Πηγή: Taxation trends in the EU, 2008 edition, European Commission
του Θοδωρή Πελαγίδη
Αναδημοσίευση από την «Ελευθεροτυπία» με άδεια του συγγραφέα
Η οικονομική δημαγωγία οδηγεί... στον ακραίο οικονομικό φιλελευθερισμό. Ναι, καλά καταλάβατε. Στην Ελλάδα, στη χώρα των «φτωχών επαγγελματιών», στη χώρα των 3 εκατομμυρίων φορολογούμενων με αφορολόγητο ετήσιο εισόδημα... κάτω των 12,000 ευρώ, η μείωση των φόρων, ιδίως των άμεσων φόρων συνεχίζεται.
Σκοπός της, να φτάσουν τελικώς σε ένα επίπεδο 20% (2013) για τα μεσαία εισοδήματα 12,000-30,000 ευρώ και στο 35% (2009) για τα εισοδήματα έως 70,000 ευρώ.
Επειδή, οτιδήποτε κι αν πει κανείς πάνω στο θέμα των φόρων κινδυνεύει να στιγματιστεί, προσέξτε πρώτα τον παρακάτω πίνακα.
Κατ' αρχάς, όλοι οι ανωτέρω φορολογικούς δείκτες, έχουν πάρει τα τελευταία χρόνια την κατιούσα.
Με την εξαίρεση του ΦΠΑ και της φορολογίας των επιχειρήσεων, που βρίσκονται πλέον στα επίπεδα της ευρωζώνης, η χώρα μας έχει σοβαρό φορολογικό έλλειμμα, το οποίο παίρνει κραυγαλέες διαστάσεις στον δείκτη της άμεσης φορολογίας των εισοδημάτων.
Είναι προφανές ότι το πρόβλημα έχει να κάνει με την παραοικονομία και ιδίως με εκείνην που αφορά την μεγάλη αφορολόγητη κατηγορία των 3 εκατομμυρίων πολιτών που δεν πληρώνουν καθόλου φόρο. Μέσα στην κατηγορία αυτή βρίσκονται πραγματικά φτωχοί και πραγματικά πλούσιοι! Ως αποτέλεσμα, οι «κάτω μεσαίοι» (έως 30,000 ευρώ ετήσιο εισόδημα) πληρώνουν 25% περίπου των συνολικών φορολογικών εσόδων και οι «μεσαίοι» και «πάνω-μεσαίοι» (έως 70,000 ετησίως) το 50%.
Τώρα που θα υποχωρήσουν με το σχέδιο Αλογοσκούφη και οι φορολογικοί συντελεστές και των κατηγοριών αυτών (οι οποίοι, βέβαια, είναι αλήθεια ότι «πληρώνουν τη νύφη» μέχρι σήμερα), μπορεί να μας πει ο κ. υπουργός, από πού θα βρει έσοδα;
*
Απάντηση: Γιατί αυτό να ενδιαφέρει; Δεν θα είναι Υπουργός το 2013, και μάλλον και πολύ πιο πριν.
*
'Αλλη απάντηση: Το κράτος θα πουλάει ομόλογα και θα αγοράζει πανάκριβα (1.5%-2.0% επιπλέον της «φυσιολογικής τιμής») μελλοντική κατανάλωση εις βάρος των νέων και των αγέννητων.
Εν τω μεταξύ, τα φορολογικά έσοδα καταρρέουν με ιλιγγιώδη ρυθμό, και μόνο οι απαράδεκτες για σύγχρονο κράτος τακτοποιήσεις φορολογικών οφειλών θα σώσουν (;) κάπως την κατάσταση εφέτος.
Πρόκειται για τεράστια ζημιά που γίνεται με τη ρύθμιση αυτή, αφού πλέον το κίνητρο για τις επιχειρήσεις και τους επαγγελματίες είναι να «δημιουργούν» ευνοϊκές γι' αυτούς φορολογικές εκκρεμότητες αφού είναι σχεδόν βέβαιοι ότι το κράτος θα τους καλέσει κάποια στιγμή για έναν ευνοϊκό γι αυτούς συμβιβασμό...
Την αφορμή, το έναυσμα για τη νέα αυτή λεηλασία του κράτους και του ρεσιτάλ ανευθυνότητας και τριτοκοσμικής πολιτικής συμπεριφοράς δίνει η διεθνής κρίση, που φαίνεται ότι θα δικαιολογήσει οτιδήποτε άλλο ευτράπελο μπορεί να τεθεί στην υπηρεσία της πολιτικής ανευθυνότητας του πολιτικού κόσμου της χώρας.
Μάλιστα, εσχάτως, όχι μόνο κυριαρχεί η λογική ότι πρέπει να χαλαρώσουν οι φορολογικοί έλεγχοι (εννοείται... ακόμη περισσότερο�), αλλά διάφοροι «εκπρόσωποι» ομάδων συνωστίζονται στις τηλεοράσεις καταγγέλλοντας τις τράπεζες και ζητώντας ενίσχυση, δηλαδή ρευστό, από την κυβέρνηση, στη λογική ότι η τελευταία πρέπει να δώσει παντού.
Mερικοί μάλιστα, αυτό το ονομάζουν... «κεϊνσιανισμό»!
Πρόκειται, δηλαδή, για πλήρη παραλογισμό.
Ο Κέινς (Keynes) υπολόγιζε ότι σε μια ευνομούμενη κοινωνία οι πολίτες πληρώνουν κανονικά φόρους και μόνον όταν η οικονομία βρεθεί σε ύφεση (μείωση ή έστω στασιμότητα του ΑΕΠ), είναι αναγκαία η τόνωση της ζήτησης για επενδύσεις από την κυβέρνηση.
Όχι να μοιράζουμε λεφτά, που δεν έχουμε ενώ μάλιστα δανειζόμαστε πλέον πανάκριβα...
Και μην πει κανείς ότι με τις φορολογικές εκπτώσεις «θα τονωθεί η ζήτηση» και «θα αυξηθούν τα φορολογικά έσοδα» γιατί τόσα χρόνια έχουμε 4% ανάπτυξη και τα έσοδα δεν ανακάμπτουν.
Εντωμεταξύ, στην πλειοδοσία φορολογικών απαλλαγών και δαπανών-σπατάλης, τα κόμματα πλειοδοτούν, όταν γνωρίζουν ότι το πρόβλημα βρίσκεται κυρίως στα 3 εκατομμύρια που δεν φορολογούνται όπου και «φωλιάζουν» συγκεκριμένα κοινωνικά/επαγγελματικά στρώματα και όπου κυριαρχεί η φοροδιαφυγή και η φοροκλοπή.
Οι δε μειώσεις των συντελεστών για τα υπόλοιπα, έως 70,000 ευρώ, εισοδήματα (που και εκεί φωλιάζει σε κάποιο βαθμό η φοροδιαφυγή), θα χειροτερέψει την κατάσταση, πολλώ δε μάλλον όταν έχουν καταργηθεί οι φόροι κληρονομιάς κ.λπ.
Όταν δε διατυπώνονται σκέψεις για τεκμήρια διαβίωσης, αφού η φορολογητέα ύλη δεν μπορεί να συλληφθεί λόγω και του «διαβρωμένου» κρατικού μηχανισμού, τότε οι αντιδράσεις είναι μαζικές.
Το απίθανο μάλιστα είναι ότι εμφανίζονται διάφοροι κυβερνητικοί και αναγγέλλουν βαρύγδουπα ότι ήρθε η ώρα του κοινωνικού κράτους στην Ελλάδα, ενώ ακριβώς με τον φορολογικό λαϊκισμό που επικρατεί, το κοινωνικό κράτος διαλύεται περαιτέρω.
Στην παρούσα συγκυρία, όπου η δυσμενής οικονομική κατάσταση είναι γεγονός, ερμηνεύουμε μόνο την πλευρά που μας συμφέρει: λέμε «ναι» στον αυξημένο ρόλο της κυβέρνησης αλλά... μόνο ως ευκαιρία να απαλλαγούμε από τις φορολογικές μας ευθύνες, δηλαδή τις ευθύνες που έχουμε για να δημιουργήσουμε ένα κανονικό ευρωπαϊκό κοινωνικό κράτος, τεκμήριο πολιτικού πολιτισμού και πατριωτισμού, απόλυτη πλέον ανάγκη για αντιμετώπιση της διεθνούς οικονομικής κρίσης.
Αντ' αυτού, οι πολιτικές δυνάμεις φαίνεται ότι βρίσκουν ακόμη μια ευκαιρία για να απομειώσουν και να κουρελιάσουν το ήδη ασθενές σώμα του -κοινωνικού- κράτους, αφαιρώντας εντελώς αναγκαίους πια -μελλοντικούς- πόρους από τη συγκρότησή του.
Καλλιεργείται μάλιστα η εντύπωση στους πολίτες ότι το κράτος είναι αντίπαλος της κοινωνίας και στερεί από τους πολίτες αυτά που δικαιούνται!
Προσφεύγουν δηλαδή, εμμέσως πλην σαφώς στην πιο ακραία ελευθεριακή λογική. «Να πεινάσει το κτήνος»-κράτος και όποιοι από τους φορολογούμενους μπορούν, να πάνε στους ιδιώτες για ακριβά σχολεία, νοσοκομεία, παιδικούς σταθμούς, κοινωνική πρόνοια και αλλού.
Οι υπόλοιποι ας στοιβαχτούν όπου βρουν. Στο κάτω-κάτω, ο καθένας για τον εαυτό του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου