Ο Γιωργακης θα είναι ο πρώτος πρωθυπουργός στην ιστορία, που εκλέγεται, παρότι οι δεδηλωμένες θέσεις του θεωρούνται επώδυνες για το συντηρητικό μέρος της κοινωνίας και τοπικά για συγκεκριμένες περιφέρειες (Μακεδονία – Θράκη)
Είναι ίσως η πρώτη φορά μεταπολεμικά που ένα κόμμα είναι σε τροχιά εξουσίας (έστω και αν δεν έχει ανακοινώσει ολοκληρωμένο πρόγραμμα), βασιζόμενο σε απόλυτη ειλικρίνεια για τις ενέργειες που πρόκειται να κάνει. Για πρώτη φορά λοιπόν, συνοψίζουμε ισχύουσες δηλώσεις στελεχών της Μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης και του ηγέτη της προκειμένου να έχουμε μια εικόνα των πυλώνων διακυβέρνησης από τον Γεώργιο Παπανδρέου.
Διεθνείς σχέσεις: Επαναφορά στους παραδοσιακούς συμμάχους (ΝΑΤΟ)
Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν έκρυψε ποτέ τη διαφωνία του στα ανοίγματα με Ρωσία και Κίνα, ενώ εξέφρασε ανοιχτά την υποστήριξη του στο σχέδιο Ανάν. Ο ΓΑΠ αναμένεται να επαναδιαπραγματευτεί το θέμα του αγωγού καθότι συνδέεται άμεσα με το θέμα της Θράκης (όπως θα δούμε παρακάτω) ενώ έχει δηλώσει ανοιχτά ότι θα επιχειρήσει να ακυρώσει τις συμφωνίες για τον ΟΛΠ με την Κίνα. Η συμφωνία για το λιμάνι του ΟΛΘ όπως αποκαλύψαμε, ακυρώθηκε με πρόσχημα τα επεισόδια του Δεκέμβρη. Χαρακτηριστικό της αποφασιστικότητας του ΓΑΠ είναι και η πρόσφατη συνάντηση του με τον Κινέζο πρωθυπουργό κατά την οποία αναφέρθηκε μόνο σε θέματα “πράσινης ανάπτυξης” αποφεύγοντας οποιαδήποτε μνεία στα μνημόνια ΕλληνοΚινεζικής συνεργασίας. Ο πρόεδρος του κινήματος προτιμά τη Νατοϊκή εύνοια αντί όποιων οικονομικών απολαβών μέσω των συμφωνιών με εχθρικές προς το ΝΑΤΟ χώρες.
Η στήριξη στο σχέδιο Ανάν είναι καθέδραν δεδομένη. Δεν είναι τυχαία η αμεσότητα με την οποία ο ΓΑΠ εκδήλωσε τη στήριξη του αφού είναι αδύνατον να πρόλαβε να διαβάσει τις χιλιάδες σελίδες του σχεδίου μέσα σε λίγες ώρες. Η συμβολική αυτή στήριξη ήταν δείγμα εμπιστοσύνης στις επιταγές ΗΠΑ – Βρετανίας έστω και αν παρέβει τις δημοκρατικές διαδικασίες. Ο ΓΑΠ θα στηρίξει εκ νέου την επαναφορά του σχεδίου στα πλαίσια Δυτικοστρεφούς πολιτικής έστω και αν ο λαός δείχνει να μην κατανοεί τη σκοπιμότητα αυτή. O ΓΑΠ άλλωστε δεν έχει κρύψει την απέχθεια του στις πιέσεις της “πλειοψηφίας”:
Oι πολιτικοί, δεν είναι εδώ για να εκφράζουν τον μέσο όρο ούτε για να σύρονται από τις πλειοψηφίες. Aλίμονο. Tότε θα κάναμε μια καλή δημοσκόπηση για κάθε θέμα μικρό ή μεγάλο και θα είχαμε τις λύσεις. (Γιώργος Α. Παπανδρέου, ΚΛΙΚ 1999)
H πολιτική των αγωγών και της προσέγγισης με τη Ρωσία θα αλλάξει άρδην με την παρουσία του ΓΑΠ στο τιμόνι της χώρας. Σε αυτό συμβάλλουν και οι θέσεις που έχει διατυπώσει ο ΓΑΠ αλλά και επιφανή στελέχη του ΠΑΣΟΚ για το μέλλον της Θράκης και των κατοίκων της.
“Κοσσοβοποίηση” της Θράκης
Η λήξη της στρατηγικής συμμαχίας με τη Ρωσία είναι επιτακτική απαίτηση των συμμάχων που ο ΓΑΠ δείχνει να συμμερίζεται, ακόμα και αν αυτή η απόφαση στερήσει οικονομικούς πόρους από τη χώρα. Η γεωστρατηγική θέση της Θράκης όμως είναι πολύτιμη για την προώθηση των Ρωσικών συμφερόντων γεγονός που οι σύμμαχοι θέλουν να αποτρέψουν με μια σίγουρη και μόνιμη λύση. Λύση που δεν θα στηρίζεται στις διαθέσεις της εκάστοτε Ελληνικής πολιτικής ηγεσίας αλλά θα ελέγχεται από τη συμμαχία στα πρότυπα του Κοσσυφοπεδίου. Γι’ αυτό και υπάρχει η σχετική κινητικότητα στη μειονότητα αλλά και οι γενναίες δηλώσεις του ΓΑΠ και των στελεχών του στο πρόσφατο παρελθόν:
Δήλωση Γιώργου Παπανδρέου (ΥΠΕΞ) στον Θωμά Σάρα (επ. Πατρίδες 1999):
“Προσωπικά πιστεύω ότι είναι καλύτερα να έχουμε μερικά στρέμματα γηs λιγότερα από εκείνα που μαs ανήκουν, και να κοιμόμαστε τα βράδια ήσυχοι και ασφαλείs, παρά να έχουμε ότι μαs ανήκει και να μην μπορούμε να κλείσουμε μάτι από τον κίνδυνο κάποιαs ξαφνικήs επίθεσηs κακόβουλων γειτόνων εναντίον μαs.”
Αντρίκια και ξεκάθαρη δήλωση του Γιώργου Παπανδρέου που δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες. Όπως άλλωστε ξεκάθαρες οι δηλώσεις του για την ύπαρξη “Τουρκικής μειονότητας” στη Θράκη. Πρακτικά λοιπόν τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ ετοιμάζουν το ιδεολογικό υπόβαθρο κατά τα πρότυπα του Κοσόβου:
Τσετίν Μαντατζή (Βουλευτής ΠΑΣΟΚ Ξάνθης): «Η τουρκική μειονότητα της Θράκης» που είναι «αναπόσπαστο κομμάτι του μεγάλου τουρκικού έθνους»
Αχμέτ Χατζηοσμάν (Ομοίως): Κατά τα πρότυπα του Κοσσυφοπεδίου μαζί με τον κύριο Μαντατζή και την κυρία Καραχασάν προετοιμάζουν την πολιτιστική γενοκτονία των γηγενών Πομάκων, όπως οι Κοσσοβάροι προετοίμασαν την εξόντωση των Ρομά, των Τουρκόφωνων και άλλων μειονοτήτων ώστε να διεκδικήσουν συμπαγή παρουσία που εγγυάται ανεξαρτησία και αλλαγή συνόρων.
Η στήριξη της ηγεσίας του κινήματος είναι ξεκάθαρη δεδομένου ότι επέτρεψε στους δύο βουλευτές να εγκαλέσουν το ιστορικό στέλεχος Α. Κακλαμάνη ακόμα και σε αντιπολιτευτική επερώτηση για την πολιτιστική γενοκτονία των Πομάκων, υπέρ των Τουρκικών μεθοδεύσεων. Έκτοτε, τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ έπαψαν να αχολούνται με οτιδήποτε αμφισβητεί την ομοιογένεια της μειονότητας που θεωρείται de facto “Τουρκική”.
Να μη λησμονούμε ότι ο ΓΑΠ ήταν από τους πρωτεργάτες στήριξης των Νατοϊκών βομβαρδισμών στο Κοσσυφοπέδιο, όπου με αριστοτεχνικό τρόπο (στα πρότυπα της Γερμανικής διπλωματίας) απέκρυψε τις πραγματικές προθέσεις της συμμαχίας για αλλαγή συνόρων λέγοντας:
“Γιατί το κάναμε αυτό; Το κάναμε γιατί ακριβώς θεωρούσαμε ότι γύρω από την οποιαδήποτε μειονότητα δεν μπορούν να γίνουν αλλαγές συνόρων. Ασχέτως του πως θα ονομαστεί ο ένας, είτε έτσι, είτε αλλιώς, αυτό το πρόβλημα δεν μπορεί να εγερθεί, η αλλαγή των συνόρων δεν μπορεί να εγερθεί γύρω από το θέμα της μειονότητας.(1999)”
Τώρα γνωρίζουμε βέβαια όλοι ότι υπάρχει αλλαγή συνόρων. Άρα οι δηλώσεις του τότε ΥΠΕΞ ήταν ένα αριστοτεχνικό εφεύρημα για να αμβλύνει τις αντιδράσεις. Η χρήση των μειονοτήτων μπορεί κάλλιστα να οδηγήσει σε αλλαγή συνόρων. Οι ίδιες δηλώσεις μπορούν να έχουν εφαρμογή και σε περίπτωση που υπάρξει συμμαχική απαίτηση για εκχώρηση Εθνικής κυριαρχίας προς όφελος της συμμαχίας. Γι’ αυτό και η καλλιέργεια μειονοτήτων ώστε να μην εξαναγκασθούμε σε πιο επώδυνες καταστάσεις όπως η Σερβία σε περίπτωση σύγκρουσης συμμαχικών – εθνικών συμφερόντων.
Σκόπια – Σλαβική Μειονότητα
Στο ίδιο μήκος κύματος είναι και οι δηλώσεις του ιδίου και συνεργατών του για την ύπαρξη Μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα. Δυστυχώς η πλειοψηφία των Ελλήνων δε μπορεί να εκτιμήσει την ειλικρίνεια των θέσεων, εξαναγκάζοντας σε απομάκρυνση βασικών συμβούλων (όπως ο κύριος Βαλλιανάτος) για ψηφοθηρικούς λόγους. Η αναγνωριση αλλά ιδιαίτερα ο επαναπατρισμός Σλάβων Μακεδόνων όπως με θάρρος δήλωσε ο Ανδρέας Λοβέρδος είναι σε απόλυτη σύμπνοια με τις σαφείς δηλώσεις του ΓΑΠ το 1999: “παρά να τη σπρώξουμε με την άρνησή τηs αποδοχήs μαs στα σλαβόφωνα κράτη τηs περιοχήs, όπωs η Βουλγαρία και η Σερβία” αναφερόμενος στην άρνηση αναγνώρισης του γειτονικού κράτους.
Σήμερα βέβαια γνωρίζουμε ότι το κρατίδιο των Σκοπίων είναι κόκκινο πανί τόσο για τη Σερβία όσο και για τη Βουλγαρία, αλλά βρήκε στοργική αγκαλιά στις ΗΠΑ. Ο ΓΑΠ βεβαίως γνώριζε αυτή την εξέλιξη αλλά για λόγους ανωριμότητας του Ελληνικού λαού συνέχισε την πολιτική του “κομμουνιστικού μπαμπούλα” – Σλαβικού άξονα. Η επερχόμενη λοιπόν αναγνώριση και επαναπατρισμός της μειονότητας εγγυάται την έμπρακτη προάσπιση των συμμαχικών συμφερόντων, υπό την αιγίδα της ηγετικής φυσιογνωμίας του Γεωργίου Παπανδρέου. Ο Παπανδρέου άλλωστε δεν συμφώνησε ποτέ του με το Βέτο που άσκησε η Ελλάδα για την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ αφού θεώρησε την πράξη εχθρική προς τη συμμαχία.
Οικονομία – Ανάπτυξη – Απασχόληση
Η Άρνηση του Γιώργου να τραβήξει το σκοινί στο θέμα Siemens σημειοδοτεί την προσπάθεια εξισορρόπησης Γερμανικών – Αμερικανικών συμφερόντων στην Ελληνική οικονομία. Ενώ για τους Αμερικάνους η Ελλάδα είναι η απόληξη ενός κακού σπυριού στα Βαλκάνια, για τους Γερμανούς ήταν η ιδανική αγελάδα για άρμεγμα των πόρων της ΕΕ υπό μορφή δανεισμού και υπερτιμολογήσεων από Γερμανικές εταιρείες. Το σύστημα Σημίτη λοιπόν είχε δομηθεί έτσι ώστε να διευκολύνει τις εκροές δημοσίου χρήματος προς τα Γερμανικά ταμεία. Γύρω από αυτό είχε στηθεί ένα οργανωμένο παρακράτος που ξεκινούσε από τρομοκρατικές ομάδες, κοινό έγκλημα και εκδοτικά συμφέροντα προκειμένου να μην υπάρξει αντίδραση σε κανένα επίπεδο.
Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν είχε σχέση με τα υψηλότερα κλιμάκια του παρακράτους. Χρησιμοποίησε μόνο τη λούμπεν εκδοχή του για να εμποδίσει τη μαζική εκδήλωση αντιδράσεων κατά τους βομβαρδισμούς του Κοσσυφοπεδίου. Αντίθετα ο Γιώργος Παπανδρέου έχει εκδηλωθεί ανοιχτά υπέρ του νέου πυλώνα της Αμερικάνικης οικονομίας, την “πράσινη ανάπτυξη” ως πυρήνα της νέας οικονομικής πολιτικής. Το επιβεβαίωσε με την πρόσφατη ομιλία του στην Αρχαία Ολυμπία όπου ξεκαθάρισε την εισαγωγή “εναλλακτικών καλλιεργειών” οι οποίες θα είναι φιλικότερες προς το περιβάλλον και θα απαιτούν λίγότερους φυσικούς πόρους.
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είναι λοιπόν ξεκάθαρος και ειλικρινής ασχέτως εάν δεν μιλάει ευθέως για γενετικά τροποποιημένους σπόρους, αφου όποιος έχει μελετήσει τα βασικά στοιχεία της “Πράσινης Ανάπτυξης” γνωρίζει ακριβώς τι είναι το “εναλλακτικό”.
Μπορεί στην Αμερική η επιβολή της Πράσινης Ανάπτυξης να συνάντησε ισχυρότατες αντιδράσεις και να χαρακτηρίστηκε ως η πρώτη εκλογική απάτη του Ομπάμα, στην Ελλάδα όμως θα βρει πρόσφορο έδαφος:
Ο Έλληνας αγρότης είναι εξαθλιωμένος, δεν στηρίζεται στην επιτυχία της καλλιέργειας αλλά στις επιδοτήσεις – ελεημοσύνες. Πεθαίνει από τα φυτοφάρμακα αδιαμαρτύρητα, χρησιμοποιεί αφειδώς καρκινογόνα λιπάσματα. Δεν έχει λοιπόν κανένα λόγο να αντισταθεί, είναι έτοιμος να φυτέψει οτιδήποτε θα του αποφέρει έσοδα χωρίς πολλές ερωτήσεις.
Η στόχευση λοιπόν του ΓΑΠ είναι απολύτως ρεαλιστική και κατάλληλη για την Ελληνική πραγματικότητα. Οι Αμερικανοί άλλωστε θέλουν διακαώς μια αγροτική χώρα της ΕΕ να “ανοίξει την πόρτα” σε αυτό το νέο εξαγώγιμο Αμερικανικό προϊόν που μπορεί να αποβεί σωτήριο για την Αμερικανική οικονομία. Η διατήρηση Σημίτη στο κόμμα δεν κόβει τις γέφυρες με τους Γερμανούς ενώ κρατά στη ζωή τον παρακρατικό μηχανισμό που έχει απομείνει μετά την υπόθεση των “16″ και είναι αρκετά ισχυρός αφού Σέχτες, ΕΑ κλπ δεν έχουν διαλυθεί. Με αυτό τον τρόπο, ο ΓΑΠ θα εξασφαλίσει και την ανοχή της ΕΕ στην προσέγγιση με τις ΗΠΑ, δίνοντας τους μια ιδιότυπη αμνηστεία που θα περιλαμβάνει και τα εδώ φυσικά πρόσωπα των σκανδάλων. Επιπλέον, το παρακράτος είναι πάντα χρήσιμο σε μια εξουσία ακόμα και αν ο λαός είναι έρμαιο παραπληροφόρησης και αποχαύνωσης.
Έχοντας λοιπόν εξασφαλισμένη ασυλία στους βαρώνους – συνεταίρους των Γερμανών, ο ΓΑΠ εξασφαλίζει τον απόλυτο έλεγχο των μέσων ώστε να ασκήσει την πολιτική του χωρίς πιέσεις. Η αυξανόμενη δύναμη του διαδικτύου μπορεί να αποτελέσει μια απειλή, αλλά η Άννα Διαμαντοπούλου ήταν ξεκάθαρη στην τοποθέτηση της, έχοντας δεδομένη την πρόθεση της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ για “διαφάνεια στο διαδίκτυο” που δεν διαψεύσθηκε.
Ολυμπιακή – Τράπεζες – Λιμάνια – ΟΤΕ
Ο ΓΑΠ ξεκαθάρισε την αμφισβήτηση όλων των συμφωνιών που συνάφθηκαν επί Νέας Δημοκρατίας. Το περιβόητο δείπνο με τους επιχειρηματίες στο σπίτι του Καραμούζη της Eurobank έδωσε το στίγμα δράσης. Για τα λιμάνια αναφερθήκαμε προηγουμένως, ο ΓΑΠ είναι αποφασισμένος να ανακτήσει τον έλεγχο του ΟΛΠ, ενέργεια που δεν φαίνεται δύσκολη αφού και οι Κινέζοι συνειδητοποίησαν ότι η συμφωνία είναι εις βάρος τους λόγω του υπέρογκου τιμήματος (όπως ακριβώς και με τον ΟΛΘ). Μπορεί λοιπόν να είναι εξοργισμένοι από την ανειλικρίνεια του ΓΑΠ κατά την πρόσφατη επίσκεψη αλλά τους δίνεται η μεγάλη ευκαιρία να εξοικονομήσουν κάποια δις Ευρώ που είναι υποχρεωμένοι να πληρώσουν.
Η Ολυμπιακή έχει μνηστήρα από τον κύκλο του ΓΑΠ, τον κυριο Βασιλάκη της Aegean. Ακόμα λοιπόν και να μη μπορέσει ο ΓΑΠ να βάλλει ευθέως τον κύριο Βγενόπουλο, μπορεί κάλλιστα να μεροληπτήσει υπέρ της Aegean καθιστώντας τη λειτουργία της Ολυμπιακής ασύμφορη. Η κόντρα ΓΑΠ – Βγενόπουλου άλλωστε είναι δεδομένη.
O ΟΤΕ είναι ένας πρώτης τάξεως φορέας για να χρηματοδοτηθούν εκλεκτοί του όποιου καθεστώτος, όπως είδαμε επί εποχής Σημίτη. Ο ΓΑΠ το έχει δηλώσει ότι θα επιδιώξει τον έλεγχο αυτής της “χρυσής αγελάδας”, γιατί με το υπάρχον καθεστώς είναι δύσκολο εως αδύνατο να γίνει χρηματοδότηση ημετέρων.
Οι ιδιωτικές τράπεζες με αιχμή τη eurobank (πλην Μαρφιν) ενθουσιάζονται στην προοπτική εκλογής του ΓΑΠ.
Κοινωνία – μετανάστευση
Έχουμε την κατάργηση των κέντρων μεταναστών. Άλλωστε πολλοί από τους τομείς της πράσινης ανάπτυξης θα απαιτήσουν φτηνά εργατικά χέρια χωρίς ουσιαστικά δικαιώματα. Ο ΓΑΠ γνωρίζει πως η εισροή και χρήση λαθραίων μεταναστών αυξάνει τους δείκτες της οικονομίας. Άλλωστε παρά το συνεχές πλιάτσικο των κυβερνήσεων Σημίτη οι δείκτες ευημερούσαν ακριβώς λόγω της κρατικά ανεκτής δουλείας.
Τα κέντρα μεταναστών (παρά τις κακές συνθήκες διαβίωσης) όπως και η Frontex, αναχαιτίζουν την ανεξέλεγκτη ύπαρξη “κρέατος για το κεφάλαιο”, αφού κάθε μετανάστης καταγράφεται και παρακολουθείται, γεγονός που κάνει το ενδεχόμενο τσιμέντωμα του μετά από κάποιο εργατικό ατύχημα δυσκολότερο.
Ο ΓΑΠ όμως το έχει δηλώσει ανοιχτά, ενώ ενδέχεται να πλήξει και τη λειτουργία της Frontex στα πλαίσια της Νατοϊκής συνεργασίας για το Αιγαίο.
Αποτίμηση προγράμματος
Μπορεί κάποιους να ξενίζουν τα ανωτέρω σαν επίσημες θέσεις του κινήματος ή σαν ευφάνταστα σενάρια. Δεν προξενεί εντύπωση. Στην Ελλάδα έχουμε μάθει να μένουμε “με το στόμα ανοιχτό” από ενέργειες πολιτικών που ούτε καν τις φανταζόμασταν. Πολλοί θα σπεύσουν να πουν περί λαϊκής αντίδρασης.
Δυστυχώς είναι αποξενωμένοι από την πραγματικότητα. Για παράδειγμα στην περίπτωση της Θράκης, οι Χριστιανοί κάτοικοι της μπορεί να είναι πλειοψηφία, είναι όμως μια μικρή πλειοψηφία σε σύγκριση με τους πολίτες που κατοικούν στα αστικά κέντρα και ασχολούνται πρωτίστως με το πορτοφόλι τους. Εάν αυτό γεμίσει όπως έγινε με την Κύπρο ή με τους βομβαρδισμούς στη Σερβία (κάλπαζε τότε το χρηματιστήριο), η κοινωνική αλληλεγγύη ή ηθική πάνε περίπατο.
Ας μην ξεχνάμε ότι ο Καραμανλής επέστρεψε με τη δέσμευση ότι θα απελευθέρωνε την Κύπρο. Όχι μόνο δεν το έπραξε, αλλά επέτρψε τον πολλαπλασιασμό των κατεχομένων εδαφών. Κανείς όμως δεν ξεσηκώθηκε, ούτε οι ίδιοι οι πρόσφυγες.
Πόσο μάλλον τώρα, που ο Γεώργιος Παπανδρέου ΔΕΝ ΨΕΥΔΕΤΑΙ και είναι ειλικρινέστατος για τις απόψεις και τις επιδιώξεις του. Ουδείς θα έχει δικαίωμα να του καταλογίσει οτιδήποτε. Θα είναι ο πρώτος πρωθυπουργός στην ιστορία που εκλέγεται παρότι οι δεδηλωμένες θέσεις του θεωρούνται επώδυνες ηθικά (για το συντηρητικό μέρος της κοινωνίας) και τοπικά για συγκεκριμένες περιφέρειες (Μακεδονία – Θράκη).
Είναι όμως απόλυτα εφαρμόσιμες και εναρμονισμένες με τις σύγχρονες επιταγές του Καπιταλιστικού συστήματος. Εξασφαλίζουν τις υποχρεώσεις που έχει η Ελλάδα απέναντι στο ΝΑΤΟ, ενώ ικανοποιούν τον “χαλαρό πυρήνα” της ΕΕ χωρίς να προκαλούν τη Γερμανία. Κλείνουν τις πόρτες σε Ρωσία – Κίνα και απομακρύνουν το ενδεχόμενο Ελληνοτουρκικού πολέμου, αφού η Ελλάδα θα μπορεί χωρίς ταμπού να συνδυαλλαγεί και να προσφέρει στους συμμάχους και γείτονες ανταποδοτικά οφέλη με αντάλλαγμα την Ειρήνη.
Ένα μεγάλο μπράβο στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ που δεν υπαναχώρησε σε κανένα από τα πιστεύω του χάριν της πρόσκαιρης δημοφιλίας. Ο χρόνος δείχνει να τον δικαιώνει, είναι ίσως ο μόνος που αφουγκράστηκε έγκαιρα τις κυρίαρχες τάσεις της κοινωνίας. Ο Καραμανλής ακόμα πιστεύει ότι η αστική πλειοψηφία συγκινείται με ρομαντισμούς πατριωτικού χαρακτήρα. Ρωτήστε την κυρία Γιαννάκου να σας πει.
Αναδημοσιευση απο το http://eglimatikotita.blogspot.com/ Δευτέρα, 7 Σεπτέμβριου 2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου