Αρνούμενοι με εντυπωσιακό τρόπο να καταθέσουν τα όπλα, οι νεαροί Έλληνες παίρνουν την οικονομία στα χέρια τους και αποκαθιστούν τη «σπονδυλική στήλη» της με πρωτοφανείς ρυθμούς.
Σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε την προηγούμενη εβδομάδα στη δημοσιότητα το υπουργείο ανάπτυξης, στο πρώτο μισό του τρέχοντος έτους, άνοιξαν στην Ελλάδα 28,603 νέες επιχειρήσεις, 3,000 περισσότερες από όσες έκλεισαν.
Τον Ιούνιο μόνο, ένα μήνα που η ταυτόχρονη κρίση Ελλάδας, Πορτογαλίας κι Ιταλίας είχαν τρομοκρατήσει τους ιθύνοντες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) και του «διεθνούς νομισματικού ταμείου» (ΔΝΤ) και που χιλιάδες Έλληνες είχαν παραλύσει στη θέα της αυξανόμενης ανεργίας, 4,921 θαρραλέοι άνθρωποι άνοιξαν νέες επιχειρήσεις στην Ελλάδα. Αυτές είναι 1,633 περισσότερες από αυτές που έκλεισαν την ίδια περίοδο! Το πιο ενθαρρυντικό είναι πως ένα σημαντικό μέρος των νέων αυτών επιχειρήσεων ανοίχθηκε από νέους ανθρώπους που αποτελούν το μέλλον της Ελλάδας.
Αυτό είναι ένα αξιοπρόσεκτο φαινόμενο, που εγείρει το ερώτημα: τι είναι αυτό που κάνει αυτούς τους νέους Έλληνες πρόθυμους να ρισκάρουν σε μια εποχή που η μελαγχολία και οι απαισιόδοξες προβλέψεις έχουν καταβάλει όλους τους άλλους; Και τι μπορεί να μάθει η Ελλάδα -κι άλλες υπό αναδιάρθρωση χώρες- από αυτή την αύξηση του αριθμού των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, που είναι απαραίτητες για βιώσιμη ανάπτυξη;
Πολλά εύσημα οφείλονται στην ελληνική κυβέρνηση και ιδιαίτερα στον υπουργό περιφερειακής ανάπτυξης και ανταγωνιστικότητας Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, επειδή δημιούργησε την «υπηρεσία μιας στάσης» (one-stop-shop). Αυτή η ηλεκτρονική διαδικασία έχει μειώσει τον χρόνο ίδρυσης μιας εταιρίας από 38 περίπου μέρες σε... 1 και το ανάλογο κόστος κατά τουλάχιστον 50%. Πρόκειται για αξιοθαύμαστο επίτευγμα στην προσπάθεια αύξησης της διαφάνειας και της μείωσης της γραφειοκρατίας. Επίσης καινοτομεί επιβραβεύοντας και ενισχύοντας την έννοια του σεβασμού στο νόμο, καθώς η έγκριση για τη δημιουργία τους προϋποθέτει πως είναι εις θέση να καταβάλουν όλους τους φόρους και τις κοινωνικές τους εισφορές.
Ας προβάλουμε αυτό το νέο στις επικεφαλίδες, όπου θα έπρεπε να βρίσκεται. Η ελληνική περίπτωση αποδεικνύει ότι οι Έλληνες και η Ελλάδα μπορούν να αλλάξουν. Η για να το θέσουμε με πιο «κομψούς» όρους -αφού ορισμένοι θεωρούν ότι η λέξη «αλλαγή» εμμέσως ασκεί κριτική στο παρελθόν- πως η Ελλάδα αποδεικνύει ότι μπορεί να προσαρμοστεί· να αναπτυχθεί· να δυναμώσει.
Ώρα όμως να δώσουμε το μεγαλύτερο μέρος των ευσήμων στους ανθρώπους που αληθινά το αξίζουν και να υπογραμμίσουμε τι σημαίνει αυτό για το πώς αντιλαμβανόμαστε τις δυνατότητες της Ελλάδας να αλλάξει.
Υπάρχει ένα σύμβολο, βαθιά ριζωμένο στην ελληνική παράδοση, που ταιριάζει σε αυτές τις νεανικές ελληνικής ψυχές που αναδύονται αποφασισμένες να ξεπεράσουν την ήττα και να οδηγήσουν στην αναβίωση: ο φοίνικας της ελληνικής μυθολογίας ανασταίνεται μέσα από τις ίδιες του τις στάχτες για να πετάξει στα ύψη ξανά.
Η πρωτοβουλία που έδειξαν αυτοί οι νέοι επιχειρηματίες έρχεται σε έντονη αντίθεση με την εικόνα (και την πραγματικότητα) της παθητικότητας, που είχε κατακλύσει τους Έλληνες και αποθάρρυνε τις επενδύσεις στην Ελλάδα για τόσα πολλά χρόνια. Επίσης επαληθεύσει όσα είπε ο υπουργός οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος απαντώντας σε μια ερώτηση σχετικά με το κατά πόσο χρειάζεται οι Έλληνες να αλλάξουν νοοτροπία, -και κατ' επέκταση, σχετικά με αυτήν καθ' αυτήν την ικανότητα των Ελλήνων να αλλάζουν: αφού παρακολούθησε την ομιλία του Βενιζέλου στο «ινστιτούτο Πίτερσον» στην Ουάσιγκτον, στις αρχές του Ιουνίου, ο Τζιμ Χόγκλαντ (Jim Hoagland) της «Ουάσιγκτον ποστ» τον ρώτησε κατά πόσο είναι αποδεκτές στην Ελλάδα οι καταφανείς προσπάθειες της Γερμανίας να αλλάξει την κυρίαρχη νοοτροπία στη χώρα και να κάνει την Ελλάδα πιο πειθαρχημένη, στο πρότυπο των βορείων ευρωπαϊκών κρατών.
Απαντώντας ευφυώς και ισορροπημένα, ο Βενιζέλος προσφυώς εξήγησε ακριβώς τον τύπο ηγεσίας που είναι απαραίτητος για την Ελλάδα αυτή τη στιγμή. Υπογράμμισε πως υπάρχουν μοναδικές πτυχές της ελληνικής νοοτροπίας που είναι στοιχεία ανεκτίμητης αξίας που πρέπει να μοχλευθούν και διαβεβαίωσε ότι οι Έλληνες είναι ανοικτοί στο να ενστερνιστούν επιτυχείς πρακτικές άλλων πολιτισμών. «Δεν πρόκειται να ξεπουλήσουμε ότι είναι μεγαλειώδες σε μας, επειδή είναι η κινητήριος δύναμη που θα μας κάνει μεγάλους ξανά. Ταυτόχρονα, χρειάζεται να καταλάβουμε και να υποστηρίξουμε το γεγονός πως ανάγκη να επιστρέψει η Ελλάδα στην ανάπτυξη απαιτεί από τον καθένα από εμάς να αναπτυχθούμε προσωπικά. Αυτό σημαίνει πως χρειάζεται να είμαστε πρόθυμοι να αλλάξουμε, να προσαρμοστούμε, να αποκτήσουμε την ικανότητα να βελτιώνουμε τον εαυτό μας».
Η ελληνική νεολαία -που αυτή τη στιγμή ξυπνά τον εσωτερικό της φοίνικα για να ξεκινήσει τις επιχειρήσεις της- επικυρώνει την προφητεία του Βενιζέλου για αναπροσανατολισμό προς την ανταγωνιστικότητα, στη βάση των ικανοτήτων και της θέλησης των νέων να αλλάξουν το σύστημα, αλλά και τους εαυτούς τους, στην κατεύθυνση της νεωτερικότητας.
Είναι πολύ σημαντικό επίσης να σημειωθεί ότι όσο ελκυστική κι αν μοιάζει στους ταλαντούχους νέους η προοπτική να εγκαταλείψουν την Ελλάδα, η άρνηση πολλών νέων επιχειρηματιών να μεταφέρουν εκτός συνόρων τις ικανότητες τους και την αποφασιστικότητά τους, εκχωρώντας τες κατ' αυτόν τον τρόπο προς όφελος άλλων χωρών, καταδεικνύει μια βαθειά αφοσίωση στην Ελλάδα, πράγμα που στην πορεία «χτίζει» πραγματικά και όχι ρητορικά πλεονεκτήματα για ολόκληρη τη χώρα.
Η «καλύτερη πρακτική» που αναδεικνύεται από εδώ -για την Ελλάδα και για άλλες χώρες- είναι η συμμαχία που συγκροτήθηκε μεταξύ κυβερνητικών στελεχών (που εφαρμόζουν πετυχημένες και αδιάφθορες πρακτικές) και νεαρών πρωτοπόρων, που ανοίγουν τον δρόμο σε περισσότερους ξένους αλλά και γηγενείς επενδυτές, ώστε να έρθουν στην χώρα και να επενδύσουν με αυτοπεποίθηση.
Αυτούς τους νέους στα αγγλικά θα τους ονομάζαμε «ηγέτες» («leaders»). Αλλά αν είστε Έλληνας -ή έχετε μαγευτεί από την ομορφιά του ελληνικού πολιτισμού και της μεστής νοημάτων γλώσσας του- δικαιούστε να χαμογελάτε με δικαιολογημένη ικανοποίηση και να μιλήσετε για «λεβεντιά». Αυτός είναι ο παραδοσιακός όρος που περιγράφει την περηφάνια των γενναίων που πολέμησαν στις μάχες και ηγήθηκαν των επαναστάσεων που έδωσε η Ελλάδα σε δύσκολες για εκείνη περιόδους.
Αυτοί οι Έλληνες επιχειρηματίες, άντρες και γυναίκες, έχουν καίρια σημασία για να επιτευχθεί η νίκη στον πόλεμο στον οποίο αναφέρθηκε ο Βενιζέλος όταν σύγκρινε την προηγούμενη θέσης του, τού υπουργού αμύνης, με τη νέα, του υπουργού οικονομικών, λέγοντας πως «βρεθήκαμε πλέον στο πεδίο του πραγματικού πολέμου... Γιατί σήμερα ο πραγματικός πόλεμος είναι ο οικονομικός πόλεμος». Αυτό είναι το πεδίο της τιμής για τους σημερινούς «λεβέντες»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου