The Promethians

Η ιστορία μιας αποτυχημένης Μαζορέτας

Όταν ρώτησαν πρόσφατα τον Πρόεδρο των ΗΠΑ George Bush Junior αν τελικά είναι οι ΗΠΑ αυτές που νικάνε στο Ιράκ, εκείνος απάντησε με περισσή βεβαιότητα «…Οπωσδήποτε και εμείς νικάμε…». Η δήλωση αυτή ήταν αρκετή για να προκαλέσει σχεδόν την «συμπόνια» του κόσμου προς το πρόσωπο του πολιορκούμενου αμερικανού προέδρου, τη στιγμή που η εβδομάδα που μας πέρασε υπήρξε μία από τις δυστυχέστερες για την καταβαραθρωμένη αξιοπιστία του.

Σαν άλλη μαζορέτα αμερικανικού κολεγίου, που προσπαθεί να κρατήσει το ηθικό της ομάδας ψηλά, ενώ εκείνη συνθλίβεται από τον αντίπαλο, σχηματίζοντας τα γράμματα της νίκης με τις φανταχτερές φούντες της, δίνοντας φωναχτά τον ρυθμό του come back, ο αμερικανός πρόεδρος δίνει την ύστατη μάχη υπέρ της αξιοπιστίας της πολιτικής και των επιλογών του. Τη στιγμή που γνωρίζει ότι η «ομάδα» του δεν είναι αυτή που προηγείται στο σκορ δίνει το ρυθμό του come back για να κρατήσει ψηλά το ηθικό της, στην καυτή έδρα του Ιράκ. Την ίδια ώρα που οι άλλες μαζορέτες της ομάδας δεν δείχνουν την ίδια προθυμία για υποστήριξη αρχίζοντας μία-μία να αποχωρεί από το team.

Αυτή η λάθος στρατηγική στο θέμα του Ιράκ έχει κάνει τον απλό λαό των ΗΠΑ να διερωτάται φωναχτά πλέον πολλά «γιατί» τώρα τελευταία, φέρνοντας τον George σε μία πραγματικά δυσχερή θέση ενόψει των εκλογών του Κογκρέσου.

Υπάρχει κάποιος στόχος που καθιστά την περαιτέρω θυσία των αμερικανικών ζωών σημαντική; Ποιος είναι ο λόγος ακριβώς που πολεμούν και πεθαίνουν οι αμερικανικές δυνάμεις στο Ιράκ; Πρέπει να διαιτητεύσουν μια ακόμη εμφύλια διαμάχη;

«…Δουλειά μας είναι να αποτρέψουμε έναν μεγάλης κλίμακας εμφύλιο πόλεμο στο Ιράκ. Είναι μία από τις ευθύνες που αναλάβαμε από την πρώτη μέρα επέμβασης στη χώρα. Η συνεργασία μας με την κυβέρνηση Μαλίκι θα κινείται προς αυτήν την κατεύθυνση έως ότου βεβαιωθούμε ότι υπάρχει κάποια πρόοδος στο θέμα. Οι εμφύλιες έριδες δεν αξίζουν, δεν φέρνουν τίποτε καλό. Αυτό πρέπει να τονίσουμε στους πολίτες αυτής της χώρας για να αποτρέψουμε έναν εμφύλιο πόλεμο να εμφανιστεί…» (George Bush)

Είναι αυτή όμως η σωστή απάντηση; Ή μήπως ο κ. Bush άφησε να οδηγηθούν εκεί τα πράγματα, για να αποτρέψει εξτρεμιστές και «τρομοκράτες» να’χουν πρόσβαση στα κέρδη των απέραντων αποθεμάτων πετρελαίου του Ιράκ; Κάθε πόσο δεν τονίζει ότι τα πετρέλαια δεν έχουν καμία σχέση με αυτόν τον πόλεμο;

«…Πολλά παιδιά δεν πρόκειται να ξανά έχουν του γονείς τους πλάι τους, οφείλω λοιπόν σ’αυτά και στις αδικοχαμένες οικογένειές τους ότι δεν πήγε η θυσία τους μάταια…» (George Bush)

Τι πρέπει να κάνει όμως τώρα ο κ. Bush που αυξάνει τις δυνάμεις ασφαλείας του Ιράκ σε 150.000 μάχιμους για να υποστηρίξει την κενή πολιτική του; Τι μπορεί να κάνει όταν το κόστος της κατοχής έχει εκτοξευθεί σχεδόν στα 340 δις $ και οι αμερικανικές απώλειες σε ανθρώπινο δυναμικό αγγίζουν τις 3.000 και οι αγνοούμενοι ξεπερνούν τις 44.000; Ενώ έχει στοιχίσει τις ζωές πάνω από 650.000 Ιρακινών πολιτών;

Κύριε Bush αποτύχατε … η ομάδα σας δεν είναι δυνατή εκτός έδρας… όσο και αν την εμψυχώνεται ως άλλη φανταχτερή μαζορέτα εκείνη θα συνεχίζει να ηττάται… αφήστε λοιπόν τις φανταχτερές φούντες κατά μέρος και το cheerleading και στραφείτε στο modeling όπως κάθε σοβαρή μαζορέτα για να μη γράψει η ιστορία την ιστορία άλλης μίας …αποτυχημένης μαζορέτας.