Φτάνει η στιγμή στη ζωή του κάθε κράτους να αποφασίσει τι ακριβώς θέλει να είναι.
Αν για παράδειγμα θέλει να είναι μέλος σε ένα οικονομικά ισχυρό κλαμπ όπως σχεδιάστηκε να είναι η ευρωζώνη, τότε θα πρέπει να υπακούει στους όρους και τους κανόνες που προσυπέγραψε κατά την είσοδό του. Να είναι συνεπές και να μην διαμαρτύρεται ως κακομαθημένο παιδί.
Αν πάλι θέλει να μείνει μόνο του για να προσπαθήσει να βρει το δικό του δρόμο -τον τρίτο, τον τέταρτο ή και τον πέμπτο- είναι ελεύθερο να το μετρήσει, να το εκτιμήσει και να το κάνει.
Βεβαίως, στην κατάσταση που είναι σήμερα η χώρα ας μην πιστέψει κανείς ότι και η δεύτερη εκδοχή οδηγεί σε λεωφόρους στρωμένες με ροδοπέταλα. Οδηγεί σε μονοπάτια εξίσου τραχιά, δύσβατα και οδυνηρά.
Είτε μαζί με τους άλλους είτε μόνοι μας θα πρέπει να μάθουμε να καταναλώνουμε όσα παράγουμε, θα πρέπει να παράγουμε, να πληρώνουμε φόρους, να μην κλέβουμε το κράτος και όλα όσα θεωρούνται αυτονόητα σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο.
Εφτασε λοιπόν η ώρα της κρίσης για την Ελλάδα.
Η απόφαση είναι δική μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου