Επίθεση πολιτισμού...

Έλα Σάντσο, πάω να φορέσω την πανοπλία μου, πάμε να χτυπηθούμε με τους ανεμόμυλους...

του Ανδρέα Παπαδάκη

Copyright All rights reserved by Stamatis Papadimos

Δανειζόμαι τον τίτλο από τον μεγάλο και παγκοσμίως αναγνωρισμένο μας σκηνοθέτη κύριο Θεόδωρο Αγγελόπουλο και οχι απλά τον εστερνίζομαι αλλά θα τον αναλύσω από την δική μου πλευρά.

Η κρίση, μια λέξη που έχει ακουστεί περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη ανάμεσα στις εκατομμύρια που διαθέτει η Ελληνική μας γλώσσα, δεν είναι μόνο οικονομική. Στην οικονομία έχει δωθεί έμφαση λόγω της κατάστασης που βιώνουμε όλοι μας καθημερινα. Ανεργία, μειώσεις μισθών κ.α   Πέραν όμως τούτου, η κρίση που μας περιβάλει είναι κρίση αξιών, κρίση αρχών και ιδεών.

Δεν έχει συρρικνωθεί μόνο το εισόδημα και η ποιότητα ζωής μας αλλά έχει προσβληθεί  και η προσωπικότητα του καθενός μας. Ανασφάλεια, κακή διάθεση, νεύρα...

Βλέπεις στον δρόμο μόνο σκημένα κεφάλια, σκεπτικά πρόσωπα. Κανείς δεν έχει όρεξη ούτε καλημέρα να σου πει !

Θα μου πείς αν ο άλλος δεν έχει χρήματα να ζήσει την οικογένεια του θα τον πειράξει η εικόνα του στον δρόμο; Όχι φυσικά!!

Σκοπός μου δεν είναι να αναφέρω τα δεινά που έχει φέρει η κρίση στην καθημερινότητα μας, είναι λιγο πολύ γνωστά πλέον. Σκοπός μου είναι ως νέος αλλά κυριώς ως καλλιτέχνης να μιλήσω για εκείνη την επίθεση πολιτισμού ... ενάντια στην κρίση.

Ο πολιτισμός είναι μια διέξοδος στο αδιέξοδο που ζούμε. Η δημιουργία πάντα ανθεί σε δύσκολους καιρούς και δεν το λεω εγω, η ιστορία το λέει. Με μεγάλη μου λύπη ξεφυλλίζοντας το φετινό πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών  δεν παρατήρησα σε κάποιο σημείο να δίνεται έμφαση στους Έλληνες καλλιτέχνες, είτε νέους είτε όχι. Για ακόμα μια χρονιά κρίσιμη θα έλεγα ,οι εισαγωγές ξένων καλλιτεχνών ομάδων δεσπόζουν. Δέν τους δίνεται χώρος και χρόνος στους Έλληνες καλλιτέχνες να προβάλουν τις δημιουργίες τους, δεν τους δίνεται κίνητρο να συνεχίζουν να δημιουργούν - αν και δεν θα πάψουν ποτέ.

Ξέρετε, εμείς οι καλλιτέχνες δημιουργούμε από ανάγκη έκφρασης και όχι βιοποριστικούς μόνο λόγους.  

Ας δείξουμε επιτέλους στους Έλληνες καλλιτέχνες την εμπιστοσύνη μας. Και απο την μεριά μας, εμείς οι καλλιτέχνες ας εναντιωθούμε ο καθένας με τον δικό του τρόπο - με νότες, με πινέλα, με πηλό - με ότι όπλο έχουμε. Ας εναντιωθούμε με δημιουργία και ταλέντο !

Πολύ απλά για να κάνουμε τους άλλους συνανθρώπους μας γύρω μας να νιώσουν καλύτερα. Η τέχνη είναι απο μόνη της αισιόδοξη και αυτό πρέπει να προβάλουμε !

Τίποτα δεν έχει τελειώσει !

Έλα Σάντσο, πάω να φορέσω την πανοπλία μου, πάμε να χτυπηθούμε με τους ανεμόμυλους.. μόνο έτσι θα φτάσουμε στα άστρα.. έστω και μόνοι μας.. έστω και για λίγο..