Η αθηναϊκή δημοκρατία σε ερείπια

Η αθηναϊκή δημοκρατία σε ερείπια

του Κατ Κρίστοφερ

Athenian democracy in ruins

© The Guardian


Οι εικόνες που αναμεταδίδονται από την Ελλάδα, καθώς η χώρα εισέρχεται στην τρίτη συνεχόμενη ημέρα ταραχών και προγραμματίζονται ακόμα περισσότερες διαδηλώσεις, δείχνουν διαρκώς εφήβους να εκτοξεύουν πέτρες, φλεγόμενα κτίρια και αυτοκίνητα -κι Έλληνες αστυνομικούς να απαντούν με δακρυγόνα. Η αποσταθεροποίηση όμως της χώρας ξεκίνησε πολύ πριν τον ασυνείδητο πυροβολισμό κατά του δεκαπεντάχρονου Ανδρέα Γρηγορόπουλου.



Η Νέα Δημοκρατία είχε δώσει ηχηρές υποσχέσεις για μεταρρυθμίσεις προκειμένου να κερδίσει τις εκλογές μετά τις φωτιές του 2007, αλλά το μόνο που είδαν έκτοτε οι ψηφοφόροι ήταν αλλεπάλληλα σκάνδαλα, όπου φαγώθηκαν εκατοντάδες εκατομμύρια από τα χρήματα των φορολογουμένων, άνοδο της εγκληματικότητας και ένα σύστημα δικαίου και τήρησης της τάξης που το μόνο που δεν αποδίδει είναι δικαιοσύνη.



Πρόκειται για μία κακοδιοίκηση που επιτρέπει σε καταδικασμένους βουλευτές, τρομοκράτες, βιαστές και δολοφόνους να παραμένουν ατιμώρητοι επί χρόνια και δεκαετίες, την ίδια ώρα που η αστυνομία βάζει λουκέτο στη βρετανική εταιρεία «Στάνλεϊμπετ» μέσα σε επτά μέρες, μόνο και μόνο διότι τόλμησε να αμφισβητήσει το μονοπώλιο του τζόγου, έναν κλάδο με τζίρο 7 δις ευρώ, στον οποίο το κράτος μετέχει με 34.4%.



Πρόκειται για μία κυβέρνηση που δεν προστατεύει ούτε υπηρετεί -αλλά ούτε καν σέβεται τους υπηκόους της.



Πρόκειται για μία κυβέρνηση που την ενδιαφέρει μόνο ο εαυτός της, και ο κόσμος αντιδρά ανάλογα: φοροδιαφεύγοντας, αρνούμενος να καταβάλει ασφαλιστικές εισφορές, ρυπαίνοντας το περιβάλλον, εμπαίζοντας τους νόμους, δωροδοκώντας, επιδιώκοντας να καταλάβει μια θέση στο δημόσιο και λειτουργώντας κατά τα γούστα του, χωρίς να κινδυνεύει να τιμωρηθεί.



Η κυβέρνηση και τα μίντια σπεύδουν να χαρακτηρίσουν «ακροαριστερό» ή «αναρχικό» όποιον βγαίνει στους δρόμους, αλλά αυτοί οι νέοι μοιάζουν μάλλον με αλήτες, κακοποιούς και βαριεστημένα πλουσιόπαιδα που συμπεριφέρονται όπως οι ομάδες των χούλιγκαν -και δεν έχουν ιδέα από αναρχισμό.



Κι ύστερα, έξαφνα τα πράγματα βγαίνουν εκτός ελέγχου: ένας αθώος πεθαίνει και η κυβέρνηση μεταθέτει άρον-άρον την ευθύνη στους υφισταμένους της, επί τω προκειμένω σε δύο αστυνομικούς υπαλλήλους.



Ένας υπουργός υποβάλλει τυπικά την παραίτησή του, αλλά κανείς δεν αναλαμβάνει την ευθύνη να προτείνει πραγματικά μέτρα αντιμετώπισης της βαθιάς δυσαρέσκειας και της απελπισίας, που κυρίως εκδηλώθηκαν στις παρούσες -αλλά και άλλες- βίαιες ταραχές.



Κοντολογίς, η ελληνική πολιτεία δεν είναι εις θέση να ελέγξει τους στασιαστές με τη διαφθορά και τη χαλαρότητα που τους δημιούργησε.



Ο υπουργός εσωτερικών Προκόπης Παυλόπουλος ζήτησε ηρεμία και είπε πως η αστυνομία έχει την διαταγή να διατηρεί αμυντική στάση, παραδεχόμενος σχεδόν πως δεν εγγυάται την τήρηση του νόμου και την τάξη -που είναι βασικά δημοκρατικά δικαιώματα- αλλά ούτε την ασφάλεια, τις περιουσίες και τις ζωές των αθώων πολιτών.



Είπε επίσης: «η αφαίρεση ζωής είναι κάτι το οποίο στην δημοκρατία δεν συγχωρείται». Από την άλλη, κάθε κράτος που ανέχεται επαναλαμβανόμενα βίαια περιστατικά δεν υπερασπίζεται, ούτε τιμά την ελευθερία. Είναι ένα πράγμα να διαδηλώνεις είναι όμως εντελώς διαφορετικό να στρατολογείς ομάδες κρούσης μέσω διαδικτύου, να πυροδοτείς βόμβες, να απαγάγεις ανθρώπους και να συλλαμβάνεις ομήρους.



Σύμφωνα με την εφημερίδα «Καθημερινή» οι ταραχές ήταν «οι χειρότερες που βίωσε η χώρα μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας του 1974». Πράγμα που θέτει το ερώτημα κατά πόσο υπάρχει πράγματι δημοκρατία στη χώρα που ισχυρίζεται πως είναι η γενέτειρά της.



Από την άλλη βέβαια, στις δημοκρατίες συμβαίνει να έχουν οι άνθρωποι την κυβέρνηση που τους αξίζει.