Παρασκευή, Οκτωβρίου 27, 2006

Γιατί δεν μπορώ να δηλώσω "Εθνικιστής" ...

Γιατί δεν μπορώ να δηλώσω "Εθνικιστής" ...


Έχω μια θέση σχετικά με τον "Εθνικισμό" και αυτή θα προσπαθήσω να αναπτύξω.

Δεν μπορώ να δηλώσω "Εθνικιστής", γιατί είμαι ενάντιος στην επιβολή της Νέας Τάξης Πραγμάτων


Ο εθνικισμός ως ιδέα υπερτονίζει το Έθνος και του αποδίδει απόλυτη προτεραιότητα. Αδιαμφισβήτητα, αποτελεί την πλέον επιτυχημένη ιδεολογία στον πλανήτη Γη τους τελευταίους δύο αιώνες, το αποδεικνύουν οι σωροί των θανόντων που "έπεσαν" για την υπεράσπισή του έως σήμερα.

Πότε όμως εμφανίστηκε ως ιδεολογία και τί σκοπούς εξυπηρετούσε;

Ο εθνικισμός εμφανίζεται δειλά-δειλά ως μία ασαφή ιδεολογική κίνηση στις αρχές του 19ου αι. στην Γαλλία, γαλουχημένος μέσα στο πνέυμα της Γαλλικής Επαναστάσεως του 1789. Παρόλα αυτά δεν εκδηλώθηκε για πρώτη φορά όπως θα περίμενε κανείς στη Γαλλία, αλλά στην επαναστατημένη Ελλάδα. Ναι, η Ελληνική Επανάσταση του '21 ήταν η πρώτη εθνική επανάσταση της Παγκοσμίου Νεώτερης Ιστορίας. Όπως και το Νεο-Ελληνικό κρατίδιο υπήρξε το πρώτο έθνος-κράτος του πλανήτη. Η επιτυχία της Ελληνικής Επαναστάσεως ήταν που έδωσε τη σπίθα ανάφλεξης των Εθνικών Κινημάτων σε όλο τον κόσμο από την Ευρώπη ως τη Λατινική Αμερική.

Βέβαια θα μπορούσε να υποστηρίξει κάποιος ότι εδώ υπάρχει μια αντίφαση. Πώς ένα έθνος, όπως το Ελληνικό, που ουδέποτε αντιλήφθηκε την έννοια του έθνους όπως την αντιλαμβάνεται ο εθνικισμός, ξαφνικά μετά από δύο και πλέον χιλιάδες χρόνια κοινοτισμού (από τον Αλέξανδρο και τους Ρωμαίους, ως το Βυζάντιο και τους Οθωμανούς) ανακαλύπτει την εξατομίκευση του !!!

Η απάντηση είναι πολύ πιο απλή απ'ότι φαντάζεστε. Ο εθνικισμός ως ιδεολογία, όπως ανέφερα και προηγουμένως, εμφανίστηκε και εκδηλώθηκε τον 19ο αι. και άκμασε τον 20ο, συνεχίζοντας έως σήμερα μια σταθερή πορεία δύο και πλέον αιώνων. Ανακαλύφθηκε και υιοθετήθηκε από τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές αποικιοκρατικές δυνάμεις της Δυτικής Ευρώπης ως όπλο για τη διάσπαση μεγάλων "πολυεθνικών" αυτοκρατορικών καθεστώτων, όπως η Οθωμανία και η Κίνα. Στην περίπτωση της Κίνας μπορεί να απέτυχαν παταγωδώς (κάτι που επέτυχε μετά από έναν αιώνα ο Διεθνισμός διαμέσω του κομμουνισμού, ομοίως δε και στην περίπτωση της πολυεθνικής αυτοκρατορικής Ρωσσίας - ίσως όχι τυχαίο ότι και οι δύο ιδεολογίες εμπεριέχουν τη λέξη "έθνος"-), δεν έγινε όμως το ίδιο στην τεράστια τότε Οθωμανική Αυτοκρατορία. Χρησιμοποιώντας ως λόγχη το νεότευκτο νεο-ελληνικό κρατίδιο επέβαλαν το διαμελισμό της. Έτσι οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής, Αγγλία και Γαλλία, κατάφεραν να αποδυναμώσουν και να εκμηδενίσουν εν τέλει (με την επανάσταση των Νεότουρκων) μια πανίσχυρη και ιδεολογικά αντίθετη αυτοκρατορία, καλύπτοντας με την ισχύ τους το κενό που άφησε.

Το νεο-ελληνικό κρατίδιο τελικά μετατράπηκε σε πρότυπο για την υιοθέτηση αντίστοιχων στρατηγικών και από άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις αργότερα, όπως οι ΗΠΑ . Οι οποίες με πρότυπο την ελληνική επανάσταση και την δημιουργία του νεο-ελληνικού κράτους κατόρθωσαν αρχικά να αποβάλλουν την αγγλογαλλική κυριαρχία και να διαλύσουν αργότερα τα πολυεθνικά αποικιοκρατικά καθεστώτα της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, εκτοπίζοντάς τις από την Αμερικανική ήπειρο. Αλλά και οι Λένιν-Ουίλσον τον εθνικισμό δεν χρησιμοποίησαν για να επιβάλλουν την κυριαρχία τους στον Τρίτο Κόσμο εκφρασμένο μέσα από το δόγμα της Αυτοδιάθεσης των Λαών, εξυπηρετώντας κατ'αυτόν τον τρόπο τις ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις τους;

Είναι ο εθνικισμός η άλωση του έθνους;

Τα κύρια γνωρίσματα ενός έθνους σύμφωνα με τους ειδικούς είναι η θρησκεία, το έθος -ο τρόπος ζωής, οι συνήθειες- και η γλώσσα. Πριν από την εμφάνιση του "έθνους-κράτους" - προϊόν του εθνικισμού - κυριότερο στοιχείο διαφοροποίησης των λαών ήταν η θρησκεία, μετά την εμφάνισή του αυτό άλλαξε, αφού το "έθνος-κράτος" είναι υπεράνω τάξεων και θρησκευτικών επιλογών.

Ας πάρουμε το παράδειγμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο Ρωμιός - ή Ρωμηός επί τω σωστότερω - ήταν ο Ορθόδοξος χριστιανός που συγκροτούσε το Ρουμ Μιλιέτ, το έθνος των Ορθοδόξων, ένα θρησκευτικό έθνος δηλαδή, που περιελάμβαν
ε Έλληνες, Άραβες, Τούρκους, Βούλγαρους, Σέρβους, Αλβανούς, Ρουμάνους κα, και διέθετε ένα διαφορετικό τρόπο ζωής από τα άλλα θρησκευτικά έθνη της αυτοκρατορίας (Μουσουλμάνοι, Αρμένιοι, Εβραίοι).

Η γλώσσα από την άλλη, δεν είχε τόσο σημαίνοντα ρόλο, μιας και ως αυτοκρατορία αποτελούνταν από ένα πολυεθνικό σύνολο και εκ προοιμίου προωθούνταν η πολυγλωσσία. Δηλαδή: οι δημόσιες υπηρεσίες χρησιμοποιούσαν την Οθωμανική, τα θρησκευτικά "μιλέτια" τη γλώσσα που χρησιμοποιούσαν κατά την θρησκευτική διαδικασία (μουσουλμάνοι - αραβικά, αρμένιοι - αρμενικά, εβραίοι - εβραϊκά και οι Ορθόδοξοι Ρωμιοί ανεξαρτήτως εθνικότητος τα Ελληνικά), στο εμπόριο χρησιμοποιούνταν τα ελληνικά, ενώ κάθε εθνική κοινότητα χρησιμοποιούσε τη γλώσσα της.

Στις μέρες
μας που η θρησκεία έχει χάσει έδαφος, η γλώσσα είναι εκείνη που διαφοροποιεί τους λαούς. Με την εμφάνιση του "έθνους-κράτους", εμφανίστηκε και η τάση επιβολής της "μίας εθνικής γλώσσας", συνήθως σε μία απλοποιημένη της μορφή, καταστρέφοντας κατ'αυτόν τον τρόπο τη διαφορετικότητα των περιοχών, τους ιδιωματισμούς και τις τοπολαλιές. Το "έθνος-κράτος" καταργεί τη διαφορετικότητα, δεν υπάρχει Κρητικός ή Ηπειρώτης, είναι όλοι τους Έλληνες. Αυτή η τάση στην Ελλάδα εμφανίστηκε αρχικά με τη δημώδη αρχαΐζουσα, εν συνεχεία τη λόγια καθαρεύουσα και εν τέλει με τη δημοτικιά και οι τρεις είναι συνυφασμένες με αντίστοιχες φάσεις του ελληνικού εθνικισμού. Η πρώτη με την επαναστατική περίοδο και την Οθωνική διακυβέρνηση, η δεύτερη με το δόγμα "Πρότυπο Βασίλειο" απότοκος της αλλαγής του βασιλικού οίκου και η τρίτη με την εμφάνιση του βενιζελισμού, του ακραιφνούς αστικού εθνικισμού. Όλες όμως είχαν μία κοινή ονομασία, "πρωτευουσιάνικα", αφού μόνο εκεί τη μιλούσαν, καθώς σε κάθε περιοχή της χώρας υπήρχε η προαιώνια ελληνική τοπολαλιά την οποία το "έθνος-κράτος"
κατέστρεψε μετά από δύο αιώνες σχεδόν συστηματικών αγώνων.

Όταν λοιπόν αλλοιώνονται τα ποιοτικά χαρακτηριστικά ενός έθνους καταργώντας το τοπικό και το διαφορετικό ελέω μίας ενιαίας και ακάμπτου πολιτισμικής ταυτότητας, κατασκευασμένης
-οπότε και ξένης- προς τον απλό Έλληνα , τότε αν αυτό δεν αποτελεί μία άλωση του έθνους τότε τί μπορεί να είναι;

Δυστυχώς οι υποστηρικτές του εθνικισμού δεν κατάλαβαν ποτέ κάτι βασικό, ότι όπως τις κοινωνικές τάξεις δεν τις ανακάλυψε ο Μάρξ, έτσι και τα έθνη δεν τα ανακάλυψε ο εθνικισμός.

Τί εξυπηρετεί σήμερα ο εθνικισμός;

Τί άλλο παρά την προώθηση της στρατηγικής του δόγματος "μπαμπά Μπους" περί της Νέας των Πραγμάτων Τάξης. Όσο και αν ξενίζει στα αυτιά κάποιων, οι ΗΠΑ σήμερα υποθάλπουν και ενισχύουν αφανώς ή μη σ'ολόκληρο τον πλανήτη τον εθνικισμό στοχοποιώντας κάθε πολυεθνικό σύνολο, όπως η ΕΣΣΔ, η Γιουγκοσλαβία, Κίνα και σήμερα το Ιράκ, το Πακιστάν, το Αφγανιστάν, τη Ρωσσία. Υιοθετώντας το "διαίρει και βασίλευε" δημιουργούν μικρά ανίσχυρα κρατίδια τύπου Μαυροβούνιο ή Νταγκεστάν, ηγεμονεύοντας και ποδηγετώντας λαούς και εθνικότητες. Τα μόνα ανεξάρτητα "έθνη-κράτη" σήμερα - μέχρις στιγμής - είναι το Ισραήλ και η Τουρκία. Αμφότερα χρησιμοποιούνται ως λόγχες των Ηνωμένων Πολιτειών για την προώθηση της στρατηγικής τους στη Μείζονα Μέση Ανατολή (γι'αυτό δεν είναι τυχαία άλλωστε σύμμαχοι, σχηματίζοντας το λεγόμενο "Άξονα του Κακού" της Ανατ Μεσογείου υπό την πατρωνία των ΗΠΑ).

