Ο Γιώργος Παπανδρέου, αφού παρέδωσε την διακυβέρνηση στον Βενιζέλο κερδίζοντας πολιτικό χρόνο, τώρα προσπαθεί να ελιχθεί μέσω ενός δημοψηφίσματος, για κάποιες συνταγματικές μεταρρυθμίσεις. Πρόκειται για καθαρή πολιτική απάτη. Διότι το μέγιστο ζήτημα σήμερα δεν είναι αν θα έχουμε 300 ή 215 βουλευτές, ούτε τι θα προβλέπει ο νόμος περί ευθύνης υπουργών, περί χρηματοδότησης των κομμάτων και περί εκλογικού συστήματος. Αυτά είναι δευτερεύοντα, μπροστά στο κρίσιμο και πρωτεύον: την υπογραφή δύο δανειακών συμβάσεων της Ελλάδας με την ΕΕ και το ΔΝΤ, που συνιστούν ριζική ανατροπή των πάντων. Είναι δηλαδή σαν να έχει πάρει φωτιά το σπίτι σου και εσύ να προτρέπεις τους ενοίκους αντί για την πυροσβεστική να τηλεφωνήσουν στον διακοσμητή!
Οι δύο αυτές συμβάσεις, τα περίφημα Μνημόνια, δεν έρχονται στη Βουλή για κύρωση, όπως νομίζει ο περισσότερος κόσμος. Ήδη, από το πρώτο Μνημόνιο, προβλέπεται όχι η κύρωση, αλλά η εισαγωγή στη Βουλή για συζήτηση! Δηλαδή τα έννομα αποτελέσματα έχουν παραχθεί ήδη με την υπογραφή του Υπουργού Οικονομικών. Ουσιαστικά η διαδικασία ψήφισης του πρώτου Μνημονίου ήταν εντελώς απατηλή. Ακόμα και αν καταψηφίζονταν, ουσιαστικά οι δανειστές θα μπορούσαν να εγείρουν τις απαιτήσεις που προβλέπει η σύμβαση, χωρίς να λάβουν υπόψη τους το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας στη Βουλή!
Αυτή είναι η πρώτη συνταγματική εκτροπή στην οποία υπέπεσε η κυβέρνηση Παπανδρέου. Τώρα ετοιμάζεται για την δεύτερη υπογραφή της, το περίφημο Μεσοπρόθεσμο. Οι περισσότεροι συνταγματολόγοι, μεταξύ των οποίων και ο Βενιζέλος που σήμερα είναι ο ουσιαστικός πρωθυπουργός, υποστηρίζουν ότι η έγκριση τη Βουλής θα πρέπει να συνοδεύεται όχι από 151, αλλά από 180 ψήφους. Επομένως και τα δύο Μνημόνια έχουν το κώλυμα της αντισυνταγματικότητας.
Η λύση σ’ αυτήν την συνεχιζόμενη συνταγματική εκτροπή είναι φυσικά μία: οι εκλογές. Διότι η παρούσα βουλή δεν έχει καμία νομιμοποίηση να εγκρίνει ένα τέτοιο πρόγραμμα ριζικής ανατροπής των πάντων, εφόσον εξελέγη με εντελώς άλλο πρόγραμμα διακυβέρνησης. Δεν νομιμοποιείται δηλαδή να εγκρίνει τα δύο Μνημόνια, εφόσον δεν έχει λάβει εξουσιοδότηση από το λαό για κάτι τέτοιο. Είναι σαν να ψηφίζονται νόμοι συνταγματικοί, από μη συντακτική Βουλή.
Το μόνο θέμα λοιπόν που θα μπορούσε να τεθεί σε δημοψήφισμα είναι το ίδιο το Μνημόνιο. Κάθε απόπειρα διεξαγωγής δημοψηφίσματος στις παρούσες πολιτικές συνθήκες είναι καθαρή συνταγματική εκτροπή. Να υπενθυμίσουμε, ότι παρόμοια τακτική υιοθέτησε η δικτατορία της 21ης Απριλίου, όταν έκανε δημοψήφισμα το 1972 για συνταγματικές μεταρρυθμίσεις, ενώ το μέγιστο ζήτημα ήταν οι ελεύθερες εκλογές.
Πριν μερικά χρόνια, σε συνέντευξή του, ο θεωρητικός της χούντας και υπουργός Προεδρίας Γιώργος Γεωργαλάς, είχε πει πως συμβούλευε τον Παπαδόπουλο να κάνει συνεχώς δημοψηφίσματα. «Δεν μπορεί ο λαός να μην ψηφίζει, του είπα, Ρώτα τους ο,τιδήποτε. Που θέλετε να βάλουμε τη βρύση, δεξιά ή αριστερά; Αρκεί να ψηφίζουν».
Έτσι και μεις σήμερα: θα εγκρίνουμε δηλαδή τον Ιούνιο την πώληση όλης της δημόσιας περιουσίας και την αλλαγή όλων των όρων της ζωής μας και μετά, τον Σεπτέμβριο, θα ψηφίσουμε εάν θέλουμε 300 ή 200 βουλευτές!
Πρόκειται για απάτη. Εάν έρθει ένα τέτοιο δημοψήφισμα και ενώ θα έχουν περάσει τα Μνημόνια, η απάντηση θα πρέπει να είναι όχι, ανεξαρτήτως ερωτήματος. Ακόμα και αν μας ρωτήσουν αν συμφωνούμε πως ο ήλιος ανατέλλει στην ανατολή, εμείς πρέπει να απαντήσουμε: όχι αγαπητέ Γιώργο, ο ήλιος ανατέλλει στη δύση…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου