τους.
3) Κατά τον κ. Καραμπελιά «όσοι [μετανάστες] δεν επιθυμούν την ενσωμάτωσή τους θα είναι πλέον ελεύθεροι (sic) να επιστρέψουν στις χώρες τους». Και αν δεν θέλουν εκείνοι να επιστρέψουν, τι θα κάνει το Kράτος; Θα τους επιτρέψει να παραμείνουν – ακυρώνοντας ουσιαστικά το όλο σκεπτικό της πρότασης Καραμπελιά; Ή θα τους επαναπατρίσει (αυτό που ο κ. Καραμπελιάς δεν αποδέχεται και το οποίο χαρακτηρίζει ως «εκδίωξη»);
4) Η εφαρμογή της προτεινόμενης πολιτικής θα σήμαινε ουσιαστικά την αποδοχή και την διατήρηση της υπάρχουσας κατάστασης. Αποδοχή της εγκατάστασης στην χώρα μίας συμπαγούς μάζας Αλβανών οι οποίοι αποτελούν 6 στους δέκα μετανάστες, αποδοχή της εγκατάστασης στην χώρα μας αυξανόμενων μουσουλμανικών πληθυσμών και αποδοχή των εκ των υστέρων νομιμοποιήσεων που διενήργησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και διεξήχθησαν σε σημαντικό βαθμό με διαβλητές διαδικασίες. Το παράξενο είναι ότι ενώ ο ίδιος ο κ. Καραμπελιάς κάνει λόγο για «πιθανότητα δημιουργίας και χρήσης νέων μειονοτήτων στην Ελλάδα», με την πρόταση που κομίζει ουσιαστικά προτείνει την παγίωση της υφιστάμενης κατάστασης η οποία εγκυμονεί τον κίνδυνο που και ο ίδιος εντοπίζει!
5) Η πρόταση δεν λαμβάνει καθόλου υπ’ όψιν τον ήδη μεγάλο αριθμό εγκατεστημένων μεταναστών (παράνομων και εκ των υστέρων νομιμοποιημένων) στην χώρα μας ο οποίος υπερβαίνει το ένα εκατομμύριο ενώ κατά τις εκτιμήσεις της ΕΥΠ αγγίζει τα 2,5 εκατομμύρια (Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 21/10/2007). Επιπλέον, δεν δείχνει να λαμβάνει υπ’ όψιν το δικαίωμα αυτών για οικογενειακή επανένωση σε περίπτωση που γίνουν μόνιμοι κάτοικοι της χώρας. Στην περίπτωση αυτή ο πληθυσμός τους θα πολλαπλασιαστεί με απολύτως νόμιμο τρόπο επιβαρύνοντας ακόμα περισσότερο την χώρα και δυσχεραίνοντας την όποια προσπάθεια «ενσωμάτωσής» τους.
Η λύση στο πρόβλημα, εκτός από το αυτονόητο της θωράκισης των συνόρων και της πάταξης της παράνομης εργασίας με την επιβολή αυστηρών κυρώσεων στους εργοδότες (βλέπε και σχετικό άρθρο του γράφοντος στο περιοδικό «Ρεσάλτο», τ. 22, Νοέμβριος 2007, σελ. 50-51), είναι ο εξορθολογισμός του αριθμού των υφιστάμενων στην χώρα μεταναστών λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις ανάγκες της Οικονομίας (για τους κλάδους όπου υπάρχουν και για όσο χρόνο αυτές υπάρχουν) αλλά και τις παραμέτρους της εθνικής ασφάλειας και της κοινωνικής συνοχής. Επιπλέον, θα πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι τα συμφέροντα των Ελλήνων και των μεταναστών δεν ταυτίζονται στο συγκεκριμένο θέμα ώστε να γίνεται αποδεκτή η υφιστάμενη κατάσταση και να μην «πλήττονται» ούτε οι μεν ούτε οι δε.
Όπως λένε οι Αγγλοσάξονες «ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις». Όμως οι καλές προθέσεις και οι ευσεβείς πόθοι δεν αρκούν για την αντιμετώπιση θεμάτων ζωτικής σημασίας. Και μέχρι σήμερα η κυβερνητική αντιμετώπιση του μεταναστευτικού προβλήματος ουσιαστικά βασίσθηκε σε αυτοσχεδιασμούς, καλές προθέσεις και ευσεβείς πόθους. Καιρός να ασχοληθούμε και με την ουσία του προβλήματος.
Υπογεννητικότητα, πολυπολιτισμός και η στροφή του Κράτους κατά του Έθνους
του Κωνσταντίνου Π.Ρωμανού Καθηγητή Πανεπιστημίου Αιγαίου
Πολλά μεγάλα προβλήματα του Ελληνικού Έθνους έχουν γίνει πλέον ορατά σε όλους εκτός από την πολιτική ηγεσία, η οποία, παρακάμπτοντας τον κοινό νου, στοχεύει επίμονα αλλού. Αυτό δημιουργεί σε κάποιους την απορία μήπως η ηγεσία είναι τόσο εξωκοσμική, τόσο αθώα, που πραγματικά αδυνατεί να συλλάβει ειδικά το προφανές.
Ως εξ αυτού, αναπτύσσεται εις το διηνεκές μια «συμβουλευτικού» τύπου αρθρογραφία, από καλούς ανθρώπους οι οποίοι δεν κουράζονται να επαναλαμβάνουν γνωστά πράγματα, προτρέποντας, εκλιπαρώντας ή απειλώντας τους υπεύθυνους να δράσουν. Η αγαθή πρόθεση των κυβερνώντων υπέρ του Έθνους, του λαού, του δικαίου κ.λπ. προϋποτίθεται. Λίγη πληροφόρηση τους λείπει μόνο, ίσως και λίγη θέληση να υπερνικήσουν την αδράνεια. Αν τους τα παράσχουμε, τι θα τους εμποδίσει πλέον να δράσουν υπέρ του κοινού οφέλους;
Έτσι κάπως σκέφτεται και ο απλός άνθρωπος, όταν σε μικρό κύκλο προσφέρεται να κάνει την κριτική του, να βάλει νοερά σε τάξη τα κακώς κείμενα, να παροτρύνει τους κυβερνήτες να δράσουν επιτέλους όπως -έτσι νομίζει- θα επιθυμούσαν και οι ίδιοι, αν ήξεραν μόνο το πώς, για το καλό του τόπου.
Από καιρού εις καιρόν πέφτει κανείς παρά ταύτα επάνω σε κάποιον αυτόπτη μάρτυρα, κάποιο γεγονός και ντοκουμέντο που αποτελεί απόδειξη ότι οι ιθύνοντες όντως γνωρίζουν τα πράγματα πολύ καλά και αν αργότερα φάνηκαν να λένε ή να πράττουν τα αντίθετα, μόνο αθώοι δεν ήταν.
Ένα τέτοιο ντοκουμέντο είναι το πόρισμα της Διακομματικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής της Βουλής των Ελλήνων για το δημογραφικό πρόβλημα της Ελλάδος του Φεβρουαρίου 1993. Στην επιτροπή αυτή συμμετείχαν, εκτός από βουλευτές όπως ο Παναγιώτης Κρητικός, ο Στέλιος Παπαθεμελής, o Μιχαήλ Στυλιανού και ο Μανώλης Δρεττάκης, και οι κυρίες Ντόρα Μπακογιάννη και Φάνη Πάλλη-Πετραλιά.
Το πόρισμα ξεκινάει με την διαπίστωση ότι με την υπογεννητικότητα το δημογραφικό πρόβλημα της Ελλάδος «παίρνει τεράστιες εθνικές διαστάσεις που μπορούν να απειλήσουν την εθνική μας ανεξαρτησία και εδαφική ακεραιότητα». Η πτώση του δείκτη γεννητικότητας από 2,09 το 1982 σε 1,4 το 1990, συνεχίζει το πόρισμα, «απειλεί πλέον σοβαρά την ανανέωση και διαιώνιση της ελληνικής μας φυλής».
Ώστε το 1993 ακόμα και ο Συνασπισμός έβλεπε κινδύνους για την ελληνική φυλή, ενώ σήμερα αποφαίνεται ότι όποιος αμφισβητεί την ελληνικότητα των ... Πακιστανών ή των όποιων λαθρομεταναστών αποκτούν ελληνικά χαρτιά είναι ρατσιστής! Και η κ. Φάνη Πετραλιά εμάχετο το 1993 υπέρ της εθνικής μας ανεξαρτησίας και εδαφικής ακεραιότητας ως αγαθών υπό διακινδύσευσιν, ενώ η κ. Μπενάκη, ως πρόεδρος της Βουλής, δώδεκα χρόνια αργότερα εξηγούσε ψύχραιμα στον νεοεκλεγέντα Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια, εκπροσωπούσα τους τριακόσιους βουλευτές της Βουλής της Ελλήνων, ότι «τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιοριστούν χάριν της ... ειρήνης, της ευημερίας και της ασφάλειας στην διευρυμένη Ευρώπη»! Όντως, νέα μηνύματα κομίζει η πολιτική μας ελίτ για το Έθνος!
Το πόρισμα του 1993 αναφέρεται και στις συνέπειες της λαθρομετανάστευσης, αλλά με διαμετρικά αντίθετη θεώρηση από σήμερα: Αφού χαιρετίζει πρώτα την είσοδο ομογενών Ποντίων και Βορειοηπειρωτών στην Ελλάδα, των οποίων «οι κοινές πολιτιστικές ρίζες και η Ορθοδοξία βοηθούν πολύ στην προσαρμογή και αφομοίωσή τους από την ελληνική κοινωνία», καταγγέλλει την «αθρόα είσοδο λαθρομεταναστών-αλλοδαπών, κυρίως μουσουλμάνων από αφρικανοασιατικές χώρες», που «δημιουργούν σοβαρά κοινωνικοοικονομικά προβλήματα (προστριβές στην αγορά εργασίας, αύξηση της εισφοροδιαφυγής με μεγάλες συνέπειες στους ασφαλιστικούς οργανισμούς, αύξηση εγκληματικότητας, διακίνηση ναρκωτικών κ.λπ.)».
Αυτοί «δεν μπορούν να προσαρμοστούν προς την ελληνική κοινωνία λόγω του τελείως διαφορετικού πολιτισμού του Ισλάμ». Για δες που καμώνεται σήμερα η πολιτική ελίτ ότι οι αλλοδαποί δήθεν θα σώσουν τα ασφαλιστικά ταμεία από την κατάρρευση! Και όσο για την εγκληματικότητα, ή μας καθησυχάζει ότι δεν αυξήθηκε, ή αποκρύπτει όνομα και χώρα καταγωγής των δραστών (για να μην τονωθεί, αναμφισβήτητα, ο «ρατσισμός» των θυμάτων, δηλαδή των Ελλήνων). Όσο για τα ναρκωτικά, το κράτος ασχολείται με την ήπια κάνναβη των Κρητικών (Ζωνιανά) και κλείνει τα μάτια στην επιθετική πολιτική πωλήσεων σκληρών ναρκωτικών από μαύρους και Πακιστανούς, καταμεσής στην πρωτεύουσα του κράτους, δύο δρόμους πίσω από την Ομόνοια! Αποτέλεσμα: Από 2.000 εξαρτημένους ηρωινομανείς το 1980, φτάσαμε αισίως στον αριθμό των ... 200.000 χρηστών, κυρίως μέσα στην νεολαία.
Ούτε ο εθνικός κίνδυνος από την λαθρομετανάστευση διέφυγε από τους συντάκτες του πορίσματος του 1993: «Τα πληθυσμιακά κενά που δημιουργούνται σε διάφορα γεωγραφικά διαμερίσματα (νησιά Αιγαίου, Ιονίου κ.λπ.)», μας εφιστούν την προσοχή, «υπάρχει ο κίνδυνος να καλυφθούν από αλλοδαπούς (κυρίως μουσουλμάνους) με εξαιρετικά δυσμενή επακόλουθα». Τι λες; Σήμερα δεν θεωρούν ούτε καν τους μουσουλμάνους ολόκληρης της Τουρκίας ως κίνδυνο για τα νησιά, γι' αυτό αγωνίζονται να βάλουν την Τουρκία στην Ευρώπη...
Επίσης, στέλνουν καθηγητές από την Αθήνα να τουρκοποιήσουν τους Έλληνες Πομάκους της Θράκης, σε αγαστή συνεργασία με το εκεί τουρκικό προξενείο. Ακόμα, επιτρέπουν στους Τσάμηδες, πρώην δωσίλογους, νυν λαθρομετανάστες, να εγκατασταθούν αθόρυβα στα παλιά τους σπίτια στην Ήπειρο, ώστε να υπάρχει εκεί αλβανικό προγεφύρωμα όταν το θέμα «Τσαμουριά» μετά την αναγνώριση του Κοσόβου θα τεθεί δυναμικά από αλβανικής πλευράς. Άλλαξε 180 μοίρες η κατεύθυνση του ανέμου στην ελληνική πολιτική ελίτ!
Οι κίνδυνοι που εγκυμονεί η ελληνική υπογεννητικότητα σε συνδυασμό με την λαθρομετανάστευση δεν διέφυγαν την προσοχή της διακομματικής επιτροπής που συνέταξε το ιστορικό μας πόρισμα: «Η επιδείνωση των δημογραφικών δεικτών, που άρχισε από το 1985, δημιουργεί σοβαρά πληθυσμιακά προβλήματα στην χώρα μας», λέει η επιτροπή και συνεχίζει: «Τα κενά που δημιουργούνται καλύπτονται κατά το μεγαλύτερο μέρος από ... μουσουλμάνους της Ασίας και της Αμερικής και από άλλους που εισδύουν παράνομα στον ελληνικό χώρο (και παραμένουν με ποικίλες ψευτοϊδιότητες, προσθέτοντας νέα προβλήματα)». Προβλήματα; Σήμερα λόγος γίνεται μόνο για ευεργετήματα. Ο Γ. Παπανδρέου, απευθυνόμενος στους Αφρικανούς λαθρομετανάστες, τούς ευχαρίστησε που ... επέλεξαν την Ελλάδα (!) και ακολούθησαν με ταυτόσημες δηλώσεις του υπουργού Εσωτερικών Π. Παυλόπουλου...
Το 1993 η Επιτροπή της Βουλής δεν εγνώριζε ακόμα τον πολυπολιτισμό ως έννοια, όμως δεν παρέλειψε να κάνει κριτική της ουσίας του: «Εάν για την ανανέωση του εργατικού μας δυναμικού και γενικά την πορεία της οικονομίας μας και των ασφαλιστικών ταμείων στηριχθούμε στους μετανάστες της Ασίας και της Αφρικής, πολύ γρήγορα θα δημιουργηθούν προβλήματα σοβαρά, με κοινωνικές και εθνικές προεκτάσεις, σύμφωνα με την εμπειρία των περασμένων δεκαετιών σε χώρες της Δ.Ευρώπης». Στο υποκεφάλαιο «διοικητικά μέτρα» η επιτροπή πάλι αποφαίνεται ότι «πρέπει να γίνεται αυστηρός έλεγχος για την νομιμότητα της εισόδου στην χώρα μας και για την νόμιμη παραμονή και απασχόληση», ενώ στο υποκεφάλαιο «Προτάσεις» η επιτροπή προτείνει «να τονώνεται σε κάθε κατάλληλη στιγμή η ελληνική παράδοση και το θρησκευτικό συναίσθημα (πρακτικά με πρωτοβουλία της Εκκλησίας)».
Είναι προφανές ότι και σ' αυτά τα θέματα η ελληνική ελίτ έχει πλέον -με πλήρη επίγνωση- πάρει την αντίθετη θέση, εφόσον και τον πολυπολιτισμό ευαγγελίζεται σε όλο το εύρος της εκπαίδευσης και της επίσημης ιδεολογίας και τα σύνορα αφήνει ανοιχτά και τους λαθρομετανάστες νομιμοποιεί (με ορίζοντα πολιτικών δικαιωμάτων) και τον εκλιπόντα Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο εδίωξε επειδή μόνον αυτός έθεσε σε εφαρμογή τις προτάσεις εκείνες του πορίσματος που ευρίσκοντο μέσα στην σφαίρα της ευθύνης της Εκκλησίας.
Ακόμα το 1999 η Ελλάδα ήταν κατά του πολυπολιτισμού, εφόσον σε προτροπή της Ευρωπαϊκής Ένωσης να τον αποδεχθεί η Ελλάδα απάντησε τότε εγγράφως ότι τον απορρίπτει διότι «δεν έχει αποδειχθεί επιστημονικώς». Όμως όλα άλλαξαν όταν το 2007 ο Σημίτης εδήλωσε ότι ο πολυπολιτισμός την εποχή της παγκοσμιοποίησης είναι θετικό φαινόμενο, το οποίο οφείλουμε να προωθήσουνε ενεργά.
Το κράτος πλέον ανοιχτά κατά του Έθνους και του Γένους των Ελλήνων!
Σημειωτέον ότι το πόρισμα της Διακομματικής Επιτροπής δεν αποσιώπησε τον αλβανικό κίνδυνο: Ο αλβανικός πληθυσμός σε όλα τα εδάφη των Βαλκανίων θα αυξηθεί -με την αλβανική γεννητικότητα- από 6 σε 12 εκατομμύρια περί το 2025, είπε η επιτροπή, δηλαδή θα είναι κατά 25% μεγαλύτερος του ελληνικού πληθυσμού. Η Αλβανία θα είναι η πιο νεανική χώρα της υφηλίου, ενώ η Ελλάδα η πιο γερασμένη των Βαλκανίων! Για να μην έχουμε ψευδαισθήσεις ως προς το τι σημαίνουν όλα αυτά, η επιτροπή του 1993 επισημαίνει ότι μέσα σε 45 χρόνια οι Αλβανοί διά της υπεργεννητικότητας από 50% έγιναν ως το 1990 77% του πληθυσμού του Κοσσυφοπεδίου. Την συνέχεια την γνωρίζουμε σήμερα πολύ καλά...
Εννοείται ότι όλες οι περαιτέρω υποδείξεις της επιτροπής υπέρ της βελτίωσης του δείκτη γεννήσεων των Ελλήνων αγνοήθηκαν από τις κυβερνήσεις έκτοτε, ή ελήφθησαν ακόμα και τα αντίθετα μέτρα: Ούτε ερευνητικά δημογραφικά ινστιτούτα και θέσεις στα ΑΕΙ για την δημογραφία δημιουργήθηκαν, ούτε δωρεάν κατοικία για τους πολύτεκνους δόθηκε, ούτε θέσεις εργασίας για τους νέους δημιουργήθηκαν, ούτε στηρίχθηκε η Ελληνίδα αγρότισσα, τα χωριά και οι κωμοπόλεις, ούτε οι γεννήσεις έγιναν δωρεάν με πλήρεις αποδοχές στις εγκύους Ελληνίδες, ούτε το Αιγαίο και η Θράκη ενισχύθηκαν.
Όχι, αντ' αυτών, προχωρήσαμε στον «Καποδίστρια Ι» και ετοιμάζουμε τον «Καποδίστρια ΙΙ», που θα περιθωριοποιήσει ακόμα περισσότερο τις παραδοσιακές αγροτικές κοινότητες, δημιουργήσαμε την γενιά των 700 ευρώ προκειμένου να φύγουν πάλι οι Έλληνες νέοι στην μετανάστευση (δες ειδήσεις σχετικά των «Financial Times»), γκετοποιήσαμε πλήρως τις πόλεις με τους λαθρομετανάστες και τους παραδώσαμε την ύπαιθρο χώρα να την νέμονται ως τις απόκρημνες βουνοκορφές, εγκαταλείψαμε υπέρ του «πολυπολιτισμού» την ελληνική παιδεία, επιτρέψαμε να πέσει ο δείκτης γεννήσεων στο 0,9. Το 1980 η Ελλάδα ήταν δεύτερη στον δείκτη γονιμότητας ανάμεσα στις χώρες της ΕΕ. Το 1999 κατείχε την 12η θέση. Και σήμερα;
«Χθες η Ελλάδα ήταν παιδότοπος, σήμερα είναι γηροκομείο, αύριο θα είναι νεκροταφείο» (Evangelos Rigos). Σε πέντε χρόνια οι αλλοδαποί μαθητές παρουσίασαν αύξηση 300%. Οι Έλληνες μαθητές είχαν μείωση 30%. Το 1980 είχαμε 1.000.000 παιδιά στο Δημοτικό. Το 2000 643.475. Σε 30 χρόνια δεν θα υπάρχει μαθητής στο Δημοτικό!
Στον λόγο της Ψαρούδα-Μπενάκη περί περιορισμού των εθνικών συνόρων και της εθνικής κυριαρχίας υπάρχει μια περαιτέρω παράγραφος που αναφέρεται στο πολίτευμα: «Τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη θα υποστούν μεταβολές», λέει η πολιτική αυτή Πυθία, «καθώς θα μπορούν να προστατεύονται, αλλά και να παραβιάζονται από αρχές και εξουσίες πέραν των καθιερωμένων» (τι κρυπτική φράση και μετά τα βάζουμε με τους «συνωμοσιολόγους») «και πάντως η Δημοκρατία θα συναντήσει προκλήσεις και θα δοκιμαστεί ενδεχομένως από νέες μορφές διακυβέρνησης» (δηλαδή τι, δικτατορία με κοινοβουλευτικό μανδύα; Ας ερμηνεύσουν τον χρησμό όποιοι μπορούν).
Για τα ατομικά δικαιώματα μίλησε τελευταία στην Βουλή των Ελλήνων ο υπουργός Δικαιοσύνης κ. Χατζηγάκης. Η εθνική κυριαρχία αντιστρατεύεται τα ατομικά δικαιώματα, είπε ο ρηξικέλευθος αυτός θεωρητικός. Οφείλουμε να την περιορίσουμε κατά τις επιλογές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προκειμένου ... να προστατεύσουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η κατάργηση της αυτονομίας της Ελληνικής Δικαιοσύνης με την υπαγωγή της στην ευρωπαϊκή (δημιουργία μονάδας «ευρωπαϊκής δικαστικής συνεργασίας» Eurojust) θα δώσει μόνη αυτή στο «δικαίωμα αυτό καθεαυτό» τον χώρο που απαιτεί για να «μπορεί να σταθεί».
Το Έθνος είναι για τον κ. υπουργό εμπόδιο στην Δικαιοσύνη, εφόσον, όπως είπε, «ο μεγαλύτερος εθνολόγος του 20ού αιώνα, ο Γκέλνερ, 'όλα τα έθνη είναι επιθετικά'. Ο εθνοτισμός όμως είναι καλός, είναι τα πολιτισμικά στοιχεία ενός λαού, τα ήθη και τα έθιμα και οι θρησκείες»...
Να ξεδοντιαστεί το Ελληνικό Έθνος, υποβιβαζόμενο σε γυμνή εθνότητα, δίχως την υπεράσπιση που προσφέρει το δικό του κράτος, όπως την εποχή της οθωμανικής δουλείας. Και να μοιράζεται με τις άλλες εθνότητες που προέκυψαν από την λαθρομετανάστευση τα πάλαι ποτέ ελληνικά εδάφη. Έως ότου εξαφανιστεί σύντομα από την υπογεννητικότητα και την ξενοκεντρική εκπαίδευση.
Και αν το Ελληνικό Έθνος δεν συμφωνήσει με τον ρόλο που η ελίτ έχει προβλέψει γι' αυτό; Μα, ας μην ξεχνάμε ότι δεν βρισκόμαστε στο 1993 του γνωστού μας πατριωτικού διακομματικού πορίσματος! Εν τω μεταξύ, το Κράτος έχει εξαγορασθεί και στραφεί εναντίον του Έθνους, το οποίον εντέλλεται να υπερασπισθεί. Το Κράτος αυτό έχει μηχανισμούς καταστολής, νομοθετικούς και εκτελεστικούς. Με αυτούς θα κάμψει -ευελπιστεί- κάθε αντίσταση των Ελλήνων.
Το πώς και γιατί στο μεγάλο πείραμα «Ελλάς» το Κράτος στράφηκε μέσα σε μια δεκαετία κατά του Έθνους, θα το ανακαλύψουν σίγουρα οι ιστορικοί του μέλλοντος. Το στοίχημα είναι όμως να το ανακαλύψουμε (όσοι δεν το έχουμε ανακαλύψει ακόμα) τώρα, προτού οι δρομολογούμενες εξελίξεις γίνουν μη αναστρέψιμες.
http://ethnikistes.blogspot.com/2008/07/blog-post_28.html
Η ανακολουθία της μεταναστευτικής μας πολιτικής
του Γιάννη Κολοβού
Ένα στοιχείο της (κατ’ επίφασιν) μεταναστευτικής πολιτικής που ασκείται στην χώρα μας είναι η πλήρης ασυνέπεια και ανακολουθία μεταξύ των σχετικών προτάσεων που κατά καιρούς διατυπώθηκαν από επίσημους φορείς για το θέμα και των πολιτικών που τελικώς θεσπίσθηκαν και ακολουθήθηκαν. Χαρακτηριστική τέτοια περίπτωση αποτελεί το πόρισμα της διακομματικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας (1), στην οποία συμμετείχαν βουλευτές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του Συνασπισμού. Ας σημειωθεί ότι το πόρισμα αυτό δημοσιοποιήθηκε στις αρχές του 1993. Όπως χαρακτηριστικά τόνιζε η επιτροπή «Οι πληθυσμιακές εξελίξεις ... επηρεάζουν ολόκληρο τον εθνικό οργανισμό και την κοινωνική συνοχή. Οι δημογραφικές διαφορές γειτονικών κρατών (ή εθνοτήτων που συμβιούν στην ίδια χώρα) δημιουργούν προβλήματα με βαθμιαία επικράτηση των ισχυρότερων δημογραφικών δυνάμεων» (σελ. 30). Και υπογράμμιζε ότι «Πρέπει να γίνεται αυστηρός έλεγχος για τη νομιμότητα της εισόδου στη χώρα μας και για την νόμιμη παραμονή και απασχόληση» (σελ. 40).
Η επιτροπή επισήμαινε τον σημαντικό ρόλο των κοινών πολιτιστικών ριζών και του κοινού θρησκευτικού δόγματος για την ομαλή ενσωμάτωση πληθυσμών στην ελληνική κοινωνία. Πιο συγκεκριμένα, αναφορικά με τον επαναπατρισμό των ομογενών Ποντίων και Βορειοηπειρωτών, στο πόρισμα σημειωνόταν ότι: «Οι κοινές πολιτιστικές ρίζες και η Ορθοδοξία βοηθούν πολύ στην προσαρμογή και αφομοίωσή τους από την ελληνική κοινωνία» (σελ. 15). Μάλιστα, η επιτροπή τόνιζε ότι: «Ιδιαίτερη προσοχή απαιτεί η είσοδος και η απασχόληση εκατοντάδων χιλιάδων ξένων μεταναστών νομίμως (και παρανόμως κυρίως) εισελθόντων στη χώρα μας στις δύο τελευταίες δεκαετίες... Με την αθρόα είσοδο λαθρομεταναστών-αλλοδαπών κυρίως μουσουλμάνων από Αφρικανοασιατικές χώρες, η Ελλάς μεταβάλλεται σε τόπο υποδοχής μεταναστών που δημιουργούν σοβαρά κοινωνικοοικονομικά προβλήματα ... και δεν μπορούν να προσαρμοστούν προς την ελληνική κοινωνία λόγω του τελείως διαφορετικού πολιτισμού του Ισλάμ, που δεν είναι μόνο θρησκεία, αλλά και τρόπος ζωής» (σελ. 15). Χαρακτηριστικά, στο πόρισμα υπογραμμιζόταν ότι: «Οι μουσουλμάνοι έχουν άλλα πρότυπα, άλλα ιδανικά και διαμορφώνουν άλλες κοινωνίες διαφορετικές του δυτικού πολιτισμού» (σελ. 32).
Η επιτροπή, κάνοντας μία δημογραφική σύγκριση της Ελλάδας με άλλες χώρες, επισήμαινε την μεγάλη γεννητικότητα της Τουρκίας, αλλά και την αντίστοιχη της Αλβανίας. Μάλιστα, πολύ προφητικά, υπογράμμιζε την περίπτωση του Κοσσυφοπεδίου, η οποία ήλθε έντονα στην επικαιρότητα στις μέρες μας. Πιο συγκεκριμένα ανέφερε: «Ο Αλβανικός πληθυσμός περιλαμβανομένου και του ευρισκόμενου στις γειτονικές χώρες (Νέα Γιουγκοσλαβία-Σκόπια-Βουλγαρία) θα διπλασιαστεί μετά από 30-35 έτη και από 6 εκατομμύρια σήμερα θα πλησιάσει τα 12, δηλαδή το 2025 θα υπερτερεί κατά 20% του Ελληνικού πληθυσμού ακόμη και αν οι δημογραφικοί μας δείκτες βελτιωθούν... Θα πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι ο πληθυσμός του Κοσυφοπεδίου, ενώ ήταν κατά το ήμισυ Αλβανόφωνοι μουσουλμάνοι και κατά το ήμισυ Σέρβοι μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, σήμερα οι Αλβανόφωνοι αντιπροσωπεύουν το 77% του συνόλου με 2.000.000 ενώ οι Σέρβοι έγιναν μειονότητα με 200.000 (ποσοστό 13%) σε χρονική περίοδο 45 ετών» (σελ. 29).
Όταν το 1995 ο υπουργός Εργασίας Στέφανος Τζουμάκας ετοίμαζε σχέδιο νόμου για την νομιμοποίηση των παρανόμων μεταναστών είχε εξαιρέσει από την διαδικασία αυτή τους Αλβανούς, καθώς θεώρησε ότι η περίπτωσή τους ανάγεται στην εξωτερική πολιτική της χώρας (2). Επιπλέον, το 1997 κατά τον σχεδιασμό της νομιμοποίησης των παρανόμων μεταναστών υπήρξε διαφωνία μεταξύ των συναρμόδιων υπουργείων αναφορικά με το αν έπρεπε ή όχι να προχωρήσει η νομιμοποίηση αυτή. Πιό συγκεκριμένα, παρ’ όλο που το υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων βρισκόταν στην τελική φάση εκπόνησης του νομοσχεδίου για την νομιμοποίηση όλων των παρανόμων μεταναστών, τόσο ο υπουργός Δημόσιας Τάξεως Γ.Ρωμαίος όσο και ο υφυπουργός Εθνικής Άμυνας Δ.Αποστολάκης διαφώνησαν έντονα με το σκεπτικό ότι οι Αλβανοί παράνομοι μετανάστες ήδη είχαν αρχίσει να αποκτούν τα χαρακτηριστικά μειονότητας ενώ το σχέδιο νομιμοποίησης θα προκαλούσε αθρόα προσέλευση και άλλων ομοεθνών τους στην χώρα μας (3, 4).
Μάλιστα, οι αξιωματούχοι του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως σε ενημερωτικό σημείωμα που εξέδωσαν εξέφρασαν συγκεκριμένες ανησυχίες για εκείνο το νομοσχέδιο το οποίο θεωρούσαν ότι προωθείται βιαστικά και με προχειρότητα. Οι πιό σημαντικές αντιρρήσεις τους ήταν οι εξής (5):
* το νομοσχέδιο στόχευε στην νομιμοποίηση όλων των παρανόμων μεταναστών χωρίς να έχει εκτιμηθεί ο πραγματικός αριθμός τον οποίο μπορεί να απορροφήσει η ελληνική οικονομία
* το νομοσχέδιο παρείχε πράσινη κάρτα και σε παράνομους μετανάστες με βεβαρημένο ποινικό μητρώο με δικαίωμα αναστολής της μόνο εκ των υστέρων
* η καταληκτική προθεσμία του νομοσχεδίου θα αύξανε θεαματικά την μεταναστευτική πίεση που θα δεχόταν η χώρα μας καθώς πολλοί παράνομοι μετανάστες θα εισέρεαν με την διαφαινόμενη προοπτική νομιμοποίησής τους
* το νομοσχέδιο ενείχε τον κίνδυνο δημιουργίας εθνικών και θρησκευτικών μειονοτήτων και την όξυνση τέτοιων προβλημάτων σε ευαίσθητες παραμεθόριες περιοχές
Το εν λόγω ενημερωτικό σημείωμα παρουσίαζε και τις προτάσεις των αξιωματούχων οι οποίες περιελάμβαναν α) την απλή, διαπιστωτικού χαρακτήρα καταγραφή των αλλοδαπών, β) την λεπτομερή καταγραφή από το υπουργείο Εργασίας των υπαρχουσών κενών θέσεων εργασίας και των αναγκών σε εργατικό δυναμικό και την επιλογή του απαραίτητου αριθμού εργαζομένων οι οποίοι θα καλύψουν τις πραγματικές ανάγκες και γ) την χορήγηση άδειας παραμονής περιορισμένης διάρκειας μόνο σε όσους καταγραφούν, πληρούν ορισμένες προϋποθέσεις και κριθούν αναγκαίοι από το υπουργείο Εργασίας. Μάλιστα, τονιζόταν ότι στην διαδικασία αυτή τον πρώτο λόγο θα πρέπει να έχει η Αστυνομία (5).
Στα μέσα του 1997, και με σκεπτικό παρόμοιο με αυτό των αξιωματούχων του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως, το υπουργικό συμβούλιο αποφάσισε ομοφώνως ότι «των ρυθμίσεων (νομιμοποίηση οικονομικών μεταναστών) θα εξαιρεθούν οι μετανάστες από όμορες χώρες, δηλαδή όσοι προέρχονται από την Αλβανία, την πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, τη Βουλγαρία και την Τουρκία, καθώς η διάκριση δεν μπορούσε να αφορά μόνο τους Αλβανούς» (6). Κατόπιν προτάσεως του υπουργού Εσωτερικών Αλέκου Παπαδόπουλου δημιουργήθηκε το 1998 επιτροπή προκειμένου να επεξεργασθεί το νομοσχέδιο που τελικά αποτέλεσε την πρώτη προσπάθεια νομιμοποίησης παρανόμων μεταναστών στην χώρα μας. Της επιτροπής προήδρευσε η καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών Καλλιόπη Σπανού και σε αυτήν συμμετείχαν εκπρόσωποι οκτώ υπουργείων. Μεταξύ των αξόνων για την χάραξη μεταναστευτικής πολιτικής που πρότεινε η επιτροπή ήταν και οι εξής (7):
* Περιοριστική πολιτική αποθάρρυνσης της παράνομης μετανάστευσης
* Διατήρηση του προσωρινού –κατ’ αρχήν- χαρακτήρα της μετανάστευσης και διαμόρφωση προϋποθέσεων και κινήτρων προς αυτήν την κατεύθυνση (π.χ. κίνητρα επιστροφής στη χώρα προέλευσης)
* Αποφυγή επιβάρυνσης της αγοράς εργασίας με εισροή εργατικού δυναμικού βάσει των δεδομένων της αγοράς εργασίας κατά τομέα και γεωγραφική περιοχή της χώρας
Ειδικότερα, η Επιτροπή, μεταξύ άλλων, πρότεινε (7):
* Διμερείς συμφωνίες παροχής βοήθειας σε χώρες προέλευσης μεταναστών και λελογισμένη μετανάστευση σε συγκεκριμένους τομείς της οικονομίας ώστε να απορροφηθεί υπό όρους η μεταναστευτική πίεση βάσει των δεδομένων της απασχόλησης
* Υιοθέτηση μορφής επιλεκτικής μεταναστευτικής πολιτικής, συνδυασμένη με την εξωτερική πολιτική της χώρας
* Προσδιορισμό των προϋποθέσεων για αποδοχή νέων μεταναστών, έπειτα από μελέτη της αγοράς εργασίας κατά κλάδο
Συγκρίνοντας όλα τα προαναφερθέντα με την μεταναστευτική πολιτική των συνεχών εκ των υστέρων νομιμοποιήσεων η οποία ακολουθήθηκε τόσο από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ (1998, 2001) όσο και της ΝΔ (2005, 2007) διαπιστώνεται η απόσταση που χωρίζει τις προτάσεις από την τελικώς ακολουθηθείσα πρακτική:
* Η πρόταση να μην νομιμοποιηθούν υπήκοοι προερχόμενοι από γειτονικές χώρες δεν εισακούσθηκε.
* Η πρόταση να δοθεί προσοχή στον αριθμό των μεταναστών που προέρχονται από χώρες της Ασίας και της Αφρικής δεν εισακούσθηκε.
* Η πρόταση να δοθεί προσοχή στον αριθμό των μεταναστών από Μουσουλμανικές χώρες δεν εισακούσθηκε.
* Η πρόταση να δοθεί προσωρινός χαρακτήρας στην μετανάστευση δεν εισακούσθηκε αλλά, αντιθέτως, ενισχύεται η μονιμοποίηση της κατάστασης με την παροχή αδειών παραμονής επί μακρόν διαμενόντων και δυνατότητας οικογενειακής επανένωσης.
* Η πρόταση να υιοθετηθεί μία επιλεκτική μεταναστευτική πολιτική δεν εισακούσθηκε.
* Η πρόταση να γίνει μελέτη της αγοράς εργασίας κατά κλάδο δεν εισακούσθηκε.
Μπορεί, λοιπόν, κάποιος από τους αρμοδίους και τους κυβερνώντες να μιλήσει για συνεπή και σοβαρή μεταναστευτική πολιτική;
Παραπομπές
1) «Βουλή των Ελλήνων – Διακομματική Κοινοβουλευτική Επιτροπή για την μελέτη του δημογραφικού προβλήματος της χώρας και διατύπωση προτάσεων για την αποτελεσματική αντιμετώπισή του» [ΠΟΡΙΣΜΑ], Αθήνα: Φεβρουάριος 1993
2) «Υπουργείο Εξωτερικών: Το θέμα της αμοιβαιότητας μας σταματά», Καθημερινή 19/11/1995
3) «Χαρακτηριστικά «μειονότητας» συγκροτούν οι Αλβανοί», Ελεύθερος Τύπος 18/1/1997
4) Καραϊσκάκη Τ. «Γιατί φοβούνται ακόμη και τη νομιμοποίηση...», Καθημερινή 24/5/1998
5) Αργυράκης Θ. «Καμπανάκι γιά την «πράσινη κάρτα»», Ελεύθερος Τύπος 18/1/1997
6) Μέγας Χ. «Πράσινη κάρτα εργασίας σε αλλοδαπούς πλην «γειτόνων»», Ελευθεροτυπία 28/6/1997
7) Γαλάτη Π. «Τα νέα μέτρα για τους μετανάστες», Καθημερινή 15-16/8/1998
Δημοσίευση σχολίου