Πέμπτη, Ιουλίου 24, 2008

Διακήρυξη: Ώρα ευθύνης για τους Έλληνες πολίτες- Για τη ριζική αλλαγή του πολιτικού συστήματος

Οι Έλληνες πολίτες, που υπογράφουμε αυτήν την διακήρυξη, εκφράζουμε την πεποίθησή μας ότι οι σημερινές κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις της χώρας:
  • Έχουν παύσει να ανταποκρίνονται στις προσδοκίες και τις αξίες του ελληνικού λαού, με τους αγώνες και το αγωνιστικό φρόνημα του οποίου αποκαταστάθηκε το 1974 το δημοκρατικό μας πολίτευμα,
  • Βρίσκονται σε κατάσταση ηθικής και πολιτικής σήψης,
  • Έχουν εξελιχθεί σε πελατειακή ολιγαρχία τριτοκοσμικού τύπου, με κύρια χαρακτηριστικά την οικογενειοκρατία, την αναξιοκρατία, την ημετεροκρατία, την συναλλαγή και την ιδιοτέλεια,
  • Όχι απλώς αδυνατούν να επιλύσουν τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα του ελληνικού λαού, αλλά δεν είναι σε θέση ούτε καν να διεκπεραιώσουν την στοιχειώδη διαχείριση των κοινών,
  • Έχουν αποκοπεί από τα δυναμικά και προοδευτικά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας και δεν εκφράζουν παρά μόνον τον εαυτό τους και τα συμφέροντά τους,
  • Έχουν απαξιωθεί στην συνείδηση της κοινής γνώμης, όπως αποδεικνύεται από τα πρωτοφανή ποσοστά απόρριψης του κομματικού συστήματος σε όλες ανεξαιρέτως τις δημοσκοπήσεις,
  • Επιβιώνουν μόνον λόγω της δύναμης της αδράνειας και διότι δεν έχει ακόμη συγκροτηθεί αξιόπιστη εναλλακτική λύση.

Τα σημερινά πολιτικά κόμματα, μικρά και μεγάλα, εκφράζουν λογικές του παρελθόντος και αδυνατούν να συλλάβουν τις ανάγκες και τα προβλήματα του σήμερα. Η δομή, η λειτουργία και η νοοτροπία τους υστερούν δραματικά σε σχέση με την διεθνή πραγματικότητα και τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας. Τα περισσότερα ηγετικά στελέχη τους είναι κατά κανόνα προϊόντα κομματικών φυτωρίων και μηχανισμών και δεν έχουν προκύψει από την σκληρή πραγματικότητα της εργασίας και της βιοπάλης ούτε μέσα από την κοινωνική προσφορα. Ταυτόχρονα, αναπτύχθηκαν πολιτικά σε περιβάλλοντα όπου η συνδιαλλαγή θεωρείται αυτονόητη και η διαφθορά όρος αναπαραγωγής του συστήματος εξουσίας.

Σήμερα, τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία, με κυριότερα: την καταλυτική οικολογική καταστροφή και την διαρκή ανάδειξη νέων απειλών, όπως οι συνέπειες της κλιματικής αλλαγής ή οι αλλεπάλληλες διατροφικές κρίσεις, την εντεινόμενη νέα φτώχεια, που απειλεί τη μεσαία τάξη και τους εργαζόμενους νέους της «γενιάς των 700 ευρώ», τη μεγάλης έκτασης εγκληματικότητα, την εγκληματική οδική ανασφάλεια, την αποσύνθεση της δημόσιας παιδείας, του συστήματος υγείας και του κράτους πρόνοιας, τη διάλυση των ελεγκτικών μηχανισμών του κράτους, την απειλητική για το βιοτικό επίπεδο τροπή που έχει λάβει η πορεία της οικονομίας, την ασφυκτική κοινωνικοοικονομική πίεση που υφίστανται οι Ελληνίδες, με αποτέλεσμα την πρωτοφανή υπογεννητικότητα, η οποία υπονομεύει την προοπτική ύπαρξης έστω και του μισού πληθυσμού της χώρας τον 22ο αιώνα, συνδυάζονται με την εξαιρετικά επικίνδυνη διεθνή και περιφερειακή αστάθεια, υπονομεύουν τις ίδιες τις προϋποθέσεις της συλλογικής μας επιβίωσης και απαιτούν άμεσες και ριζικές λύσεις. Λύσεις τις οποίες το σημερινό καταρρέον κομματικό σύστημα αδυνατεί να δώσει.

Σ' αυτό το κλίμα, οι πρωτοφανείς αποκαλύψεις για εξαγορές συνειδήσεων και χρηματισμό πολιτικών προσώπων και κομμάτων και η ανάδειξη της διαφθοράς ως εθιμικού και γενικευμένου όρου λειτουργίας της πολιτικής διαδικασίας αποτελούν πρόκληση προς τον ελληνικό λαό, που αντιμετωπίζει το φάσμα της επερχόμενης σοβαρής οικονομικής κρίσης, πλήγμα στην λειτουργία της δημοκρατίας και απιστία στο δημόσιο συμφέρον. Ταυτόχρονα, δημιουργούν κλίμα πολιτικής αστάθειας, που εγκυμονεί κινδύνους αποσταθεροποίησης, ανάπτυξης ακραίων πολιτικών τάσεων και ευτελισμού των δημοκρατικών θεσμών.

Οι υπογράφοντες:

  • Θεωρούμε ότι η ηθική έκπτωση και η πολιτική χρεωκοπία των σημερινών πολιτικών σχηματισμών μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνον από την κοινωνία των πολιτών και μέσω της προσφυγής στην πρωτοβουλία και στον πατριωτισμό των Ελλήνων πολιτών, όπως επιτάσσει η ακροτελεύτια διάταξη του Ελληνικού Συντάγματος,
  • Ζητούμε την πολιτική καταδίκη όσων πολιτικών σχηματισμών και μεμονωμένων προσώπων αποδειχθεί δικαστικά ότι χρηματοδοτήθηκαν παρανόμως από ιδιωτικές εταιρείες με αντάλλαγμα συμβάσεις ασύμφορες για το ελληνικό κράτος.
  • Καλούμε την ελληνική δικαιοσύνη να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και απαιτούμε την επιστροφή των χρημάτων στο δημόσιο ταμείο και την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων.
  • Ζητούμε την εφαρμογή των μη εφαρμοζομένων νόμων αλλά και τη θέσπιση θεσμών που να εγγυώνται την διαφάνεια, την εντιμότητα και την αποτροπή των νοσηρών και ποινικά κολάσιμων φαινομένων στον χώρο της πολιτικής. Επίσης θεωρούμε απαραίτητο να πραγματοποιηθούν μεταρρυθμίσεις προς την κατεύθυνση της ευρείας, διαρκούς και άμεσης συμμετοχής των πολιτών στην διακυβέρνηση της χώρας, όπως η κατάργηση της οικογενειοκρατίας, ο διαχωρισμός νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας, η ανακλητότητα των αξιωματούχων, η δυνατότητα λαϊκής πρωτοβουλίας για διενέργεια δημοψηφίσματος, η εφαρμογή του πόθεν έσχες στους πολιτικούς, η κατάργηση των απαράδεκτων προνομίων των βουλευτών και του ισχύοντος αντισυνταγματικού νόμου περί ευθύνης υπουργών, η δημοσιοποίηση της χρηματοδότησης των κομμάτων και των πολιτικών κ.ά.
  • Καλούμε τους δημιουργικούς και σκληρά εργαζόμενους πολίτες, τους βιοπαλαιστές, τους επιστήμονες, τους δημόσιους και ιδιωτικούς υπαλλήλους, τους αγρότες, τους εργάτες και κυρίως τη νεολαία να εγκαταλείψουν τους διεφθαρμένους πολιτικούς σχηματισμούς, που προσβάλλουν την αξιοπρέπεια και την νοημοσύνη τους και να αναλάβουν την αναπαλλοτρίωτη δημοκρατική ευθύνη τους.
  • Απευθύνουμε πρόσκληση για την άμεση δημιουργία νέων πολιτικών σχηματισμών, με κοινό παρονομαστή την υπευθυνότητα και την εντιμότητα, αποτελούμενων από πρόσωπα εκτός του σημερινού φθαρμένου κομματικού δυναμικού, πρόσωπα με παιδεία, όραμα, επαγγελματική εμπειρία και ικανότητα, που να είναι σε θέση να ανταποκριθούν στις δύσκολες απαιτήσεις των καιρών.
  • Ζητούμε από τις κοινωνικές και οικονομικές δυνάμεις του τόπου, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τη διανόηση, τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις και την ομογένεια να στηρίξουν την προσπάθεια ριζικής πολιτικής αναμόρφωσης και αναγέννησης της χώρας, διότι το μέλλον είναι κοινό για όλους. Μπορεί οι σημερινές πολιτικές δυνάμεις να μην διαθέτουν άλλες εφεδρείες, αλλά η κοινωνία διαθέτει.

