Ενδιαφέρεται η μεγάλη πλειοψηφία για τα ασήμαντα που συμβαίνουν στον μικρόκοσμο της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Ουδόλως. Για έναν απλούστατο λόγο. Διότι όσα έχει να προτείνει η σημερινή ΝΔ για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, είναι αναντίστοιχα με την κρισιμότητα των περιστάσεων και τις αγωνίες των πολιτών για το μέλλον του τόπου. Το ίδιο ισχύει και για τους ανταγωνισμούς εντός της δεξιάς «πολυκατοικίας», μεταξύ των αποχρώσεων του λαϊκισμού.
Όμως το γεγονός ότι η δεξιά στη χώρα μας περνάει τη βαθύτερη κρίση της, πέρα του κενού που δημιουργεί στο κομματικό σύστημα (εντείνοντας την συνολική απαξίωση του), επιδρά καταλυτικά στην εικόνα της χώρας απέναντι στους Ευρωπαίους εταίρους - δανειστές μας. Ιδίως όταν αυτοί, μας προτρέπουν επίμονα να κάνουμε κοινές προσπάθειες για να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις με τη μέγιστη δυνατή συναίνεση. Έκπληκτοι όμως παρακολουθούν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να λέει «όχι» στο σχέδιο σωτηρίας της χώρας, ως ολοκληρωτικός αρνητής ακόμη και των πιο αυτονόητων προσπαθειών της κυβέρνησης.
Ως γνωστόν η ηγεσία Σαμαρά το τελευταίο διάστημα προσδοκούσε πως...
θα μπορούσε να βρει στην κεντροδεξιά της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας συμμάχους-αρνητές των μνημονίων στις τρεις πιο προβληματικές οικονομίες. Οι προσδοκίες αποδείχθηκαν φρούδες. Η Πορτογαλική κεντροδεξιά, αφού για μακρύ διάστημα συμπεριφέρονταν υπεύθυνα και ψήφιζε τους προϋπολογισμούς της κεντροαριστερής κυβέρνησης, όταν ανέτρεψε την κυβέρνηση καταψηφίζοντας τα πρόσθετα σκληρά μέτρα της, αναγκάσθηκε να δεχθεί ένα ακόμη πιο επαχθές σχέδιο σωτηρίας που επέβαλλε η Ε.Ε. Ενώ η Ιρλανδική κεντροδεξιά ανακαλύπτει το βαρύτατο κόστος των εμμονών της. Έτσι η ΝΔ μένει μόνη και έρημη στην Ευρωζώνη. Λαϊκίζοντας ασύστολα στη χώρα μας.
Μήπως όμως ανταμείβεται πολιτικά; Κάθε άλλο. Όποτε φθείρεται η κυβέρνηση, φθείρεται ταυτόχρονα και η ΝΔ. Γιατί; Διότι όταν οι ψηφοφόροι εξοργίζονται με την ατολμία της κυβέρνησης στρέφουν το βλέμμα στη ΝΔ και τους απωθεί ακόμη περισσότερο ο λαϊκισμός της.
Όμως η τραγωδία της ΝΔ υπερβαίνει την τωρινή ηγεσία της. Αυτό έγινε πασίδηλο στο πρόσφατο μνημόσυνο του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Εκεί οι βετεράνοι στυλοβάτες του «καραμανλισμού», ως εκπρόσωποι του ιδρύματος και προστάτες της κληρονομιάς του, θύμισαν την απόλυτη ταύτιση τους με τον Σαμαρά. Απεμπολώντας την κληρονομιά του ιδρυτή της ΝΔ που ήθελε το κόμμα του να ανοίγεται στο Κέντρο, να είναι παράταξη του μέτρου, να υπηρετεί την υπευθυνότητα.
Σήμερα, στη παρακμάζουσα δεξιά «πολυκατοικία», συνωθούνται αμιγώς δεξιοί λαϊκιστές (η ηγετική ομάδα της ΝΔ), συμβιβασμένοι «φιλελεύθεροι» (που υπογείως διαρρέουν διαφωνίες, αλλά δεν τις αρθρώνουν ανοιχτά), τακτικιστές (τύπου Καρατζαφέρη) που εμφανίζονται πιο «υπεύθυνοι» μόνο όταν τους συμφέρει κομματικά. Με τη διαφορά ότι οι τελευταίοι, τουλάχιστον, δεν είναι «ιδεολόγοι λαϊκιστές», όπως η ηγεσία της ΝΔ.
Αν πάντως κάτι αντανακλά το βάθος της κρίσης στη δεξιά «πολυκατοικία», είναι πως όσοι αποτελούν τον κορμό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ψήφισαν «όχι» στο μνημόνιο, ενώ έκτοτε συναινούν απερίφραστα έμμεσα στον λαϊκισμό. Είναι λοιπόν, άπαντες, όλες οι τάσεις, όλα τα ηγετικά στελέχη, συνυπεύθυνοι για την παρακμή.
Τα παραπάνω θα αποτελούσαν δευτερεύουσες λεπτομέρειες, αν δεν επιδρούσαν καταλυτικά στη διεθνή αξιοπιστία της χώρας. Μιας χώρας που δεν έχει μόνο τα σοβαρότερα προβλήματα της Ευρωζώνης. Αλλά και την πιο λαϊκιστική και ανεύθυνη αξιωματική αντιπολίτευση.
Γιάννης Λούλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου