Το ζήτημα στη ΝΔ δεν είναι αν θα κινηθεί στο Μεσαιο χώρο ή στην ευρύτερη Κεντροδεξιά, αλλά Ηθικό...

@antinews

Η αντίθεση ανάμεσα στο «καθαρό» ιδεολογικά κόμμα, ως απαραίτητη προϋπόθεση για την πολιτική ηγεμονία της ΝΔ στη συνέχεια που προτείνει ο Αντώνης Σαμαράς, και το άνευρο ιδεολογικά «πολυσυλλεκτικό» και «πελατειακό» κόμμα που προτείνει ουσιαστικά η Ντόρα Μπακογιάννη δεν είναι η μόνη στη σημερινή ΝΔ. Και ίσως ούτε η κυρίαρχη.

Επειδή το ερώτημα «τι κόμμα θέλουν οι νεοδημοκράτες» έχει να κάνει και με την μεγάλη παθογένεια της πολιτικής μας ζωής, την διαπλοκή και την διαφθορά.

Θα το εξηγήσουμε με απλά λόγια:

Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης χρησιμοποίησε τα γεγονότα του 1993, την πτώση δηλαδή της κυβέρνησης του (επειδή αυτός αποφάσισε να κάνει εκλογές που πίστευε ότι θα κερδίσει) και την εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ που ακολούθησε, για να δημιουργήσει μια ακόμα μεγάλη παρεξήγηση προς όφελός του, μετά εκείνη την αποστασίας: Εισήγαγε πρώτος στο νεοελληνικό πολιτικό λεξιλόγιο τον όρο «διαπλεκόμενα», με τρόπο όμως που απομάκρυνε την ευθύνη από τους πολιτικούς, όπως ο ίδιος.

Η παρεξήγηση έγκειται στο ότι , εξ ορισμού, «διαπλεκόμενοι» δεν μπορεί να είναι οι επιχειρηματίες, αλλά μόνον οι πολιτικοί.

Όταν η ΝΔ παραδινόταν το 1984 στα χέρια του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη όλοι οι νεοδημοκράτες νόμιζαν ότι επέλεγαν τον «αντι-Ανδρέα» που θα την ξανάφερνε στην εξουσία. Στην πραγματικότητα επέλεξαν τον μοναδικό που μπορούσε να μετατρέψει τη ΝΔ σε ένα βαθειά διαπλεκόμενο κόμμα, όπως τότε και το ΠΑΣΟΚ, στερώντας την από την ιδεολογική και πολιτική της φυσιογνωμία.

Η ηγεσία του Έβερτ ολοκλήρωσε την παράδοση της ΝΔ στην διαπλοκή. Δεν έχουν σημασία τα ονόματα. Όλοι γνωρίζουν άλλωστε ότι η «πολιτική» πορεία της ΝΔ συνδέεται έκτοτε με μεγάλες συγκρούσεις επιχειρηματικών ονομάτων και εκδοτικούς πολέμους. Ποιος ξεχνάει άλλωστε τι έγινε επι Οικουμενικής για τον γιο του Πέτρου και τον ΟΤΕ και αργότερα για το Φυσικό Αέριο, την Ρεβυθούσα, τα ξενοδοχεία, το εμπάργκο πετρελαίου προς τα Σκόπια, την ΔΕΗ, την Ενέργεια, τους Σιδηροδρόμους κλπ κλπ.

Αυτό όμως που διαφεύγει στους πολλούς είναι ότι ο Κ. Μητσοτάκης αναρριχήθηκε στην κομματική εξουσία και εν συνεχεία της κρατική, υποσχόμενους στους άλλους Βαρόνους (Έβερτ, Βαρβιτσιώτη κλπ) συνδιαχείριση σε όλες τις δραστηριότητες του κόμματος.

Έκαναν δηλαδή ένα deal μεταξύ τους οι Βαρόνοι της ΝΔ και όταν μετά τον Μητσοτάκη κατέρρευσε και ο Έβερτ, έγινε ένα άλλο και ανάλογο deal μεταξύ τους που έφερε τον Κώστα Καραμανλή στην εξουσία.

Αυτό το deal συνδιαχείρισης της κομματικής και κρατικής εξουσίας εξηγεί εν πολλοίς και την τύχη του Κ. Καραμανλή ως πρωθυπουργού. Και το πρώτο που πρέπει να του καταλογισθεί είναι ότι όχι μόνο δεν τους έβαλε στην θέση τους όταν ήταν πανίσχυρος, αλλά αντιθέτως επέτρεψε στη Ντόρα να κινείται ανεξέλεγκτη και να ετοιμάζει αυτό που αργότερα πολλοί ονόμασαν «δακτυλίδι της διαδοχής».

Βλέπουμε λοιπόν ότι ένα παρόμοιο deal έχει μάλλον συναφθεί και τώρα με τη Ντόρα Μπακογιάννη με την οποία συμπλέουν σε μια απελπισμένη σταυροφορία κατά του Σαμαρά, η οικογένεια Μητσοτάκη, η οικογένεια Έβερτ, η οικογένεια Βαρβιτσιώτη και άλλοι γόνοι και επίγονοι.

Είναι προφανές ότι όλοι αυτοί δεν ενδιαφέρονται ούτε για το πρόγραμμα, ούτε για την πολιτική και πολύ περισσότερο ούτε για τους οπαδούς της ΝΔ. Για τα συμφεροντά τους νοιάζονται μόνο όπως και επί Καραμανλή, όπως και τα προηγούμενα χρόνια που οι πατεράδες τους είχαν τη ΝΔ στα χέρια τους και είδαμε που την κατάντησαν.