Οραματιζόμαστε:

  • Ένα ελληνικό κράτος αξιοκρατικό και λειτουργικό, με διεθνές κύρος, σύγχρονο, εξυπηρετικό και φιλικό προς τον πολίτη, με στελέχη πεπαιδευμένα, ικανά και έντιμα.
  • Μια κοινωνία δημιουργική, παραγωγό πολιτισμού αντάξιου της ιστορικής κληρονομιάς μας.
  • Μία εθνική οικονομία διεθνώς ανταγωνιστική, που να στηρίζεται στις αρχές της αειφορίας και της αλληλεγγύης.
  • Πολιτικές δυνάμεις που θα συγκεντρώνουν τα καλύτερα στοιχεία της ελληνικής κοινωνίας, ικανές να αντιμετωπίσουν τα σύνθετα προβλήματα της εποχής μας.
  • Μια Δημοκρατία των Πολιτών, που θα οδηγήσει την Ελλάδα σε μια νέα εποχή ακμής.

Αθήνα, 24 Ιουλίου 2008

7 σχόλια:

Unknown είπε...

Η ομάδα πρωτοβουλίας θα συνεχίσει τη συλλογή υπογραφών μέχρι τις 21 Σεπτεμβρίου 2008, επιδιώκοντας την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση των πολιτών που έχουν αντίστοιχους προβληματισμούς. Όποιος επιθυμεί να υπογράψει μπορεί να στέλνει e-mail στη διεύθυνση: metapolitefsi@gmail.com ή info@ppol.gr, fax στο 210 6142769 ή να αφήνει μήνυμα στην τηλεφωνική θυρίδα 210 6812723. Παράκληση, στην κοινοποίηση της υποστήριξης να αναγράφεται μαζί με το ονοματεπώνυμο η ιδιότητα και (προαιρετικά) κάποιο τηλέφωνο επικοινωνίας


http://www.ppol.gr/fullarticle.php?id=4397

Unknown είπε...

Οι υπογράφοντες:

*
Αδαμόπουλος Αλέξανδρος, θεατρικός συγγραφέας
*
Αθανασόπουλος Σ. Δημήτριος, τ. πρέσβης της Ελλάδας στον ΟΟΣΑ, απόφοιτος ΕΝΑ Γαλλίας
*
Αποστολόπουλος Απόστολος, σκηνοθέτης, συγγραφέας
*
Βασιλόπουλος Παναγιώτης, οικονομολόγος (M.Sc San Diego State University), δημοσιογράφος
*
Βεργόπουλος Κώστας, καθηγητής πανεπιστημίου Σορβόννης και Παντείου
*
Βλάσσης Αριστείδης, ζωγράφος
*
Βουρλιώτης Ξενοφών, νομικός
*
Βρούστης Χρήστος, δικηγόρος, νομικός σύμβουλος περιοδικού Νέα Πολιτική
*
Γεωργιόπουλος Νίκος, οικονομολόγος
*
Γιαπαλής Αριστείδης, καθηγητής διεθνών σχέσεων
* Δήμου Νίκος, συγγραφέας
*
Διαμαντής Δήμος, ναυπηγός
*
Ζαχαρίου Γιάννης, δικηγόρος
*
Ζηρίνης Γιάννης, εκδότης (εκδόσεις «Κριτική)
*
Ζιάβρας Κωνσταντίνος, οικονομικός διευθυντής της Karenta
*
Θεμελή Όλγα, δικηγόρος, λέκτωρ εγκληματολογικής ψυχολογίας, Πανεπιστήμιο Κρήτης
*
Θεοχαρόπουλος Λουκάς, οικονομολόγος, συνδικαλιστής, μέλος του Κέντρου Σοσιαλιστικών Μελετών
*
Ζαβιτσάνου Γεωργία, δημοσιογράφος (Oίκο Καθημερινής)
*
Ινδαρές Δημήτρης, σκηνοθέτης
*
Καλλικανδή Νανά, γεωπόνος
*
Καριώτογλου Αλέξανδρος, Δρ θεολογίας, θρησκειολόγος
*
Καρούσος Παύλος, οικονομολόγος
*
Κλήμης Οδυσσέας Κάρολος, πολιτικός επιστήμων, λαογράφος
*
Κόλμερ Κωνσταντίνος, οικονομολόγος, δημοσιογράφος, συγγραφέας
*
Κόντος Αλέξανδρος, γλωσσολόγος, φιλόλογος, συγγραφέας
*
Κουτσονίκας Δημήτρης, οικονομολόγος, χρηματιστής
*
Κουτσούκου Αγγελική, βιολόγος
*
Κυριαζής Δημοσθένης, φυσικός, μαθηματικός, πρώην διευθυντής ανάπτυξης ΟΤΕ
*
Λαζαρίδης Θέμης, καθηγητής στο City College University της νέας Υόρκης
*
Λαζάρου Αχιλλέας, ρωμανιστής, βαλκανιολόγος
*
Λάμπρου Χρήστος, δικηγόρος
*
Λεωτσάκος Γιώργος, μουσικολόγος. μουσικοκρτιτικός
*
Λιοντή Όλγα, εκπαιδευτικός
*
Λυντέρης Κωνσταντίνος, εκπαιδευτικός
*
Λυντέρης Χρήστος, δικηγόρος (ποινικολόγος), Δρ νομικής
*
Μανδηλαράς Φίλιππος, συγγραφέας, επιμελητής εκδόσεων
*
Μελετόπουλος Μελέτης, Δρ κοινωνιολόγος, Δρ ιστορικός, διευθυντής επιθεώρησης Νέα Κοινωνιολογία, συνδιευθυντής επιθεώρησης Νέα Πολιτική
*
Μεσθανέως Βίκυ, Δρ πολιτική επιστήμης, απόφοιτος ΕΝΑ Γαλλίας
*
Μεσίνας Ηλίας, αρχιτέκτονας, Δρ. Χωροταξίας, Σύμβουλος Περιβάλλοντος, Πρόεδρος ECOWEEK
*
Μπίθας Κώστας, καθηγητής Παντείου πανεπιστημίου
*
Νικολινάκος Μάριος, οικονομολόγος
*
Ξανθόπουλος Σάκης, οικονομολόγος
*
Πάντος Δημήτρης, Δρ θεολογίας
*
Παπαθανασίου Αντώνης, Δρ κοινωνιολόγος-παιδαγωγός, αναπληρωτής καθηγητής ΤΕΙ Ιονίων Νήσων
*
Παπασάββα Μαρίνα, δικήγορος, δημοσιογράφος
*
Πολυζωίδης Θεόδωρος, επιχειρηματίας, μέλος του Κέντρου Σοσιαλιστικών Μελετών
*
Προμπονάς Μιχάλης, Δρ πυρηνικός φυσικός, πρόεδρος Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας
*
Ράπτης Νίκος, εκπαιδευτικός, Δρ παιδαγωγικής
*
Ρικάκη Λουκία, σκηνοθέτης, πρόεδρος του Ecofilms Festival
*
Ρούσος Δημήτρης, ιδιωτικός υπάλληλος
*
Σακιώτης Γιάννης, Δρ πολιτικός επιστήμων, περιβαλλοντολόγος, διευθυντής περιοδικού Οικοτοπία, συνδιευθυντής επιθεώρησης Νέα Πολιτική
*
Σκάλκος Δημήτρης, πολιτικός επιστήμων, συγγραφέας
*
Σμπάνιας Δημήτρης, νομικός
*
Σούλιος Θεόδωρος, δικηγόρος, νομικός σύμβουλος περιοδικού Νέα Πολιτική
*
Σπυρόπουλος Κοσμάς, φιλόλογος
*
Σταθόπουλος Γιώργος, φιλόλογος
*
Σταματόπουλος Κώστας, ιστορικός, αντιπρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Περιβάλλοντος και Πολιτισμού
*
Στεφανάκις Γεώργιος Κ, δικηγόρος
*
Σφακάκης Γιώργος, καθηγητής
*
Τζουτζόπουλος Σπύρος, μεταλλειολόγος
*
Τρίμη Ευτέρπη, επικοινωνιολόγος
*
Τρίμης Δημήτρης, αρχιτέκτων
*
Τσαφαράς Παναγιώτης, δημοσιογράφος
*
Τσέγκος Ιωάννης, ψυχίατρος, ιδρυτής Ανοιχτού Ψυχοθεραπευτικού Κέντρου
*
Τσέκος Βασίλης, επικοινωνιολόγος, δημοσιογράφος
*
Τσιρόπουλος Κώστας, συγγραφέας, εκδότης περιοδικού Ευθύνη
*
Τσομπάνογλου Γιώργος, καθηγητής κοινωνιολογίας, πανεπιστημίου Αιγαίου
*
Τσούκας Χαρίδημος, καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Warwick, διδάσκων στο ALBA
*
Χαλαζιάς Χρήστος, δημοσιογράφος, συγγραφέας
*
Χριστόπουλος Παναγιώτης, ιστορικός, πρώην διευθυντής βιβλιοθήκης της βουλής

Υπογράφουν ακόμα (μετά τις 23/7): Γκούγκλας Δημήτρης (ιδιωτικός υπάλληλος- «γενιά των 700 ευρώ»), Κόσυφας Νίκος (προγραμματιστής, «γενιά των 700 ευρώ»), Κουρέλης Βαγγέλης (ελεύθερος επαγγελματίας, «γενιά των 700 ευρώ»), Νικολόπουλος Κωνσταντίνος (πτυχιούχος Διεθνών Σπουδών), Χατζής Γιώργος (μηχανικός-καθηγητής),

Unknown είπε...

Διαβάστε και προσυπογράψτε τη διακήρυξη για την ανάγκη μιας "νέας μεταπολίτευσης" που υπογράφουν πολίτες από ολόκληρο το φάσμα της πολιτικής μας ζωής. Η νέα μεταπολίτευση δε θα έρθει από επιχειρηματίες, ανακύκλωση των πολιτικών ή τα πολιτικά άκρα, αλλά από τους Έλληνες πολίτες, από τη μεσαία τάξη και όλους όσοι μοχθούν να ενταχθούν σε αυτήν!

Unknown είπε...

Νέος πολιτικός σχηματισμός εν όψει

Αναδημοσίευση από τον «Ελεύθερο Τύπο»

Σημαντικά ονόματα υπογράφουν τη διακήρυξη της πρωτοβουλίας πολιτών"



Διακήρυξη με στόχο τη ριζική αλλαγή του πολιτικού συστήματος έδωσε χθες στη δημοσιότητα πρωτοβουλία πολιτών με την ευκαιρία της επετείου για την αποκατάσταση της δημοκρατίας.



Οι επικεφαλής της πρωτοβουλίας, Μελέτης Μελετόπουλος, Νίκος Ράπτης και Γιάννης Σακιώτης, στις παρεμβάσεις τους τόνισαν ότι «οι σημερινές κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις της χώρας χαρακτηρίζονται από ηθική έκπτωση και χρεοκοπία και αδυνατούν να αντιμετωπίσουν τα τεράστια προβλήματα της χώρας».



Όπως τονίστηκε, η «πρωτοβουλία πολιτών για τη ριζική αλλαγή του πολιτικού συστήματος θεωρεί ότι η κρίση των πολιτικών σχηματισμών μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο από την κοινωνία των πολιτών και μέσω της προσφυγής στον πατριωτισμό των Ελλήνων πολιτών, οι οποίοι πρέπει να κινητοποιηθούν για τη γέννηση νέων πολιτικών σχηματισμών».

Unknown είπε...