Καταλήγω λοιπόν λέγοντας τα εξής: ο εθνικισμός έχει κάποια λογική για ένα κράτος, μόνον ως μέσο για να αυξήσει την επιρροή του στην διεθνή "ζούγκλα" για να μπορέσει και αυτό να αυθαιρετεί εν απουσία δικαίου.

Η πραγματική αντίσταση στον ιμπεριαλισμό, τη Νέα Τάξη και την Παγκόσμια Κυριαρχία (ή επί τω λαϊκότερω Παγκοσμιοποίηση) δεν έρχεται μέσα από τον εθνικισμό και τα "έθνη-κράτη", αλλά από υπερεθνικούς σχηματισμούς τύπου "Αλ Κάιντα", εννοώντας ότι στην εποχή μας η συγκρότηση μηχανισμών αντίστασης πρέπει για να επιτύχει να έχει ένα υπερεθνικό δεδομένο όπως η θρησκεία.

Και δεν το λέω εγώ αλλά η πράξη.

3 σχόλια:

Unknown είπε...

Το παρόν κείμενο γράφτηκε με αφορμή έναν διάλογο στο φόρουμ του "Αντίβαρου" http://www.antibaro.gr/agora/

ελληνισμός είπε...

Ο ηρόδοτος αναγράφει ότι εμάς τους έλληνες μας ενώνουν το «όμαιμον, το ομόγλωσσον, τα όμοια ήθη, τα κοινά ιερά και αι θυσίαι» (Ιστορία, 8. 144) Τα έργα του Ηροδότου πότε γράφτηκαν; τον 19 ή τον 20 αιώνα; Είναι αυτη η έννοια του έθνους ή όχι;

Ο γίγαντας της παγκοσμίου διανοήσεως Πλάτων έγραψε στον"πολιτικός" 262 , Δ την θεμελιώδη αντίληψιν των Αρχαίων Ελλήνων , σύμφωνως προς την οποίαν οι άνθρωποι διαιρούνται εις Έλληνας και βαρβάρους. Συγκεκριμένως τονίζεται στο "πολιτικον( ενθ. ανωτ. ) ότι η ανθρωπότης διαιρείται στα δύο : " το ανθρώπινον επιχειρήσας δίχα διελέσθαι γένος διαιροί". Το μεν ένα μέρος είναι το ελληνικό γένος , το οποιά λαμβάνουν μίαν κοινή ονομασίαν και καλούνται συνολικώς όλοι των βάρβαροι " το μεν ελλινικόν ως εν απο πάντων αφαιρούντες χωρίς , σύμπασι δε τοις άλλοις γένεσι...
βαρβαρον μια κλήσει προσειπόντες"

Περαιτέρω ο Πλάτων ("Πολιτεία" 460-470) γράφει τα εξής διδακτικά : λέγω δηλαδή , ότι το μεν ελληνικόν γένος είναι συγγενές και έχει την ίδιαν καταγωγήν , ενω είναι ξένον προς τουτους βαρβάρους και αλλογενες:"Φημί γαρ το μεν ελληνικό γένος αυτό αυτώ οικείον είναι και ξυγγενές , τω δε βαρβαρικόν οθνείον τε και αλλότριον" . Ο πλάτων συνεπέρανε μετά απο διαλεκτικήν έρευναν , οι απο την φύσιν
οι Έλληνες είναι εχθροί , των βαρβάρων "πολεμίους φύσει είναι (ενθ. Αντω. 470 , Γ).

Ο Ισωκράτης δεν που τόσο έχουν συκοφαντήση η τελική επιδίωξις ήτο : Ενότης Ελλήνων και υποταγή βαρβάρων. Βρίσκεται στον περίφημον λόγο του στα "Παναιηναϊκός"κάπου στο Ιδ, 40 τον οποίον έγραψε στα 97 του χρόνια.

Ο δε Αριστοτέλης αναγράφει "Είναι φυσικό να αρχουν οι Έλληνες των βαρβάρων"Α,Α,2 Πολιτικά

ελληνισμός είπε...

και υπάρχει το ερώτημα ΕΊΝΑΙ ΕΘΝΙΚΙΣΤΈΣ ΑΥΤΟΙ Ή ΌΧΙ;;;