nz
Στα αγγλικά υπάρχει ένα όρος, αυτονόητος παντού αλλού και μάλλον «άγνωστος» στην Ελλάδα: fair play. Κυριολεκτικά σημαίνει δίκαιο παιγνίδι. Πιο ελεύθερα θα λέγαμε: «αγώνας όπου νικάει ο καλύτερος» … Ο όρος χρησιμοποιείται στο Ποδόσφαιρο και στον αθλητισμό γενικότερα…
Αλλά και η «Πολιτική» χρειάζεται fair play τουλάχιστον όσο και το Ποδόσφαιρο. Για την ακρίβεια η Δημοκρατία είναι αδιανόητη χωρίς fair play. Κι αυτό ακριβώς φάνηκε στις εκλογές του 2009. Ότι δεν υπάρχει ίχνος fair play…
Κυρίως από τους «διαιτητές» της πολιτικής διαμάχης: Τα Μαζικά Μέσα Ενημέρωσης … Που πλέον δεν περιορίζονται σε «στραβοσφυρίγματα»... Προσπαθούν να μας πείσουν από την αρχή του «αγώνα», όχι απλώς για το ποιος θα νικήσει, αλλά και με ποιο σκορ… Κι αν δεν τραβάει ο «πρωταθλητής» τους τον βγάζουν με το ζόρι «πρώτο». Κι εκτίθενται ανεπανόρθωτα…
* Το 1996 γελοιοποίησαν τον τότε αρχηγό της ΝΔ, Μιλτιάδη Έβερτ, για το «Καρδίτσα- Καρδίτσα». Μια ίσως ατυχή στιγμή του στο μπαλκόνι, μιας επαρχιακής πόλης, χωρίς άλλη σημασία… Τώρα «έπνιξαν» απίθανες ελληνικούρες – ανεκδοτολογικού επιπέδου - του Γιώργου Παπανδρέου, όπως το περιβόητο εκείνο «Μηδέν εις το Πηλίκειον!»
* Ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, διαλαλούσε με αλαζονικό ύφος, πριν τα debates, ότι δεν έχουν πρόβλημα στο ΠΑΣΟΚ και για δύο και για τρείς και για πέντε «τηλεοπτικές μονομαχίες» Καραμανλή-Παπανδρέου! Μετά το δεύτερο debate, το μάζεψαν και το αρνήθηκαν. Αλλά δεν το χρεώθηκαν. Διότι τα ΜΜΕ μάλλον τους το «χάρισαν»...
Ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ είναι ο πρώτος πολιτικός ηγέτης που φιλοδοξεί να γίνει πρωθυπουργός… «κρυπτόμενος»! Και τα ελληνικά ΜΜΕ, αντί να προσπαθούν να τον «αποκαλύψουν», κάνουν ό,τι μπορούν για να τον «κρύψουν» καλύτερα…
* Η ΝΔ κατάφερε, κουτσά-στραβά, να αποδομήσει πλήρως την οικονομική πολιτική που πρότεινε ο Γιώργος Παπανδρέου στην Θεσσαλονίκη: Τα 31 δισεκατομμύρια με τα οποία φιλοδοξεί να χρηματοδοτήσει τις παροχές του, δεν υπάρχουν! Είναι τα εξής… 8 δις - κι ως επί το πλείστον είναι οφειλές επιχειρήσεων που δεν μπορούν να πληρώσουν τα χρέη τους, λόγω της κρίσης κι έχουν ήδη προχωρήσει ήδη σε διακανονισμό. Αν τους υποχρεώσουν να τα δώσου «με τη μία», απλώς θα κλείσουν χιλιάδες επιχειρήσεις και θα ρίξουν δεκάδες χιλιάδες υπαλλήλους στην ανεργία.
* Το «ξεπάγωμα» των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων θα δώσει πολύ λιγότερα στους χαμηλόμισθους απ’ ό,τι δίνει το «πάγωμα» της ΝΔ! Αν η ΝΔ είχε δείξει τέτοιες αδυναμίες είτε στο πρόγραμμά της, είτε στις επικοινωνιακές επιδόσεις του αρχηγού της, δεν είχε καμία ελπίδα να κερδίσει. Θα την είχαν ξεσκίσει τα μίντια… Τώρα το ΠΑΣΟΚ έκανε όλα τα πιθανά κι απίθανα λάθη στην προεκλογική εκστρατεία, ο Γιώργος Παπανδρέου το ίδιο, αλλά τα μίντια συνέχισαν να ξεσκίζουν τον… Καραμανλή!
* Ψάχνοντας το βιογραφικό των μεγαλοδημοσιογράφων που παριστάνουν τους «γνωμηγέτες» της κοινωνίας, ανακαλύπτει κανείς, το σύνολό τους σχεδόν, να έχουν «περάσει» από το ΚΚΕ και το ΚΚΕεσωτ της Μεταπολίτευσης! Από τη Κεντροδεξιά σχεδόν κανένας… Ολόκληρη παράταξη που εκπροσωπεί γύρω στο 45% του ελληνικού λαού δεν μπόρεσε να βγάλει μερικούς δημοσιογράφους πρώτης γραμμής;
* Οι διανοούμενοι (εντός κι εκτός εισαγωγικών) του ΠΑΣΟΚ και της Αριστεράς, όλοι «στρατευμένοι» στην πρώτη γραμμή του (κομματικού) αγώνα. Από την άλλη πλευρά… τίποτα!
Μια παράταξη που έβγαλε ένα Κανελλόπουλο, ένα Τσάτσο, ένα Ελύτη κι ένα Σεφέρη, δεν μπορεί να βρει σύγχρονους διανοητές να επιστρατεύσει – κι όχι μόνο προεκλογικά; Βεβαίως, γι’ αυτά όλα έχει ευθύνη και η ΝΔ. Που πέντε χρόνια στην εξουσία δεν φρόντισε να επιβάλει το fair play για όλους. Όχι μόνο για τον εαυτό της… Αλλά ανέχθηκε το un-fair play σε βάρος της.
Φταίει ασφαλώς και ο Κώστας Καραμανλής. Που δώδεκα χρόνια στην αρχηγία της ΝΔ και πέντε χρόνια στην Πρωθυπουργία δεν φρόντισε να έχει την κρίσιμη στιγμή, όταν όλοι θα «του την πέσουν», μηχανισμούς να αμυνθεί. Αλλά οι ευθύνες της ΝΔ και του Καραμανλή δεν συγκρίνονται με τις ευθύνες αυτών που «οργιάζουν» πλέον επικοινωνιακά. Ο Καραμανλής και η ΝΔ δεν προστάτεψαν ως όφειλαν τον εαυτό τους και τη Δημοκρατία. Γιατί χωρίς fair play δεν υπάρχει Δημοκρατία, όπως χωρίς καλή διαιτησία δεν υπάρχει Ποδόσφαιρο… Από την άλλη πλευρά, τα ΜΜΕ κανιβαλίζουν πλέον, μπροστά στα μάτια μας, την Δημοκρατία. Κι όχι μόνο τη Νέα Δημοκρατία…
Αυτό είναι το σημαντικότερο πρόβλημα που ανέδειξαν ίσως οι εκλογές του 2009. Και δεν άφησαν κανένα περιθώριο για να λυθεί. Εκτός πια κι αν κάποια στιγμή - τώρα, σε λίγο ή αργότερα - ηττηθεί κατά κράτος όλη αυτή η γιγαντιαία επιχείρηση χειραγώγησης της κοινής γνώμης.
Κι αυτό ίσως είναι το μείζον δημοκρατικό αίτημα των καιρών μας: Να ηττηθούν κατά κράτος όσοι προσπαθούν να χειραγωγήσουν το φρόνημα του λαού. Και μάλιστα χωρίς πια να κρατούν οποιοδήποτε πρόσχημα.
4 σχόλια:
Δεν «τέλειωσε» τίποτα, ούτε η Ελλάδα ούτε οι Έλληνες. Το ΠΑΣΟΚ είχε ξεκάθαρο μήνυμα. «Φέρτε με στην εξουσία για να τα φτιάξω όλα». Προσωπικά δεν πιστεύω ούτε το ΠΑΣΟΚ και πολύ περισσότερο τον αρχηγό του. Τον θεωρώ ανίκανο για οτιδήποτε, αλλά εύχομαι βαθύτατα να κάνω λάθος και να τον αδικώ κατάφορα στην αξιολόγηση μου.
Έχουμε όμως τα εξής δεδομένα: Μια σειρά από προβλήματα που απαιτούν λύσεις. Λύσεις οικονομικές και κοινωνικές. Υποσχέθηκαν πολλά και ζήτησαν ευκαιρία. Ο Ελληνικός λαός με μεγάλη διαφορά από το δεύτερο κόμμα τους έδωσε την ευκαιρία που ζήτησαν. Αλλά ας μην ελπίζουν στην ανοχή μας. Αυτή δεν την έχουν όχι επειδή έχουν κακό χαρακτήρα οι Έλληνες αλλά απ’ τα επιτακτικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες. Ένα πολύ σημαντικό δίδαγμα από αυτές τις εκλογές που στο ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να το λάβουν υπ’ όψη τους είναι ότι υπάρχει μεγάλη κινητικότητα στο εκλογικό σώμα. Επειδή ακριβώς δεν υπάρχει ιδεολογική πόλωση. Η πόλωση που τεχνητά τα ΜΜΕ προσπαθούν να δημιουργήσουν στρέφεται γύρω από το ποιος είναι πιο ικανός διαχειριστής αλλά όχι γύρω από την πολιτική που θα εφαρμοστεί.
Συνήθως, όταν έχουμε απροσδόκητα γεγονότα-καμπές, όπως η πρόσφατη συντριβή της ΝΔ στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου, τείνουμε να αναζητήσουμε τα «βαθύτερα σφάλματα», τις πιο «μακροχρόνιες αδυναμίες» που ήλθαν ξαφνικά στην επιφάνεια.
Κι όσο πιο απροσδόκητο είναι το γεγονός που εξετάζουμε, τόσο πιο βαθιά στο παρελθόν πάει η ανάλυσή μας, τόσο πιο αφηρημένη γίνεται η προσέγγισή μας. Τόσο πιο γενικόλογα τα συμπεράσματά μας.
Όμως, πολλές φορές «ο διάολος είναι στη λεπτομέρεια». Όχι στο γενικό, αλλά στο συγκεκριμένο. Όχι στο «βαθύ», αλλά στο προφανές. Όχι στο αφηρημένο, αλλά στο συγκεκριμένο.
Βέβαια, στην περίπτωσή μας τα αίτια της τόσο βαριάς ήττας είναι πολλά. Αλλά ας αρχίσουμε με αυτά που είναι πιο «χειροπιαστά», πιο άμεσα, πιο εμφανή, πιο αδικαιολόγητα. Και πιο κραυγαλέα σφάλματα…
Η Νέα Δημοκρατία παραβίασε λοιπόν και τα τρία ΔΕΝ της Πολιτικής:
Πρώτο: Ποτέ δεν αποφασίζεις να κάνεις εκλογές όταν βρίσκεσαι πολύ πίσω στις δημοσκοπήσεις. Ποτέ δεν αποφασίζεις εκλογές για να τις χάσεις. Και ποτέ δεν δίνεις στους ψηφοφόρους σου την εντύπωση ότι «παραδίδεις» την εξουσία. Οι ψηφοφόροι δεν επιθυμούν να ταυτιστούν με ένα οικειοθελώς παραιτημένο…
Δεύτερο: Ποτέ δεν κάνεις εκλογές στο χειρότερο σημείο μιας διεθνούς κρίσης, τουλάχιστον αν μπορείς να τις αποφύγεις.
Η πρώτη πετρελαϊκή κρίση της δεκαετίας του ’70 αποσταθεροποίησε τη χούντα…
Η δεύτερη πετρελαϊκή κρίση αποσταθεροποίησε τη Νέα Δημοκρατία του Κωνσταντίνου Καραμανλή…
Η (μέτρια) διεθνής κρίση των αρχών της δεκαετίας του ’90, σε συνδυασμό με τις νομισματικές αναταραχές στην Ευρώπη εν όψει δημιουργίας του ευρώ, το 1992, αποσταθεροποίησαν την κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Η διεθνής χρηματιστηριακή κρίση 2000-2002 αποσταθεροποίησαν τελικώς και την κυβέρνηση Σημίτη.
Στην Ελλάδα όλες οι μεγάλες πολιτικές αλλαγές συνέπεσαν με διεθνείς οικονομικές κρίσεις. Αλλά ποτέ δεν έγιναν με οικειοθελή παραίτηση των κυβερνώντων…
Τρίτο: Ποτέ δεν κάνεις εκλογές τάζοντας «δάκρυα και αίμα».
«Δάκρυα και αίμα» έταξε ο Τσόρτσιλ, αλλά για να κερδίσει τον Πόλεμο μακροχρόνια, όχι για να κερδίσει τις… επόμενες εκλογές! Στον Πόλεμο ο λαός παλεύει με την απελπισία. Στις εκλογές ο λαός «αγοράζει ελπίδα»…
Το πρόβλημα στην πολιτική δεν είναι η «αντίθεση» ανάμεσα στην ειλικρίνεια και το ψέμα. Το πρόβλημα είναι πως παρουσιάζεις την άποψή σου, ώστε να γίνει αποδεκτή από τον πληθυσμό. Ο πολιτικός πράγματι, οφείλει να είναι ειλικρινής, οφείλει να είναι έντιμος, οφείλει να είναι υπεύθυνος. Αλλά πάνω απ’ όλα οφείλει να είναι Πολιτικός, να πείθει την κοινωνία, να τη συσπειρώνει, να εξασφαλίζει τη συναίνεσή της στα εύκολα και στα δύσκολα. Κυρίως στα δύσκολα…
Στα εύκολα δεν είναι ανάγκη να είναι Πολιτικός. Τα «εύκολα» και τα «ευχάριστα» οποιοσδήποτε μπορεί να τα «πουλήσει».
Ο Πολιτικός χρειάζεται στα δύσκολα. Κι εκεί η υπεύθυνη πρόταση Καραμανλή δεν παρουσιάστηκε ως πολιτική. Παρουσιάστηκε ως καθαρτικό. Οι λαοί όμως ποτέ δεν ψηφίζουν… ρετσινόλαδο!
Τέλος, εκείνο το βαρύγδουπο «βάζουμε το εθνικό συμφέρον πάνω από το κομματικό όφελος» ήταν σαν να συνομιλούσε η ΝΔ με την… Ιστορία, όχι με τον ελληνικό λαό.
Κανείς όμως στα ανώτατα κλιμάκια της ηγεσίας της ΝΔ δεν σκέφτηκε:
Κι αν τις έχανε τις εκλογές η ΝΔ και τις κέρδιζε το ΠΑΣΟΚ (όπως και συνέβη) εξυπηρετούνταν το «εθνικό συμφέρον»;
Αν η πρόταση ΠΑΣΟΚ ήταν τόσο «ανεύθυνη και επικίνδυνη», τότε αυτός που έφερνε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία πως εξυπηρετούσε το εθνικό συμφέρον;
Ακόμα, το επιχείρημα της «διαχειρίσιμης ήττας» (τις κάνουμε τις εκλογές τώρα, κι ας χάσουμε, γιατί αργότερα θα χάσουμε χειρότερα) ανατράπηκε στην πράξη. Δύσκολα να φανταστεί κανείς χειρότερη ήττα από εκείνη με 10,4 ποσοστιαίες μονάδες…
Τέλος, το επιχείρημα ότι «δεν ήταν αντιστρεπτή η κατάσταση πλέον», είναι ανοησία. Διότι στην Πολιτική δεν χαρίζεις ούτε μια μέρα. Γιατί υπάρχουν θεαματικές αλλαγές τάσης, ανέλπιστες και σε ελάχιστο χρόνο: Απόδειξη, ο Γιώργος Παπανδρέου, που μέσα σε λίγους μήνες (Φλεβάρης-Σεπτέμβρης 2008), από αμφισβητούμενος ηγέτης ενός εύθραυστου κόμματος βρέθηκε μπροστά στις δημοσκοπήσεις…
Στην πολιτική όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος. Ή για να το πούμε αλλιώς, ο πολιτικός χρόνος σε κρίσιμες καμπές είναι «συμπυκνωμένος». Γι’ αυτό δεν χαρίζεις ποτέ ούτε μία μέρα…
Λίγες ώρες πριν εξαγγελθούν οι πρόωρες εκλογές, από το antinews προειδοποιούσαμε ότι τέτοια απόφαση ισοδυναμούσε «είτε με παράδοση είτε μα αυτοκτονία» (Ο Καραμανλής θα κάνει εκλογές μόνο αν θέλει να αυτοκτονήσει πολιτικά)
Τελικά ήταν και τα δύο…
Γιατί έγιναν τόσα πολλά λάθη μαζεμένα;
Γιατί ο Καραμανλής, ο οποίος έδειξε στο παρελθόν πολιτικές αρετές, ξαφνικά έπαψε να λειτουργεί πολιτικά;
Γιατί η ΝΔ έδειξε τόσο διαλυμένη σε εκλογές που η ίδια προκάλεσε;
Σ’ αυτά τα ερωτήματα θα χρειαστεί να επανέλθουμε, πηγαίνοντας την ανάλυση πολλά βήματα πιο πέρα…
Δημοσίευση σχολίου