Νέα Μεταπολίτευση: Δέκα βήματα – ένα άλμα

Είναι προφανές πια, ότι τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας δεν μπορούν να επιβάλουν – το καθένα μόνο του – εκείνες τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις που και τα δύο σιωπηλώς αποδέχονται.
Άρα είναι απαραίτητη μια συνεργασία ανάμεσά τους.
Αλλά δεν είναι έτοιμα για τέτοια συνεργασία διακυβέρνησης. Δεν μπορούν να κάνουν ένα ανθεκτικό «μεγάλο συνασπισμό». Γνωρίζουν εκ των προτέρων ότι αν το αποτολμήσουν, ένα από τα δύο τελικώς θα διαλυθεί. Ίσως και τα δύο…
Και θα προκύψει ακυβερνησία μακράς διάρκειας.
Μπορούν όμως, να αποτολμήσουν μιαν ενδιάμεση μεταβατική συνεργασία: Για να γίνει η κάθαρση (που την έχουν τόσο ανάγκη και τα δύο), αλλά και να περάσουν κρίσιμες μεταρρυθμίσεις (την κατεπείγουσα ανάγκη των οποίων αποδέχονται αμφότερα):
Ας δούμε τέτοιες «ώριμες» μεταρρυθμίσεις που θα μπορούσαν και τα δύο να στηρίξουν για διάστημα ενός έτους – κι ύστερα, έχοντας εκκαθαρίσει το εσωτερικό τους από τους «λαδιάρηδες», να προχωρήσουν σε εκλογές.
* Πρώτον, αλλαγή του εκλογικού νόμου, ώστε να δίνει άνετη αυτοδυναμία στο πρώτο κόμμα. Και ταυτόχρονα να περιορίζει την επιρροή του πολιτικού χρήματος. Με τη διάσπαση των μεγάλων αστικών περιφερειών (όπως η χαώδης Β΄ Αθηνών) και τη σημαντική αύξηση των «βουλευτών επικρατείας», που θα εκλέγονται χωρίς σταυρό. Επί πλέον, με την υπερψήφιση του κι από τα δύο μεγάλα κόμματα, μπορεί ο νέος εκλογικός νόμος να ισχύσει αμέσως, για να αποφευχθεί η αδυναμία σχηματισμού αυτοδύναμης κυβέρνησης μετά τις επόμενες εκλογές.
* Δεύτερον, να καταργηθεί το λεγόμενο «πανεπιστημιακό άσυλο», να κατοχυρωθεί η ασφάλεια των Πανεπιστημίων (και η αληθινή ελευθερία της ακαδημαϊκής σκέψης), να καταργηθεί η «συμμετοχή των φοιτητών στην διοίκηση» (κι έτσι να αποκατασταθεί η αυτονομία των Πανεπιστημίων, που σήμερα είναι έρμαια κυκλωμάτων και κομματικών κλικών) και να δοθούν κίνητρα για τη στροφή των Πανεπιστημίων στην έρευνα, όχι στην παραγωγή μελλοντικών πτυχιούχων ανέργων.
* Τρίτον, να διπλασιαστούν οι μισθοί των γιατρών, των δασκάλων Μέσης Εκπαίδευσης και των Πανεπιστημιακών, αλλά οι αποδοχές τους να συνδεθούν με την περιστολή των σπαταλών (στο ΕΣΥ), με τις επιδόσεις (των μαθητών στα Γυμνάσια- Λύκεια) και με το ερευνητικό έργο (στα ΑΕΙ). Έτσι θα αυξηθεί η ανταποδοτικότητα των κονδυλίων που δίνονται στην Υγεία και την Εκπαίδευση. Και θα περιοριστεί δραστικά το «φακελάκι» και το «φροντιστήριο».
* Τέταρτον, να διπλασιαστούν οι μισθοί των αξιωματικών και των αστυνομικών που υπηρετούν σε «μάχιμες» θέσεις. Δεν είναι δυνατόν οι αεροπόροι που διακινδυνεύουν κάθε μέρα σε «αερομαχίες» πάνω από το Αιγαίο, να παίρνουν 800 ευρώ, όσα και οι συνάδελφοί τους που απασχολούνται σε θέσεις γραφείου.
* Πέμπτον, να γίνει αληθινά ανεξάρτητη η Δικαιοσύνη, αλλά κι αληθινά αποδοτική η Αστυνομία, που θα υπαχθεί απευθείας στη Δικαιοσύνη, ώστε να της «λυθούν τα χέρια» (για να περιορίσει δραστικά την εγκληματικότητα).
* Έκτον, να ξεμπλοκάρει η θερμική επεξεργασία αποβλήτων για να λυθεί οριστικά το πρόβλημα των σκουπιδιών, που αποτελεί σήμερα την μέγιστη οικολογική απειλή στην Ελλάδα.
* Έβδομον, να μεταρρυθμιστεί το τραπεζικό σύστημα, ώστε να μεταστραφεί η δραστηριότητα των τραπεζών από την κερδοσκοπία επί κινητών και ακινήτων αξιών, στη διευκόλυνση της παραγωγικής επένδυσης.
* Όγδοο, να κατεδαφιστούν τα «εμπόδια εισόδου νέων επιχειρήσεων», να υπάρξει διάχυση ευκαιριών και εισοδήματος σε όλους τους ανταγωνιστικούς κλάδους της ελληνικής οικονομίας.
* Ένατο, να ξεμπλοκάρουν όλες οι μεγάλες επενδύσεις στην ενέργεια - ιδιαίτερα στις ανανεώσιμες πηγές - και στην εκμετάλλευση των υδάτινων πόρων. Χωρίς νερό και ενέργεια, καμία ανάκαμψη των ελληνικής οικονομίας δεν μπορεί να προκύψει. Και χωρίς διάχυση ευκαιριών, καμία ανάκαμψη δεν μπορεί να έχει διάρκεια.
* Δέκατον, να δοθούν ίδιοι πόροι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, μεγαλύτερες εξουσίες και λιγότερες (επικαλυπτόμενες) αρμοδιότητες. Οι πόροι μπορούν να προέλθουν από την αξιοποίηση των σκουπιδιών (καύση προς παραγωγή ενέργειας) και των λημμάτων (βιολογικοί καθαρισμοί) που σήμερα είναι «παθητικό» για τους Δήμους, καθώς κι από την εκμετάλλευση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Έτσι οι ΟΤΑ θα γίνουν πιο υπεύθυνοι, πιο αναπτυξιακοί, λιγότερο διεφθαρμένοι, θα απορροφούν πολύ λιγότερα από τον Κεντρικό Προϋπολογισμό και θα αποδίδουν πολύ περισσότερα στους πολίτες.
Οι μεταρρυθμίσεις αυτές μπορούν να συμφωνηθούν άμεσα και να προωθηθούν σε ένα χρόνο μέσα. Στο διάστημα αυτό, η κυβέρνηση μπορεί να έχει τη στήριξη των αντιπολίτευσης, για να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις και να καθαρίσει τα υφιστάμενα σκάνδαλα, χωρίς να διστάσει μπροστά σε διώξεις «υψηλά ιστάμενων» απ’ όλα τα κόμματα.
Μέχρι σήμερα διάφορα εξωθεσμικά κέντρα έχουν επιτεθεί λυσσαλέα σε βάρος και του Κώστα Καραμανλή και του Γιώργου Παπανδρέου…
Τώρα οι δυο τους έχουν ευκαιρία να πάρουν τη ρεβάνς από κοινού, να σώσουν τη χώρα – και τους εαυτούς τους.
Πρόκειται για δέκα βήματα που αποτελούν ένα άλμα.
Που οδηγεί σε νέα Μεταπολίτευση, χωρίς να προηγηθεί εθνική καταστροφή και χωρίς να ακολουθήσει χάος.
Προϋποθέτει μόνο τη συναίνεση δύο ανθρώπων. Αλλά θα λυτρώσει μια ολόκληρη κοινωνία από τους σημερινούς εφιάλτες της...

http://www.diktyo21.gr/item.asp?ReportID=701

Unknown είπε...

Φαντάσματα και εφιάλτες…

Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ελλάδα τις τελευταίες μέρες: Το φάντασμα των έκτακτων εκλογών, το φθινόπωρο!
Πρόκειται για ένα εξαιρετικά επικίνδυνο σενάριο:
* Πρώτον, δεν θα λύσει κανένα πρόβλημα. Με τις τελευταίες σφυγμομετρήσεις δεν θα προκύψει αυτοδυναμία. Άρα θα υπάρξουν επαναληπτικές εκλογές σε διάστημα ενός-δύο μηνών. Όπου με μια εκβιαστική συσπείρωση υπέρ του πρώτου κόμματος και με το «πριμ» των 50 εδρών του νέου εκλογικού νόμου είναι δυνατό η ΝΔ να πιάσει 40% και να επιτύχει αυτοδυναμία (με τη δεύτερη). Μόνο που θα πρόκειται – και πάλι – για οριακή αυτοδυναμία, μίας, δύο ή τριών το πολύ εδρών…
Άρα στην καλύτερη περίπτωση για τη ΝΔ, θα επιστρέψουμε εκεί που είμαστε τώρα. Κέρδος μηδέν…
* Το κόστος όμως θα είναι μεγάλο. Θα έχουμε τρείς εκλογικές αναμετρήσεις μέσα σε οκτώ μήνες (μαζί με τις ευρωεκλογές του επομένου Ιουνίου). Πράγμα που σημαίνει παρατεταμένη ακυβερνησία. Στην καλύτερη περίπτωση, ομαλή διακυβέρνηση θα έχουμε ξανά από το φθινόπωρο του 2009…
Επί πλέον θα δυσκολευτεί να υπάρξει προϋπολογισμός για το επόμενο έτος. Για την ακρίβεια, ο πιο δύσκολος προϋπολογισμός, θα πέσει την πιο δύσκολη στιγμή διεθνώς (λόγω κρίσης πετρελαίου διεθνώς και στασιμοπληθωρισμού στην Ευρώπη), ανάμεσα σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις, εκ των οποίων δεν θα βγάλει κυβέρνηση η πρώτη, και δύσκολα θα βγάλει κυβέρνηση η δεύτερη…
* Πέρα από μηδενικό κέρδος και το μεγάλο κόστος, το σενάριο των έκτακτων εκλογών τον Νοέμβριο έχει και πολύ μεγάλο ρίσκο, γιατί η Τουρκία ενορχηστρώνει ελληνοτουρκική κρίση κάθε φορά που η Ελλάδα βρίσκεται σε ακυβερνησία:
-- Συνέβη το Σεπτέμβριο του 1955, όταν ο Πρωθυπουργός Παπάγος ήταν ετοιμοθάνατος.
-- Συνέβη στις αρχές του 1964, όταν η ΕΡΕ είχε χάσει την εξουσία και ο Γεώργιος Παπανδρέου δεν είχε σταθεροποιηθεί ακόμα στην Κυβέρνηση.
-- Συνέβη το Νοέμβριο του 1967, όταν ετοιμαζόταν η σύγκρουση των Ανακτόρων με το καθεστώς των συνταγματαρχών...
-- Συνέβη τον Ιούλιο του 1974, όταν δεν υπήρχε κυβέρνηση ούτε στην Αθήνα ούτε στην Λευκωσία (λόγω του αντιμακαριακού πραξικοπήματος), ούτε στην Ουάσιγκτων (λόγω της κυοφορούμενης, τότε, παραίτησης Νίξον για το σκάνδαλο Γουότεργκεήτ).
-- Συνέβη τον Μάρτιο του 1988, όταν στην Ελλάδα άρχισε να διογκώνεται το σκάνδαλο Κοσκωτά κι ο Ανδρέας Παπανδρέου έχανε πια τον έλεγχο των εξελίξεων.
-- Συνέβη τον Ιανουάριο του 1996, όταν ο Πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου βρισκόταν σε «καταστολή» στο Ωνάσειο, κι ο Κώστας Σημίτης δεν είχε προλάβει ακόμα να αναλάβει την Πρωθυπουργία (Ύμια).
Αν σήμερα γίνουν πρόωρες εκλογές χωρίς δυνατότητα άμεσης κυβερνητικής λύσης, πάμε σε περίοδο παρατεταμένης ακυβερνησίας στην Ελλάδα, που θα συμπίπτει και με εκρηκτική κατάσταση μέσα στην Τουρκία. Κι ενώ η Ουάσιγκτων θα βρίσκεται επίσης σε μεταβατική περίοδο, αφού ο Τζότζ Μπούς εγκαταλείπει τον Λευκό Οίκο και δεν είναι σίγουρο ποιος έρχεται στη θέση του.
Άσε που μπορεί να έχουμε μια νέα έκρηξη στον Περσικό Κόλπο (επίθεση κατά του Ιράν)...
Συμπίπτουν, λοιπόν, πολλαπλές ρευστότητες – στην Ελλάδα, στην Τουρκία, στις ΗΠΑ (η Ευρώπη έτσι κι αλλιώς είναι ρευστή, λόγω προσωρινού αδιεξόδου με την επικύρωση της Συνθήκης της Λισαβόνας) και διεθνώς (Ιράν κλπ.)
Όσο πιο μεγάλη η ρευστότητα - τοπική και περιφερειακή - τόσο μεγαλύτερος ο κίνδυνος ανεξέλεγκτων τοπικών κρίσεων.
Και μια πιθανή ελληνοτουρκική κρίση ποιος θα μπορέσει να τη διαχειριστεί σε συνθήκες ακυβερνησίας. Και ποιος θα την πληρώσει;
* Υπάρχει, βέβαια, η περίπτωση να προκύψει συγκυβέρνηση «μεγάλου συνασπισμού» ΝΔ και ΠΑΣΟΚ...
Αλλά τέτοια «συγκυβέρνηση», καλύτερα να προκύψει πριν τις εκλογές, για περιορισμένο χρόνο και για να τις αποφύγει στο προσεχές διάστημα. Όχι να οδηγηθούμε σε αναγκαστική συγκυβέρνηση, μετά τις εκλογές και για «απεριόριστο χρόνο»...
Είναι προτιμότερο (και ευκολότερο) τα δύο μεγάλα κόμματα να συνεργαστούν προσωρινά για τον πολλαπλώς δύσκολο επόμενο χρόνο, να καθαρίσουν τη διαφθορά - από τους κόλπους του το καθένα - να περάσουν από κοινού και κάποιες κρίσιμες μεταρρυθμίσεις κι ύστερα να πάνε σε εκλογές (μαζί με τις Ευρωεκλογές). Παρά να πάνε σε εκλογές άμεσα, χωρίς να ελέγχουν τίποτε - ούτε στο εσωτερικό τους ούτε στο πολιτικό σκηνικό της χώρας.
* Υπάρχει βέβαια, και μια ακόμα περίπτωση: Να σαρωθεί το πολιτικό σκηνικό από το «κόμμα των επιχειρηματιών». Δηλαδή να διώξουμε αυτούς που έμαθαν να παίρνουν τις μίζες για να φέρουμε αυτούς που… έδιναν τις μίζες. Να διώξουμε τους «διεφθαρμένους» και να φέρουμε τους «διαφθορείς». Αυτό δεν είναι απλώς «φάντασμα» που πλανιέται πάνω από την Ελλάδα. Είναι ίσως ο χειρότερος εφιάλτης…
Το καθεστώς της Μεταπολίτευσης πρέπει να αλλάξει για να πάμε μπρός, όχι πίσω. Για να παραμερίσουμε μια άθλια κομματοκρατία. Όχι για να εγκαταστήσουμε μιαν ακόμα αθλιότερη πλουτοκρατία. Για να σώσουμε τη δημοκρατία από τους «διαπλεκόμενους». Όχι για να την παραδώσουμε οριστικά στους «διαπλεκόμενους».
Αλλιώς δεν πάμε μόνο σε κρίση. Πάμε σε κοινωνική έκρηξη και εθνική καταστροφή. Ταυτόχρονα…

http://www.diktyo21.gr/item.asp?ReportID=699

Unknown είπε...

Δύο σκοτεινές τάσεις



Αν θέλουμε να παρέμβουμε με πραγματικά χρήσιμο τρόπο στα τεκταινόμενα της πατρίδας το πρώτο που έχουμε να κάνουμε είναι να ιεραρχήσουμε τα προβλήματα της χώρας, με τρόπο που να αντιστοιχεί όχι πλέον στην «εικονική», αλλά στην «πραγματική πραγματικότητα», που βρίσκεται πέραν της επικοινωνιακής διαχείρισης και της ψηφοθηρίας.



Αυτή η εργασία είναι σήμερα ιδιαιτέρως απαραίτητη, πόσο μάλλον που εξελίσσονται εδώ και καιρό ορατές μεν, αλλά σιωπηλές τάσεις που θα απειλήσουν ευθέως, πριν τελειώσει αυτός ο αιώνας, την ασφάλεια, την ανάπτυξη και την ευημερία ημών και των παιδιών μας, αλλά και την ίδια την εθνική μας υπόσταση.



Επιπλέον, οι «σκοτεινές» αυτές τάσεις εκ φύσεως ανήκουν σε εκείνα τα φαινόμενα που εξελίσσονται εκθετικά, και που πέραν ενός ορισμένου σημείου «ωρίμανσής» τους δεν είναι πλέον δυνατό να αντιμετωπιστούν, έχουν δηλαδή αμετάκλητες επιπτώσεις.



Είναι δηλαδή τάσεις που είτε τις αντιμετωπίζει κανείς προληπτικά, είτε δεν τις αντιμετωπίζει καθόλου.



Υπ' αυτήν την έννοια, η αντιμετώπιση των «σκοτεινών» αυτών τάσεων -που θα έπρεπε να έχει ήδη θεωρηθεί απόλυτη εθνική προτεραιότητα- θα χρειαστεί να ξεκινήσει μέσα στη δεκαετία του 2010. Η διακοσιοστή επέτειος της εθνικής παλιγγενεσίας, το 2021, μπορεί να θεωρηθεί (με πραγματικούς αλλά και συμβολικούς όρους) ως το απώτατο χρονικό όριο οπότε θα πρέπει να έχει συντελεστεί η επαναχάραξη της εθνικής μας πορείας, όπως προτείνεται εδώ.



Ποιες όμως είναι αυτές οι σκοτεινές τάσεις;



(α) η δημογραφική συρρίκνωση, που αν συνεχιστεί όπως σήμερα (με δείκτη γεννητικότητας 1-1.3) θα σημαίνει πως το 2100 οι απόγονοι των σημερινών Ελλήνων πολιτών στον ελλαδικό χώρο θα μετριώνται κάπου ανάμεσα στα 2-3 εκατομμύρια, πιο κοντά μάλιστα στα 2, παρά στα 3, επί συνόλου πληθυσμού (σύμφωνα με τις -μετριοπαθείς- προβλέψεις του ΟΗΕ), τα 15 εκατομμύρια.



Κάτι τέτοιο θα επιφέρει έξι πολύ συγκεκριμένες επιπτώσεις, που προσθετικά θα υπονομεύσουν τον εθνικό χαρακτήρα της Ελλάδας, κατά πάσα πιθανότητα τη δημοκρατική της συγκρότηση, οπωσδήποτε την ύπαρξη του ελληνικού κράτους όπως το γνωρίζουμε από τις αρχές του 19ου αιώνα, ήτοι:

1. οικονομική συρρίκνωση και κατάρρευση των κοινωνικών παροχών,

2. ιδεολογικό μαρασμό και αδυναμία ανάλυσης-αντίδρασης στα νέα ιδεολογικοπολιτικά δεδομένα,

3. αύξηση της εσωτερικής κι εξωτερικής μετανάστευσης των δυναμικότερων και πιο μορφωμένων Ελλήνων, σε μια προσπάθεια διαφυγής από μία καταρρέουσα χώρα

4. αδυναμία ενσωμάτωσης των μεταναστών,

5. αποσχιστικές τάσεις πλέον εύπορων ή απομονωμένων περιοχών της Ελλάδας

6. αδυναμία υπεράσπισης της ακεραιότητας της χώρας.

(β) η περιβαλλοντική υποβάθμιση και μάλιστα οι πλέον αμετάκλητες πλευρές της:

� η μείωση της βιοποικιλότητας (ιδίως της ιχθυοπανίδας),

� η ρύπανση των υδάτων,

� η λειψυδρία,

� η ερημοποίηση (που σύμφωνα με την αρμόδια «εθνική επιτροπή» αναπτύσσεται ήδη σχεδόν στα 2/5 του ελληνικού εδάφους, ενώ απειλεί άλλα 2/5 με ερημοποίηση τα επόμενα χρόνια),

� η άυξηση της στάθμης της θάλασσας λόγω της κλιματικής αλλαγής (που σύμφωνα με τους σχετικούς χάρτες της Nasa, και με ύψωση 1 μόνο μέτρου απειλούν με πλημμύρα ολόκληρη την περιοχή του Αμβρακικού κόλπου, την Ιερά Πόλη του Μεσολογγίου, τα περίχωρα της Θεσσαλονίκης έως τα... Γιαννιτσά, ολόκληρη την ακτογραμμή από την Θεσσαλονίκη έως τις Θερμοπύλες, την βορειοδυτική ακτή της Πελοποννήσου κ.λπ).

� οι πιέσεις στο μεσογειακό δάσος λόγω της κλιματικής αλλαγής

Τρεις αναδιανομές



Η αντιμετώπιση των δύο αυτών, πολύ συγκεκριμένων σκοτεινών τάσεων, χρειάζεται τη ριζική μεταβολή, την εκ βάθρων ανατροπή του καθεστώτος πολιτικού, ιδεολογικού, οικονομικού και κοινωνικού υποδείγματος που κυριαρχεί στην Ελλάδα τουλάχιστο τα τελευταία τριάντα πέντε χρόνια.

Η «στροφή» αυτή, θα αποτυπωθεί σε πολιτικό επίπεδο μέσω τριών μεγάλων αναδιανομών πόρων και εξουσίας:

1.
από τους προνομιούχους ηλικιωμένους και τους μεσήλικες στα παιδιά, τις γυναίκες και τη νέα οικογένεια·
2.
από τα άτομα στο περιβάλλον τους·
3.
από τον ιδιωτικό στο δημόσιο χώρο

Η πρώτη αναδιανομή: προς τα παιδιά, τις γυναίκες, τη νέα ελληνική οικογένεια



Η αναδιανομή αυτή θα χρειαστεί να μεταφέρει επαρκείς πόρους στις εξής γενικές κατευθύνσεις:

(α) Ενίσχυση των γεννήσεων -δραστική μείωση του κόστους της κύησης, αποθάρρυνση/καταπολέμηση των αμβλώσεων, επιδότηση μεθόδων υποβοηθούμενης γονιμότητας.

(β) Ενίσχυση της ανατροφής των παιδιών -αύξηση του «επιδόματος τέκνου» (σε βαθμό που να αναπληρώνει μέρος τουλάχιστο του κόστους της ανατροφής τους, που υπολογίζεται σήμερα τουλάχιστο σε 600� για κάθε παιδί), κίνητρα για την ενθάρρυνση της τεκνοποιίας των γυναικών όσο το δυνατό νωρίτερα μετά τα 21 τους χρόνια, ελάφρυνση των ασφαλιστικών εισφορών των γονέων με πάνω από δύο παιδιά (και αντίστοιχη επιβάρυνση όσων δεν τεκνοποιούν ή τεκνοποιούν αργά), ανάληψη από το κράτος του κόστους της τεκνοποιίας των γυναικών που εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα.

(γ) Προάσπιση της ευημερίας των παιδιών -καθιέρωση οικουμενικής-προνηπιακής εκπαίδευσης και βρεφονηπιακής φροντίδας, δωρεάν παροχή τακτικής πρωτοβάθμιας ιατροφαρμακευτικής μέριμνας για όλα τα παιδιά έως 14 ετών, ανασχεδιασμό των πόλεων με άξονα την ασφάλεια, την ελεύθερη κίνηση και την ευημερία του παιδιού, βελτίωση της εκπαίδευσης μέσω της αξιολόγησης κάθε εκπαιδευτικής υπηρεσίας και της αύξησης του ρόλου των γονέων στην εκπαίδευση των παιδιών τους.

(δ) Προάσπιση της ασφάλειας των παιδιών -προστασία της υγείας των παιδιών από τη ρύπανση της ατμόσφαιρας στις πόλεις και ιδιαίτερα τους χώρους όπου ζουν παιδιά (άρα απαγόρευση του καπνίσματος σε όλους του δημόσιους χώρους), από κακής ποιότητος νερό και τροφή, από την ηχορρύπανση και ανεξέλεγκτη ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία. Προστασία της ψυχικής τους υγείας από ακατάλληλα περιεχόμενα (σε ραδιοτηλεοπτικά μέσα, διαδίκτυο, κινητά τηλέφωνα, βιντεοπαιχνίδια και δημόσιο χώρο).

Η δεύτερη αναδιανομή: προς το περιβάλλον



Προτείνουμε μία πολιτική που εκτός από το να αντιμετωπίζει άμεσα τα μεγάλα περιβαλλοντικά προβλήματα θα αποσκοπεί επίσης στο να μεταφερθεί το περιβάλλον από το περιθώριο στο επίκεντρο την πολιτικής, ιδεολογικής και οικονομικής ζωής.



Η πολιτική αυτή θα έχει τρεις πυλώνες, που θα αποσκοπούν (α) στην κινητοποίηση των πολιτών, (β) στην έμπρακτη συνειδητοποίηση των αγαθών που θα προκύψουν από την προστασία του ελληνικού περιβάλλοντος, (γ) στην παροχή «πρώτων βοηθειών» στα πλέον κλονισμένα στοιχεία του ελληνικού περιβάλλοντος.



(α) Η κινητοποίηση των πολιτών, που συνδέεται με την περιβαλλοντική ενημέρωσή τους, θα χρειαστεί παρεμβάσεις:

� Στον αστικό χώρο -διαρκής επέκταση του διαθέσιμου πράσινου/κάτοικο, ενθάρρυνση της κάθετης δόμησης, αποθάρρυνση της αυτοκίνησης (τουλάχιστο με μη-υβριδιακά οχήματα), μετατροπή όλων των δημοσίων κτιρίων σε βιοκλιματικά και εφαρμογή των σχετικών διεθνών προδιαγραφών για όλα τα κτίρια και στη χώρα μας, άμεσος και μελετημένος εξωραϊσμός των εισόδων-εξόδων των μεγάλων πόλεων και του περιβάλλοντος των εθνικών οδών-σιδηρογραμμών, των λιμανιών, αεροδρομίων, σταθμών τρένων και λεωφορείων· καταπολέμηση της ηχορύπανσης και της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας, της ρύπανσης της ατμόσφαιρας, του νερού και των τροφών

� Στην εκπαίδευση -εκπόνηση ενός νέου «πράσινου» αναλυτικού προγράμματος που να διδάσκεται σε αντίστοιχα διαμορφωμένους «πράσινους» χώρους εκπαίδευσης (βιοκλιματικά κτίρια, σχολικοί κήποι, ανανεώσιμες μορφές ενέργειας, ανακύκλωση-εξοικονόμηση πόρων).

(β) Έμπρακτη συνειδητοποίηση των αγαθών που θα προκύψουν από την προστασία του ελληνικού περιβάλλοντος, που θα χρειαστεί παρεμβάσεις υπέρ της «πράσινης οικονομίας» (αντίστοιχα «business plans» για (i) την ανάπτυξη παραγωγής «πράσινων» υλικών, (ii) την ανακύκλωση, (iii) τον αγροτουρισμό-οικοτουρισμό, (iv) τα βιολογικά προϊόντα, (v) τις ανανεώσιμες μορφές ενέργειας, (vi) την υγιεινή διατροφή, (vii) την αφαλάτωση.



(γ) Παροχή «πρώτων βοηθειών» στα πλέον κλονισμένα στοιχεία του ελληνικού περιβάλλοντος, που θα χρειαστεί:

� Σχέδιο ουσιαστικής εφαρμογής της εθνικής και κοινοτικής νομοθεσία

� Συνολική παρέμβαση σε όλο το σύστημα των υδάτινων πόρων (γεωτρήσεις, χρήση φυτοφαρμάκων, διαχείριση απορριμμάτων, υδροβόρες καλλιέργειες, αφαλάτωση)

� Υλοποίηση-αξιοποίηση των υφιστάμενων σχεδίων προστασίας της βιοποικιλότητας -εθνικοί δρυμοί, περιοχές «Natura», προστασία ιχθυοπανίδας κ.λπ

Η τρίτη αναδιανομή: προς το δημόσιο χώρο



Ο όρος «δημόσιος χώρος» δεν σημαίνει «το κράτος», αλλά τους χώρους εκείνους όπου όλοι έχουν δικαίωμα πρόσβασης, χωρίς εισοδηματικούς ή κοινωνικούς περιορισμούς. Είναι ο χώρος όπου εφαρμόζεται η κοινοκτημοσύνη στις σύγχρονες κοινωνίες. Σήμερα περιλαμβάνει επίσης:

1. Την ασφάλεια

2. Την υγεία

3. Την παιδεία (οργανικό τμήμα της οποίας θα πρέπει να θεωρείται η λειτουργία των ραδιοτηλεοπτικών σταθμών που «ενοικιάζουν» από το κράτος, με πολύ συγκεκριμένους και αυστηρούς όρους, το δημόσιο χώρο των ραδιοσυχνοτήτων

4. Τις συνθήκες κατοικίας

5. Τη μετακίνηση

Θα λέγαμε κοντολογίς πως η αναδιανομή υπέρ του δημόσιου χώρου έχει ως στόχο την αύξηση του «κοινωνικού μισθού» και τη μείωση της «αφανούς φορολογίας» που καταβάλει σήμερα ο μέσος Έλληνας πολίτης για να «αγοράσει» υγεία, ασφάλεια, παιδεία, ψυχαγωγία, μετακίνηση κ.λπ.



