Κι αν η Ελλάδα είναι σαν την Εϊμι Γουάινχαουζ;
ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ
Η πολύ ταλαντούχα τραγουδίστρια επιβεβαίωσε τα δυσοίωνα προγνωστικά και αποδήμησε εις Κύριον στα 27 της χρόνια. Εφταιγε, βεβαίως, η κατάχρηση αλκοόλ και πάσης φύσεως ουσιών. Στην περίπτωσή μας, ο κίνδυνος έρχεται από την κατάχρηση δανεικών. Οπως
και την Εϊμι, μας έχουν βάλει δύο φορές σε πρόγραμμα δημοσιονομικής αποτοξίνωσης. Τι θα γίνει, όμως, αν αυτό δεν πιάσει; Τότε η Ελλάδα θα σκάσει σαν καρπούζι του Αυγούστου. Από αυτά που τα αξιολογούν με ΑΑΑ οι πλανόδιοι πωλητές. Μεταξύ μας, είναι και τα μόνα στη χώρα που έχουν τέτοια αξιολόγηση.
Στη λογική της Εϊμι Γουάινχαουζ κινήθηκαν οι αγορές. Στην αρχή, το ευρώ τσίμπησε και οι διάφοροι δείκτες κινδύνου - τα CDS ή το spread - μαζεύτηκαν. Οπως προχώρησαν οι μέρες, όμως, η καχυποψία επανήλθε. Οπως και τα ναρκωτικά, το χρέος δεν πολεμιέται εύκολα. Οι αγορές έχουν δύο επιφυλάξεις. Η μία επιφύλαξη αφορά το «κούρεμα» των ομολόγων μας. Υπολογίζεται ότι είναι στο 20%-21%. Στόχος, να προστατευθούν οι ευρωπαϊκές και ελληνικές τράπεζες - που έχουν ελληνικά ομόλογα - από μεγαλύτερη χασούρα. Οι αγορές όμως θεωρούν ότι μόνο μια πολύ πιο κοντή κόμμωση είναι ρεαλιστική. Η άλλη επιφύλαξη έχει να κάνει με τις δυνατότητες της Ελλάδας να μαζέψει την οικονομία της, δηλαδή τα ελλείμματα, στο εσωτερικό της χώρας. Πώς θα γίνει - έτσι, διά μαγείας - να επανέλθει η ανάπτυξη, να μαζευτούν φόροι, να λειτουργήσει επιτελικά το Δημόσιο, να προχωρήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις; Είναι το λεγόμενο ρίσκο υλοποίησης.
Στη σκιά λοιπόν της απώλειας της Εϊμι, ο Ευάγγελος Βενιζέλος πέταξε στην Ουάσιγκτον να συναντήσει την Κριστίν Λαγκάρντ. Είναι λογικό. Το ΔΝΤ ήταν ο πρώτος παίκτης που ενεργοποιήθηκε στην υπόθεση της Ελλάδας. Το ΔΝΤ επίσης, ακόμη και στη φάση της αβεβαιότητας μετά τη σύλληψη του Ντομινίκ Στρος-Καν για τη γνωστή υπόθεση της καμαριέρας, έβαλε το μαχαίρι στον λαιμό των Ευρωπαίων για την ανάγκη δεύτερου πακέτου στήριξης για την Ελλάδα. Στο ΔΝΤ επίσης έχουν γίνει σκληρές και δυσάρεστες συζητήσεις με τις αναπτυσσόμενες χώρες, ιδίως της Λατινικής Αμερικής και της Ασίας, να θεωρούν ότι η Δύση χαϊδεύει την Ελλάδα, ενώ στις δικές τους κρίσεις προ δεκαετίας στάθηκε πολύ πιο σκληρά.
Σωστά λοιπόν ο Βενιζέλος πήγε στη Λαγκάρντ. Θα ήταν όμως λάθος - ή μάλλον επανάληψη του ίδιου λάθους που γίνεται εδώ και είκοσι μήνες - να θεωρηθεί ότι το παιχνίδι της οικονομίας παίζεται στο εξωτερικό. Αυτό που έχει γίνει έως τώρα, με τελευταίο παράδειγμα την περασμένη Πέμπτη, είναι ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου κερδίζει προωθημένες μάχες εκτός συνόρων για να πάθει αδιανόητες νίλες στα μετόπισθεν. Καλώς αρχίζει το «γύρισμα» των ομολόγων από τον Αύγουστο. Ωστόσο, αν δεν πάρει η οικονομία μπροστά, έστω και βάζοντας ταχύτητα στον κατήφορο, τότε το φθινόπωρο θα είμαστε πάλι περίπου στα ίδια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου