Ωραίοι ως Έλληνες

Για χρόνια πολλά είχαν κάποιοι στρέψει τους λαούς στις ιδεολογίες κ στις "αξίες", για να μπορούν οι ίδιοι με την ησυχία τους να απολαμβάνουν τα οφέλη της εξουσίας. Φιλοπατρίες, φιλότιμο, κοινωνικές ευαισθησίες, θρησκευτικές πεποιθήσεις κα έχουν αιώνες τώρα επιστρατευθεί για να κρατούν τους ανθρώπους ηθικά κ πρακτικά δέσμιους. Όσα ποτάμια αίματος δεν χύθηκαν για “αυθόρμητες” επαναστάσεις κ πόσοι πόλεμοι δεν ξεκίνησαν για να “καταναλωθούν” τα προϊόντα της πολεμικής βιομηχανίας;

Γράφω όμως “συνέβαινε” κ όχι “συμβαίνει” γιατί νομίζω πως ένας λαός πρώτος ανάμεσα στους τόσους άλλους, ξύπνησε !

Ποιος είναι αυτός; Μα, ο ίδιος που γέννησε κ καλλιέργησε στο έπακρο όλες αυτές τις “παρεξηγημένες” έννοιες: φιλοπατρία, φιλότιμο, κοινωνία.... ο Ελληνικός !

Οι Έλληνες ξύπνησαν κ κατάλαβαν ότι όλα αυτά χρησιμοποιούνται σαν όπλα εναντίον τους από επιτήδειους. Ωρίμασαν βαθύτατα ως πολίτικα οντά κ αποφάσισαν να κάνουν κ αυτοί το μεγάλο βήμα. Προσέξτε όχι να αντιδράσουν. Αυτό θα τους ξαναγύριζε στο ηρωικό μεν, άλλα φτωχό δε επίπεδο της ιδεολογίας, που το κατέχουν κ οι άλλοι λαοί. Οι Έλληνες ως λαός αποφάσισαν να προχωρήσουν παραπέρα, να κυνηγήσουν το προσωπικό συμφέρον. Τη μίζα. Το βόλεμα ...

Ας παρατηρήσουμε μια προεκλογική συγκέντρωση στην Ελλάδα κ μια λχ στις ΗΠΑ. Παρ'ολα τα πολλά κοινά σημεία (πλαστικά σημαιάκια, συνθήματα, κονκάρδες), ο Αμερικάνος πιστεύει ότι ο υποψήφιος του θα σώσει τον ίδιο κ τον κόσμο. Το ίδιο κ ο Ιρανός κ ο Τούρκος κ ο Ρώσος.

Παρατηρήστε τώρα την καθ'ημας προεκλογική διαδικασία. Ο αρχηγός πάνω στην εξέδρα εκφωνεί τις πιο απίστευτες ξύλινες μεγαλόστομες μπαρούφες (βλ. Δανία του Νότου ή τα περί ειλικρίνειας), που δεν θα τις πίστευε ούτε ... ο πιο εκδημοκρατισμένος κάτοικος της πιο τριτοκοσμικής χωράς, όχι ο πολίτης που την ιστορία του μπολιάζει ένας Αριστοτέλης κ ένας Θουκυδίδης, μια αιματηρή εμφύλια διαμάχη κ μια πρόσφατη δικτατορία ... Κι όμως ο Έλληνας οπαδός από κάτω ωρύεται κουνώντας τις πλαστικές σημαίες κ στα δυο χεριά, το ίδιο υπερβολικός κ αυτός, όπως κ ο ηγέτης του.

Όμως τι συμβαίνει εδώ; Ποια είναι η μεγάλη διάφορα με τον Αμερικανό ή Ιρανό ψηφοφόρο κ πολιτικό ηγέτη; Να τι συμβαίνει:

Στην Ελλάδα, ο αρχηγός από πάνω πίσω από τα συνθήματα, λέει: Αφήστε τώρα τις φιλοσοφίες κ τις ιδεολογίες. Κι εγώ κ εσείς ξέρουμε (σημ. Αυτή ειναι κ μια μεγάλη διάφορα, ένας ξένος πολίτικος δεν μπορεί να διανοηθεί ότι η “μάζα” από κάτω μπορεί να γνωρίζει) ότι αυτά τα λέμε για στάχτη στα μάτια. Όλοι ξέρουμε πως, αν μας βγάλετε, θα φάμε εμείς τα πολλά, άλλα κ εσείς κάποια λιγότερα. Αν δεν μας ψηφίσετε, θα έρθουν στην εξουσία οι άλλοι κ ποιος ξέρει πόσο καιρό θα κάνουμε να ξαναφαμε όλοι μαζί

Οι ψηφοφόροι, πίσω από τις ζητωκραυγές κ τις επευφημίες, του απαντάνε: Τις φιλοσοφίες κ τις ιδεολογίες τις έχουμε ξεπεράσει προ πολλοί. Εδώ είμαστε για να μας βολέψεις στην Τράπεζα, στο Δημόσιο, στην αρπαχτή. Να φας εσύ, άλλα να φάμε κ εμείς!

Όπως κ να 'χει υπάρχει έστω κ ένας Έλληνας να πιστεύει ότι ο Λαζοπουλος έλεγε ή αποκάλυπτε τίποτε καινούργιο ή άγνωστο; Όχι φυσικά! Άλλα δεν αναρωτήθηκε κανείς: Μα καλά, αφού τους ξέρουμε, αφού γελάμε μαζί τους, γιατί εξακολουθούμε κ τους ψηφίζουμε; Ούτε ο ποιος διεστραμμένος κ ανώριμος λαός δεν θα είχε τέτοια συμπεριφορά. Εμείς όμως την έχουμε, γιατί ακριβώς καταλάβαμε πως παίζεται το παιχνίδι. Μας κοροϊδεύουν κ τους κοροϊδεύουμε. Βολεύονται κ μας βολεύουν.

Κι αναρωτιούνται κ διαμαρτύρονται οι ιδεολόγοι, μετά την πυρκαγιά ή την χρεωκοπία του ασφαλιστικού τομέα ή την καταστροφή της Αθήνας, για τη δήθεν πολιτική ανωριμότητα του Έλληνα, με τη φράση-κλισέ των τελευταίων δεκαετιών: Φταίμε εμείς που τους ψηφίζουμε. Στην πραγματικότητα, ξέρουμε ότι ιδεολόγος σήμερα στην Ελλάδα σημαίνει “ριγμένος”, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, κ για όσον καιρό θα παραμένει ριγμένος. Μετά γίνεται “ρεαλιστής” - για όσο καιρό βρίσκεται από πάνω, μετά ξαναεξελίσσεται σε ιδεολόγο ... - .

Γιατί μια ακόμη κατάκτηση του εξαιρετικά εξελιγμένου πολιτεύματός μας είναι ότι έχει φροντίσει να διασφαλίζεται η εναλλαγή στην εξουσία. Έτσι, το 60-70% του λαού είναι εξασφαλισμένο! Απλά, όσο βρίσκεται στην εξουσία το ένα μέρος, φροντίζει να “αποταμιεύει” για όσο διάστημα θα βρίσκεται στην εξουσία το αντίπαλο μέρος. Αν συμβεί κάποια μεγάλη ... αποταμίευση δε (βλ. κατάχρηση), η απάντηση δεν είναι τιμωρία, άλλα η σιωπηλή συμφωνία ότι θα ανεχτείτε κ σεις τα αντίστοιχα ( Χρημ/ριο, Siemens).

Κ τότε δήθεν πάλι, φωνάζουν οι ριγμένοι την άλλη φράση – κλισέ : Μα καλά, γιατί δεν τιμωρήθηκε ποτέ κανείς στην Ελλάδα για ένα σκάνδαλο; Γιατί δεν παραιτήθηκε πότε κανείς αρμόδιος;

Μα γιατί να παραιτηθεί; Επειδή παίζει σωστά το παιχνίδι;

Είναι φανερό ότι αυτοί που την πληρώνουν είναι ορισμένοι άτσαλα άπληστοι (βλ. Παυλίδης) που παραβιάζουν τα τιθέντα όρια, κάποιοι απαραίτητοι αποδιοπομπαίοι τράγοι για να τηρούνται τα προσχήματα κ περίπου ένα 5% “ανένταχτοι” που δεν επωφελούνται ποτέ, επιβεβαιώνοντας όμως πάλι την ελληνική πολίτικη σκέψη, που απεκάλεσε “ιδιώτη”, ηλίθιο δλδ, όποιον δεν ασχολείται με τα “κοινά”...

Μάλιστα, καθώς έχουν αρχίσει κ ξυπνάνε κ κάποιοι άλλοι λαοί (βλ. Γερμανία) είναι πιθανόν αυτό που αποκαλείται διεθνώς “Διαθφορά” (κ τιμωρείται για να μπορούν να μένουν σε ισχύ οι ιδεολογίες) να αρχίσει να γίνεται κατανοητό ως “Ρεαλισμός” κ να τιμωρείται μόνον η αδέξια χρίση του...

Ωραία όλα αυτά κ πολύ πιο ωραίοι εμείς ως Έλληνες, αφού μέχρι σήμερα είχαμε βρει τον τρόπο να επιβιώνουμε ως λαός, μια με τις επιδοτήσεις, μια με τα δάνεια κ την εικονική οικονομία. Αλλά φαίνεται ότι αυτή η κατάσταση της “ωριμότητάς” μας φτάνει σε ένα τέλος, κυρίως λόγω συγκυριών, ανεξαρτήτως της θέλησης μας. Μάλλον δεν μπορούμε να δανειζόμαστε επ'απειρον, αφού οι τόκοι έχουν προ πολλού ξεπεράσει τα οφειλόμενα, οι γείτονες μας έχουν γίνει υπερβολικά απαιτητικοί, πράγμα που απαιτεί τεράστια εξοπλιστικά κονδύλια, κ τα προς εκποίηση αγαθά ολοένα κ λιγοστεύουν δραματικά....

Κ το κυριότερο ίσως, όσο κ αν έχουμε συμφωνήσει λαός κ εξουσία, έρχονται καταστάσεις που ξεπερνούν “τα συμφωνηθέντα”. Γιατί όλο κ κάποιος από τη μεριά της εξουσίας θα πιεστεί να περάσει ένα νόμο που ξεπερνά τα εσκαμμένα (βλ. υποχρεωτικό εμβολιασμό). Κ εδώ τα πράγματα δυσκολεύουν. Είπαμε πως τα ξεπουλάμε όλα , παθητικοποιηθήκαμε, κάναμε τα στραβά μάτια, καταλάβαμε πως παίζεται το παιχνίδι πρώτοι από όλους τους λαούς ... αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς παραμένουν ακόμη ζωντανές στην ελληνική ψυχή κάποιες εστίες δράσης – αντίδρασης. Η ελευθερία είναι μέσα σ'αυτες, κ βεβαίως η υγειά όλων μας.

Μην κάνετε το λάθος, φίλοι που μας κυβερνάτε, να τραβήξετε μερικά σχοινιά παραπάνω από όσο δέχεται η εξαιρετικά ώριμη ελληνική ψυχή ...

Παύλος Γ. Βουδούρης