Στον τομέα της προστασίας του δημοσίου χώρου το ελλαδικό κράτος μοιάζει στην κυριολεξία με «αποτυχημένο κράτος» (failed state), αφού έχει διαταραχθεί η αναγκαία ισορροπία (μεσότης) στη σχέση δημοσίου-ιδιωτικού χώρου. Η σημερινή Ελλάδα είναι μία χώρα πλήρως εξατομικευμένων ιδιωτών.



Η επιταγή «είμαστε στο "εμείς" κι όχι στο "εγώ"» που ο Στρατηγός Μακρυγιάννης θεωρούσε σύμφυτη με την ελευθερία («να ζήσωμεν όλοι μαζί»), τσαλαπατιέται από τους νεοέλληνες κάθε μέρα. Έχουμε φτάσει σε μία κατάσταση όπου έχουμε πλούσια σπίτια αλλά φτωχά δημόσια κτίρια, όπου την ασφάλειά μας την εξασφαλίζουν οι σεκιουριτάδες, την εκπαίδευση των παιδιών μας οι ιδιαιτεράδες, τις μετακινήσεις μας τα «πλούσια» ΙΧ μας (που όμως κυκλοφορούν σε άθλιους, «φτωχούς» δρόμους), και την υγεία μας ο ιδιωτικός ιατρός ή το παχυλό «φακελάκι». Μόνος «δωρεάν» χώρος είναι το σπίτι μας: δε διαθέτουμε πάρκα, δημόσιες βιβλιοθήκες, πεζοδρόμους, εύκολη πρόσβαση σε παραλίες και βουνά, η έννοια «βόλτα στην πόλη» μοιάζει με παραδοξολογία...



Ο «οδικός χάρτης» κάθε παρέμβασης υπέρ της εξισορρόπησης δημοσίου/ ιδιωτικού χώρου στην Ελλάδα περνά από:

(α) το ισχυρό κράτος -χρειάζεται μία δημόσια διοίκηση που θα ελέγχει τους παραβάτες, θα καταστέλλει την παρανομία, θα προσφέρει υπηρεσίες ποιότητας, θα προασπίζει την κοινοκτημοσύνη των δημόσιων χώρων. Και ισχυρό κράτος δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς αύξηση της άμεσης φορολογίας και καταστολή της φοροδιαφυγής.

(β) την εμπέδωση του αισθήματος δικαίου -που σημαίνει πως θα χρειαστεί μία κατά μέτωπον σύγκρουση με τους ισχυρούς του προηγούμενου υποδείγματος (πολιτικούς, δικαστές, δημοσιογράφους, διαπλεκόμενους επιχειρηματίες, μεγαλοϊατρούς, μεγαλοδικηγόρους, μεγαλοδημοσιογράφους, μεγαλοπανεπιστημιακούς κ.ο.κ) ώστε να τιμωρηθούν για τα ανομήματά τους. Δυστυχώς, έχουμε προ πολλού ξεπεράσει το σημείο εκείνο ανυποληψίας προς τους θεσμούς, πέραν του οποίου οι «ανθρωποθυσίες» είναι απαραίτητες...

Τούτων λεχθέντων, η αναδιανομή από τον ιδιωτικό στο δημόσιο χώρο θα χρησιμεύσει στο να χρηματοδοτήσει πολιτικές σε τέσσερις πυλώνες με στόχους:

1. Να μειώσει το φαινόμενο της υποκατάστασης δημοσίων από ιδιωτικές υπηρεσίες -σε μία σειρά τομέων της ζωής μας (υγεία, παιδεία, μετακίνηση, ασφάλεια κ.λπ): έχουμε εγκαταλείψει το δικαίωμά μας στην δημόσια εξυπηρέτηση και πληρώνουμε πανάκριβα ιδιωτικούς παροχείς υπηρεσιών. Θα χρειαστεί να αναπτυχθούν ειδικοί δείκτες και πολιτικές ώστε π.χ. τα ιδιωτικά κέντρα υγείας, τα φροντιστήρια, το ταξί και τα ΙΧ, τα «σεκιούριτι» κ.λπ, να αντικαθίστανται σταδιακά από δημόσια κέντρα υγείας, σχολεία, μέσα μαζικής μεταφοράς, αστυνομία κ.ο.κ.

2. Να μειώσει τα φαινόμενα ιδιοποίησης δημοσίων χώρων-ρόλων προς ιδιωτικό όφελος: σε πολλούς και διαφορετικούς τομείς της ζωής μας ισχυροί ιδιώτες υπεξαιρούν παράνομα δημόσιες λειτουργίες από τις οποίες προσπορίζονται ατομικά οφέλη. Αυτό μπορεί να αφορά την πολεοδομία («τραπεζοκαθίσματα» σε πεζοδρόμους, παράνομο παρκάρισμα, διαφημιστικές πινακίδες στους δρόμους κ.ο.κ), την ενημέρωση (λειτουργία ραδιοτηλεοπτικών διαύλων με αποκλειστικό σκοπό τους εκβιασμούς, την προβολή των ιδιοκτητών τους, την προώθηση διαφόρων επιχειρηματικών συμφερόντων, την προβολή πολιτικών που έχουν καταβάλει αντίστοιχο αντίτιμο κ.ο.κ), την υγεία («φακελάκια», χορήγηση φαρμάκων που δε χρειάζονται, υποβολή σε περιττές εγχειρήσεις κ.ο.κ), την εκπαίδευση (καθηγητές που «υποδεικνύουν» την προσφυγή στην ιδιωτική εκπαίδευση, πανεπιστημιακοί που χρηματίζονται από ερευνητικά προγράμματα ή/και εκμεταλλεύονται οικονομικά ή ερωτικά φοιτητές και φοιτήτριές τους κ.ο.κ), την ασφάλεια (παροχή «προστασίας» από διάφορα κυκλώματα, διάθεση αστυνομικών της ΕΛΑΣ για προστασία «σημαντικών» προσώπων κ.ο.κ), την πολιτική («ρουσφέτια», εξυπηρετήσεις κάθε είδους)

3. Να μειώσει τα φαινόμενα της ανεπάρκειας των δημοσίων παροχών: ενίσχυση, αναδιοργάνωση του δημόσιου τομέα ώστε να αναβαθμίζει συνεχώς τις υπηρεσίες του τουλάχιστο στην παιδεία, την υγεία, την ασφάλεια, τις μετακινήσεις, την προστασία του περιβάλλοντος.

4. Να μειώσει τα φαινόμενα της στυγνής καταπάτησης δημοσίου χώρου: αυθαίρετη δόμηση, οικειοποίηση δημοσίων χώρων, κ.λπ.

http://www.ppol.gr/fullarticle.php?id=4407